[Τι να κάνουμε ρε Νικ; Ούτε η Νατάσα είχε καρκίνο,ούτε ο Καραμανλής ήταν αδερφή, ούτε, ούτε ούτε,...αλλά όταν τα έλεγε ο φίλος σου ο παχύδερμος γέλαγες γιατί έβλεπες την εξουσία να έρχεται κατά πάνω σου... τώρα βγάλτα πέρα μόνος σου](τα ορθογραφικά λάθη και οι λάθος τόνοι είναι αυτού που θέλει να μας παραμυθιάζει ότι είναι και συγγραφέας!!)
«Εδώ και ενάμισυ χρόνο περίπου διάφορα μπλογκ και εφημερίδες ασχολούνται επιμελώς με το πρόσωπό μου, χωρίς φυσικά να προσκομίζουν στοιχεία. Το σημερινό εξώφυλλο (διαβάστε εδώ) είναι στην ίδια γραμμή με τα μπλογκ. Μόνο σκοπό που έχουν είναι – υποθέτω – να αποτελειώσουν δια της λασπολογόιας, το επώνυμο «Παπανδρέου» μια και καλή.
Πρώτ’ απ’ όλα προφανώς είμαι υπό απίστευτη παρακολούθηση επειδή για μια μέρα που επισκέπτης πάρκαρε το αμάξι του στα γκαράζ μου, προλάβατε να βγάλετε φωτογραφία με αυτό, υπονοώντας ότι μου ανήκει [Και φυσικά δεν σου ανήκει ρε καραγκιόζη!!! Μόνο οι μαλάκες θα το είχαν στο όνομά τους... τα λαμόγια θα τα είχαν όλα (σπίτια, αυτοκίνητα, βάρκες) σε offshore ;)].
Φυσικά και δεν μου ανήκει. Όπως και δεν μου ανήκει ένα 4×4 BMW, όπως υπονοείτε στο εξώφυλλο. Έχω ένα οικογενειακό VOLVO του 2003. Όμως σημειώνω ότι ποτέ δεν κάνατε το κόπο να με ρωτήσετε αν μου ανήκει το πολυτελές αμάξι που φωτογραφίσατε ή αν μου ανήκει η μεζονέτα στην οποία διαμένω. Ένα τηλεφώνημα; Δικό σου το αμάξι Νίκο; Όχι. Δικό σου το σπίτι; Όχι. Έχεις Porsche; Όχι. Έχεις BMW 4×4; Όχι.
Αν προέρχονταν από τα πολυπληθή δεξιά μπλογκ, ίσως θα το καταλάβαινα. Από σοβαρή εφημερίδα, ένα απλό τηλεφώνημα σε μένα δεν θα ήταν το σωστό και δεοντολογικό; Ιδιαιτέρως σε μια δύσκολη εποχή (για την οποία έχω γράψει πολλές φορές και έχω προτείνει λύσεις) δεν πρέπει να προσέχουμε τι λέμε για ανθρώπους με επώνυμα; Προς τι αυτή η κακία; Προς τι αυτή η επιμονή;
Πραγματικά δύσκολα καταλαβαίνω την τόση κακία. Αν θέλετε, με χαρά να σας δώσω και τα τελευταία δέκα χρόνια των φορολογικών μου δηλώσεων, να δείτε από κοντά. Είμαι φυσικά υπέρ του πόθεν αίσχες για όλους. Μήπως να κάντε το πρώτο βήμα εσείς;
Μάλιστα γνωρίζω ότι έχετε ή είχατε στα χέρια σας – σας το έφερε «δημοσιογράφος» – αντίγραφο του ενοικιαστηρίου του σπιτιού. Μεγάλη αμαρτία φαίνεται να διαμένω στην Εκάλη! Που θα προτιμούσατε; Στο πατρικό στο Π Ψυχικό; Στο Καστρί του παπού; Σε ποιά μαγαζιά επιτρέπεται να πηγαίνω; Με τι αμάξι να κυκλοφορώ και με πόσα κυβικά; Τι ποτό επιτρέπεται να πίνω ως αδερφός (γιος, εγγονός –διαλέξτε και πάρτε) πρωθυπουργού; Ρετσίνα; Κρασί ελληνικό; Αν είναι ιταλικό; Γαλλικό; Από Χιλή; Σε ποιές χώρες μπορώ να ταξιδεύω; Και με ποιά εταιρεία; Και σε ποιά θέση; Τσιγάρο; Τι μάρκα;
Ούτε το σπίτι είναι δικό μου, ούτε το πολυτελές αμάξι. Ποτέ δεν μου άρεσαν αυτά άλλωστε και δεν συνάδουν με την φύση μου.
Φυσικά σημειώστε ότι δεν έχω δημόσια θέση, δεν πληρώνομαι από τους φορολογούμενους και κάνω τα πάντα να μην επιβαρύνω ποτέ το δημόσιο. Ξέρω ότι δεν σας πείθω. Αλλά για την τιμή των όπλων δεν μπορώ να μη απαντήσω, έστω και μια φορά.»