- “Δεν μας ακούνε. Γι αυτό τα σπάμε, για να μας ακούσουν”
Η νέα μόδα. Η φράση που είναι το μόνιμο επιμύθιο των περισσότερων “εξοργισμένων” πρωτοστατών των γεγονότων όταν προσπαθούν να ανακαλύψουν αιτίες.
- “Η κοινωνία δεν ακούει τα παιδιά. Γι αυτό τα σπάνε”, επαναλαμβάνουν σαν χορωδία ορισμένοι “πεφωτισμένοι” κοινωνικοί αναλυτές.
Ας δούμε όμως μερικά πράγματα:
Όταν κάποιος δεν σε ακούει, ίσως - ίσως λέω - να υπάρχει και κάποιος λόγος.
Ένα ενδεχόμενο είναι, ας πούμε, αυτά που λες να είναι ανόητα.
Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι να μην σε ακούει γιατί ταυτόχρονα ακούει άλλες 100 φωνές μαζί με την δική σου.
Ένα τρίτο είναι το να μην ξέρεις πώς να εκφραστείς για να ακουστείς.
Το σίγουρο όμως είναι ότι όταν κάποιος πραγματικά δεν σε ακούει, δεν του σπας το σπίτι.
Γιατί το πιθανότερο είναι να σε πιάσει στα χέρια του, να σου κόψει τα αυτιά από τη ρίζα και να μην μπορέσεις εσύ να ξανακούσεις πια.
Αυτή είναι και η γραμμή που χωρίζει τις ανθρώπινες δημοκρατικές κοινωνίες από τις ζούγκλες.
Δεν είναι λίγες οι φορές στην ανθρώπινη ιστορία που η γραμμή αυτή παραβιάστηκε.
Παραδείγματα πολλά:
Ο κόσμος “δεν άκουγε” τις θεωρίες του Χίτλερ περί αρείας φυλής.
- Και αποφάσισε να εξαερώσει τους Εβραίους για να ακουστεί...
Σαράντα εκατομμύρια κάτοικοι της ΕΣΣΔ “δεν άκουγαν” τον πατερούλη Στάλιν.
- Και κατέληξαν να γίνουν λίπασμα στις στέπες της Σιβηρίας...
Οι διάφοροι ιθαγενείς επίσης “δεν άκουγαν” τους Σταυροφόρους παρά την “αγωνιώδη” προσπάθεια που αυτοί έκαναν για να τους μεταδώσουν το “λόγο του θεού”.
- Και είδαν τα ραδίκια ανάποδα...
Ας δούμε όμως μερικά πράγματα:
Όταν κάποιος δεν σε ακούει, ίσως - ίσως λέω - να υπάρχει και κάποιος λόγος.
Ένα ενδεχόμενο είναι, ας πούμε, αυτά που λες να είναι ανόητα.
Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι να μην σε ακούει γιατί ταυτόχρονα ακούει άλλες 100 φωνές μαζί με την δική σου.
Ένα τρίτο είναι το να μην ξέρεις πώς να εκφραστείς για να ακουστείς.
Το σίγουρο όμως είναι ότι όταν κάποιος πραγματικά δεν σε ακούει, δεν του σπας το σπίτι.
Γιατί το πιθανότερο είναι να σε πιάσει στα χέρια του, να σου κόψει τα αυτιά από τη ρίζα και να μην μπορέσεις εσύ να ξανακούσεις πια.
Αυτή είναι και η γραμμή που χωρίζει τις ανθρώπινες δημοκρατικές κοινωνίες από τις ζούγκλες.
Δεν είναι λίγες οι φορές στην ανθρώπινη ιστορία που η γραμμή αυτή παραβιάστηκε.
Παραδείγματα πολλά:
Ο κόσμος “δεν άκουγε” τις θεωρίες του Χίτλερ περί αρείας φυλής.
- Και αποφάσισε να εξαερώσει τους Εβραίους για να ακουστεί...
Σαράντα εκατομμύρια κάτοικοι της ΕΣΣΔ “δεν άκουγαν” τον πατερούλη Στάλιν.
- Και κατέληξαν να γίνουν λίπασμα στις στέπες της Σιβηρίας...
Οι διάφοροι ιθαγενείς επίσης “δεν άκουγαν” τους Σταυροφόρους παρά την “αγωνιώδη” προσπάθεια που αυτοί έκαναν για να τους μεταδώσουν το “λόγο του θεού”.
- Και είδαν τα ραδίκια ανάποδα...
Το σίγουρο είναι ότι αν όντως έχεις να πεις κάτι, αν πραγματικά θέλεις να σε ακούσει κάποιος, τότε μιλάς. Και φροντίζεις να βελτιώνεις το λόγο σου για να κινήσεις το ενδιαφέρον. Δεν βγάζεις άναρθρες κραυγές.
Αναδημοσίευση από «Αμάν το μάτι μου»