Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τα αποσπάσματα από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα
Όταν άκουσα ότι ο Αλέκσης υπέγραψε βιβλίο (επιμένω να μην λέω έγραψε γιατί δεν
τον κόβω ικανό ούτε να διαβάσει ολόκληρο βιβλίο, πόσο μάλλον να γράψει) δεν
μπορούσα να φανταστώ ότι θα είναι κάτι τόσο αστείο και εξοργιστικό ταυτόχρονα,
όσο αυτό που φαίνεται από τα πρώτα αποσπάσματα που έχουν δοθεί στη
δημοσιότητα. Παρότι έχω εμπιστοσύνη στην αισθητική του μπροέδρου και των
μίνιόν του, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η παραλίγο καταστροφή μιας χώρας (και
το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων) θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα Άρλεκιν για
τον άνθρωπο που έκανε ό,τι μπορούσε για να την προκαλέσει και απλώς κώλωσε την
τελευταία στιγμή.
Αυτά τα γράφω έχοντας παρακολουθήσει ένα βίντεο στο οποίο, ο ίδιος ο πρώην
ηγέτης της Τζάκρη διαβάζει ένα απόσπασμα στο οποίο εκατομμύρια Έλληνες
μπαίνουν στη θέση του κομπάρσου του δράματος το οποίο βιώνει ο ηγέτης Τσίπρας.
Οι απεγνωσμένοι επαγγελματίες, οι επι ξύλου κρεμάμενοι υπάλληλοι, οι
τρομοκρατημένοι συνταξιούχοι, γενικώς οι κάτοικοι της χώρας αυτής
εξαφανίζονται. Οι άνθρωποι που υπέστησαν στ’ αλήθεια τον τυχοδιωκτισμό του
πρώτου εξαμήνου δεν υπάρχουν, αφού το Καλοκαίρι του 2015 μετατρέπεται στο
προσωπικό δράμα του Αλέκση μας.
Ναι είναι κωμικό, όπως γενικώς είναι οι άνθρωποι που είναι απορροφημένοι από
τον εαυτό τους, αλλά ταυτοχρόνως είναι και εξοργιστικό. Όπως δεν είναι εύκολο
να μη γελάσεις, έτσι δεν είναι εύκολο και να μη θυμώσεις ακούγοντας τον
συνέταιρο του Καμμένου Πάνου να μιλάει για τα «βάσανά» του και να γκρινιάζει
για το «δράμα» που ο ίδιος έζησε, την ώρα που έπαιζε τις ζωές εκατομμυρίων στα
ζάρια.
Η πιο μεγάλη στιγμή της αφήγησης νομίζω είναι αυτή στην οποία, ο ήρωας του
βιβλίου, ο Αλέκσης, περιγράφει ότι την ημέρα που αποφάσισε το καταστροφικό
δημοψήφισμα ξέχασε τα γενέθλια του γιου του. Με την περιγραφή να είναι αντάξια
καθημερινής σαπουνόπερας, αναπόφευκτα μπερδεύεσαι και αναρωτιέσαι. Είναι τόσο
χοντρόπετσος ή τόσο ανίκανος να καταλάβει τι έκανε; Και μπράβο του.