Η διαμάχη του Περισσού με τα Εξάρχεια άρχισε το 1975 και συνεχίζεται.
Μπορεί πολλοί να ξαφνιάστηκαν από τις βολές της Αλέκας Παπαρήγα κατά των αντιεξουσιαστών και του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο οι παλαιότεροι είδαν ακόμη ένα επεισόδιο στη βεντέτα του Περισσού με τους «αναρχοαυτόνομους», που… κρατάει χρόνια.
Η διαμάχη του Περισσού με τα Εξάρχεια πρωτοεμφανίζεται το 1975, στην πανελλαδική απεργία των οικοδόμων. Στις 23 Ιουλίου οι οικοδόμοι της Αθήνας κάνουν συνέλευση στο θέατρο «Περοκέ» και μετά πορεία στην Αγίου Κωνσταντίνου. Οι συγκρούσεις οδηγούν σε περισσότερες από εκατό συλλήψεις.
Τα δύο ΚΚΕ (ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού), μαζί με το ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλουν τους «προβοκάτορες».
Το επόμενο μεγάλο επεισόδιο συμβαίνει το 1979, στις κινητοποιήσεις κατά του νόμου Ράλλη, τον περίφημο 815. Το ΚΚΕ κάνει λόγο για «προβοκάτορες» και οι «αναρχοαυτόνομοι» καταγγέλλουν ότι ο Περισσός προχώρησε ακόμη και στη «φυσική καταστολή» των καταλήψεων πανεπιστημίων, με κορυφαίο παράδειγμα το σπάσιμο της κατάληψης του Χημείου από οργανωμένα μπλοκ της ΚΝΕ (ΚΝΑΤ).
Το ίδιο σκηνικό ένα χρόνο αργότερα, το Νοέμβριο του 1980, όταν η κυβέρνηση Ράλλη απαγορεύει την πορεία του Πολυτεχνείου. Ξεσπά εμφύλιος μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού και τελικά τα δύο κόμματα αποδέχονται την απόφαση, ενώ στα επεισόδια που ακολοήθησαν, σκοτώθηκε η Κουμής και Κανελλοπούλου.
Η μεγαλύτερη κρίση μεταξύ του ΚΚΕ και του «χώρου» ήρθε το 1985, με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Μιχάλη Καλτεζά ανήμερα της 17ης Νοεμβρίου, από τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα. «Αναρχοαυτόνομοι» καταλαμβάνουν το Χημείο και μετά από άδεια των πρυτανικών αρχών η αστυνομία καταστέλλει την εξέγερση. Η ελληνική κοινωνία έβραζε και ο εμφύλιος της Αριστεράς είχε ξεσπάσει για τα καλά. Οι «επαναστάτες» κατήγγειλαν «περίεργη συνεργασία ΟΝΝΕΔιτών και ΚΝιτών».
Οι πανελλαδικές κινητοποιήσεις του 1991, κατά του νόμου Κοντογιαννόπουλου, βρίσκουν την ΚΝΕ αποδυναμωμένη, όπως και το ΚΚΕ, λόγω της κατάρρευσης του «υπαρκτού». Η ΚΝΕ φυλλορροεί προς… το χώρο των Εξαρχείων και καταγγέλλει τη «φετιχοποίηση των καταλήψεων» και τους «αναρχοαυτόνομους».
Το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου του 1995 βρίσκει το Πολυτεχνείο ξανά υπό κατάληψη από 500 «αναρχικούς», που συγκρούονται σφοδρά με ομάδες περιφρούρησης της ΚΝΕ. Η κατάληψη κατεστάλη, αλλά το -ελεγχόμενο από το ΚΚΕ- συνδικάτο των οικοδόμων στην Κάνιγγος και πολλά γραφεία του Περισσού σε όλη τη χώρα δέχονται επιθέσεις ως αντίποινα.
Το ΚΚΕ καταγγέλλει «αντικομμουνιστική δράση» και στρέφεται κατά του ΣΥΝ και «μερίδας του αστικού Τύπου», κατηγορώντας τους ότι «προσφέρουν συγκαλυμμένη ή απροκάλυπτη στήριξη στους αναρχικούς».
