Καλή και σωστή η «εθνική συμφιλίωση» αλλά επειδή ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε δημοσιεύω ένα email που μου έστειλε ένας φίλος με τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 20.08.1959 με αφορμή τον Εορτασμό (τότε εορτάζονταν ακόμα...) της 10ης επετείου της νίκης του Ελληνικού Στρατού επί των τότε «συμμοριτών»..
«ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΟ:
«ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΟ:
Τήν σημερινήν έναρξιν τού εορτασμού τής 10ης επετείου τής νίκης εναντίον τού συμμοριτισμού εκήρυξεν ο πρόεδρος τής Κυβερνήσεως κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εις μήνυμά του το οποίον μετεδόθη χθές από τόν ραδιοφωνικόν σταθμόν Αθηνών είπε:
«[...] Επροξένησεν ανυπολογίστους ζημίας εις τήν Ελλάδα η τετραετούς σχεδόν διαρκείας κομμουνιστική ανταρσία. Οι συμμορίται εκτελούντες προδιαγεγραμμένον σχέδιον, κατέστρεφον ό,τι ηδύναντο να καταστρέψουν με τήν πρόθεσιν να οδηγήσουν διά τής απαθλιώσεως τόν λαόν εις πράξεις απογνώσεως. Ο κομμουνισμός απεδείχθη η μεγαλυτέρα ανασχετική δύναμις τής προκοπής τού έθνους εν τώ συνόλω του και ο πλέον αμείλικτος εχθρός εκάστης τάξεως χωριστά, ιδιαιτέρως δε τού αγρότου και τού εργάτου.
Και εις τήν περίπτωσιν όμως αυτήν η δυναμικότης τού έθνους απεδείχθη ανωτέρα από τήν καταστροφικήν μανίαν τών εχθρών του. Μετά τόν ένοπλον αγώνα απεδύθη ο λαός μας εις τόν εξ ίσου δύσκολον αγώνα τής οικονομικής και κοινωνικής του ανασυγκροτήσεως. Ανασκοπούντες τα επιτευχθέντα αποτελέσματα δυνάμεθα να είμεθα υπερήφανοι. Με πάντοτε αυξανόμενον ρυθμόν, όχι μόνον επουλώθησαν αι πληγαί τού πολέμου και τής κομμουνιστικής επιθέσεως, αλλά επετεύχθη και η ανύψωσις τού βιοτικού επιπέδου τού λαού εις στάθμην τήν οποίαν ουδέποτε προηγουμένως εγνώρισε.
Το έθνος ουδέποτε πρέπει νά λησμονήση τόν θανάσιμον κίνδυνον, τόν οποίον διέτρεξε κατά τήν διάρκειαν τής τετραετούς κομμουνιστικής ανταρσίας. ΄Οχι διά να διατηρηθή εις τήν ψυχήν του μίσος εναντίον οιουδήποτε, αλλά διά να παραμένη πάντοτε άγρυπνον και να δύναται να επιδίδεται εν ασφαλεία εις τα έργα τής ειρήνης τήν οποίαν με τόσας θυσίας κατέκτησεν.
Η Ελλάς δεν αγωνίζεται κατά τού κομμουνισμού διά να προστατεύση μόνον το οικονομικόν και κοινωνικόν καθεστώς εις το οποίον πιστεύει, ούτε μόνον διά να υπερασπίση τάς αρχάς τής ατομικής ελευθερίας και τής δημοκρατίας, αι οποίαι είναι συνυφασμέναι με τήν πνευματικήν της παράδοσιν. Ο αγών κατά τού κομμουνισμού διά τήν Ελλάδα είναι αγών φυλετικής και εθνικής υπάρξεως. Αποτελεί τήν συνέχισιν όλων εκείνων τών αγώνων τούς οποίους διεξήγαγε το έθνος διά να διαφυλάξη ελευθέραν τήν γην εις τήν οποίαν ερρίζωσε και τήν οποίαν ελάμπρυνε διά τού πολιτισμού. Αυτό είναι το βαθύτερον νόημα τού αγώνος, τού οποίου τήν επέτειον εορτάζει αύριον ολόκληρον το έθνος».»
«[...] Επροξένησεν ανυπολογίστους ζημίας εις τήν Ελλάδα η τετραετούς σχεδόν διαρκείας κομμουνιστική ανταρσία. Οι συμμορίται εκτελούντες προδιαγεγραμμένον σχέδιον, κατέστρεφον ό,τι ηδύναντο να καταστρέψουν με τήν πρόθεσιν να οδηγήσουν διά τής απαθλιώσεως τόν λαόν εις πράξεις απογνώσεως. Ο κομμουνισμός απεδείχθη η μεγαλυτέρα ανασχετική δύναμις τής προκοπής τού έθνους εν τώ συνόλω του και ο πλέον αμείλικτος εχθρός εκάστης τάξεως χωριστά, ιδιαιτέρως δε τού αγρότου και τού εργάτου.
Και εις τήν περίπτωσιν όμως αυτήν η δυναμικότης τού έθνους απεδείχθη ανωτέρα από τήν καταστροφικήν μανίαν τών εχθρών του. Μετά τόν ένοπλον αγώνα απεδύθη ο λαός μας εις τόν εξ ίσου δύσκολον αγώνα τής οικονομικής και κοινωνικής του ανασυγκροτήσεως. Ανασκοπούντες τα επιτευχθέντα αποτελέσματα δυνάμεθα να είμεθα υπερήφανοι. Με πάντοτε αυξανόμενον ρυθμόν, όχι μόνον επουλώθησαν αι πληγαί τού πολέμου και τής κομμουνιστικής επιθέσεως, αλλά επετεύχθη και η ανύψωσις τού βιοτικού επιπέδου τού λαού εις στάθμην τήν οποίαν ουδέποτε προηγουμένως εγνώρισε.
Το έθνος ουδέποτε πρέπει νά λησμονήση τόν θανάσιμον κίνδυνον, τόν οποίον διέτρεξε κατά τήν διάρκειαν τής τετραετούς κομμουνιστικής ανταρσίας. ΄Οχι διά να διατηρηθή εις τήν ψυχήν του μίσος εναντίον οιουδήποτε, αλλά διά να παραμένη πάντοτε άγρυπνον και να δύναται να επιδίδεται εν ασφαλεία εις τα έργα τής ειρήνης τήν οποίαν με τόσας θυσίας κατέκτησεν.
Η Ελλάς δεν αγωνίζεται κατά τού κομμουνισμού διά να προστατεύση μόνον το οικονομικόν και κοινωνικόν καθεστώς εις το οποίον πιστεύει, ούτε μόνον διά να υπερασπίση τάς αρχάς τής ατομικής ελευθερίας και τής δημοκρατίας, αι οποίαι είναι συνυφασμέναι με τήν πνευματικήν της παράδοσιν. Ο αγών κατά τού κομμουνισμού διά τήν Ελλάδα είναι αγών φυλετικής και εθνικής υπάρξεως. Αποτελεί τήν συνέχισιν όλων εκείνων τών αγώνων τούς οποίους διεξήγαγε το έθνος διά να διαφυλάξη ελευθέραν τήν γην εις τήν οποίαν ερρίζωσε και τήν οποίαν ελάμπρυνε διά τού πολιτισμού. Αυτό είναι το βαθύτερον νόημα τού αγώνος, τού οποίου τήν επέτειον εορτάζει αύριον ολόκληρον το έθνος».»