Οι καταγγελίες του Περισσού συνεχίστηκαν και… εμπλουτίστηκαν με υπόνοιες «διασύνδεσης των αναρχοαυτόνομων με ξένες μυστικές υπηρεσίες», όπως έγινε κατά την επίσκεψη Κλίντον το 1999, αλλά και μετά τα επεισόδια της Θεσσαλονίκης, το 2003, για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Τα δύο ΚΚΕ (ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού), μαζί με το ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλουν τους «προβοκάτορες».
Το επόμενο μεγάλο επεισόδιο συμβαίνει το 1979, στις κινητοποιήσεις κατά του νόμου Ράλλη, τον περίφημο 815. Το ΚΚΕ κάνει λόγο για «προβοκάτορες» και οι «αναρχοαυτόνομοι» καταγγέλλουν ότι ο Περισσός προχώρησε ακόμη και στη «φυσική καταστολή» των καταλήψεων πανεπιστημίων, με κορυφαίο παράδειγμα το σπάσιμο της κατάληψης του Χημείου από οργανωμένα μπλοκ της ΚΝΕ (ΚΝΑΤ).
Το ίδιο σκηνικό ένα χρόνο αργότερα, το Νοέμβριο του 1980, όταν η κυβέρνηση Ράλλη απαγορεύει την πορεία του Πολυτεχνείου. Ξεσπά εμφύλιος μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού και τελικά τα δύο κόμματα αποδέχονται την απόφαση, ενώ στα επεισόδια που ακολοήθησαν, σκοτώθηκε η Κουμής και Κανελλοπούλου.
Η μεγαλύτερη κρίση μεταξύ του ΚΚΕ και του «χώρου» ήρθε το 1985, με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Μιχάλη Καλτεζά ανήμερα της 17ης Νοεμβρίου, από τον αστυνομικό Αθανάσιο Μελίστα. «Αναρχοαυτόνομοι» καταλαμβάνουν το Χημείο και μετά από άδεια των πρυτανικών αρχών η αστυνομία καταστέλλει την εξέγερση. Η ελληνική κοινωνία έβραζε και ο εμφύλιος της Αριστεράς είχε ξεσπάσει για τα καλά. Οι «επαναστάτες» κατήγγειλαν «περίεργη συνεργασία ΟΝΝΕΔιτών και ΚΝιτών».
Οι πανελλαδικές κινητοποιήσεις του 1991, κατά του νόμου Κοντογιαννόπουλου, βρίσκουν την ΚΝΕ αποδυναμωμένη, όπως και το ΚΚΕ, λόγω της κατάρρευσης του «υπαρκτού». Η ΚΝΕ φυλλορροεί προς… το χώρο των Εξαρχείων και καταγγέλλει τη «φετιχοποίηση των καταλήψεων» και τους «αναρχοαυτόνομους».
Το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου του 1995 βρίσκει το Πολυτεχνείο ξανά υπό κατάληψη από 500 «αναρχικούς», που συγκρούονται σφοδρά με ομάδες περιφρούρησης της ΚΝΕ. Η κατάληψη κατεστάλη, αλλά το -ελεγχόμενο από το ΚΚΕ- συνδικάτο των οικοδόμων στην Κάνιγγος και πολλά γραφεία του Περισσού σε όλη τη χώρα δέχονται επιθέσεις ως αντίποινα.
Το ΚΚΕ καταγγέλλει «αντικομμουνιστική δράση» και στρέφεται κατά του ΣΥΝ και «μερίδας του αστικού Τύπου», κατηγορώντας τους ότι «προσφέρουν συγκαλυμμένη ή απροκάλυπτη στήριξη στους αναρχικούς».
Οι καταγγελίες του Περισσού συνεχίστηκαν και… εμπλουτίστηκαν με υπόνοιες «διασύνδεσης των αναρχοαυτόνομων με ξένες μυστικές υπηρεσίες», όπως έγινε κατά την επίσκεψη Κλίντον το 1999, αλλά και μετά τα επεισόδια της Θεσσαλονίκης, το 2003, για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
αναδημοσίευση από τον "Ελεύθερο Τύπο"