28 Ιουλίου 2009

Περί "παρξικοπημάτων", συνταγματικών ή μη....

Όπως έχω πει πολλές φορές, η σχέση του ΠΑΣΟΚ με τη Δημοκρατία είναι πολύ σχετική. Την χρησημοποιεί πάντα α λα καρτ, όποτε και όταν το συμφέρει. Άλλωστε όπως δηλώνουν ευθαρσώς τα στελέχη του, μπροστά στην πολιτική κατάσταση, το Σύναγμα έρχεται δεύτερο!!!

Πριν απο λίγους μήνες, ο πρωθυπουργός έκανε αυτό που γίνεται πάντα πριν τις Ευρωεκλογές, μόνο που το έκανε με τη γνωστή αγαρμποσύνη της ΝΔ, που κάνει και τις πιο καλές αποφάσεις της, να φαίνονται τερατουργήματα. Όλοι έπεσαν πάνω του κι άρχισαν να μιλάνε για "πραξικόπημα" κλπ. Φυσικά, το να μην ψηφίζεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να προκαλέσεις εκλογές και να τον ψηφήσεις μετά, θυμίζει παιδικό παιχνίδι, τέτοιο που μόνο ο Τζέφρεϊ και οι "παλατιανοί" σύμβουλοί του θα μπορούσαν να παίξουν.

Και μιας που είπα "παλατιανοί", όταν το 1965 ο βασιλιάς διαφώνησε με τον πρωθυπουργό του και ο τελευταίος παραιτήθηκε, μίλησαν όλοι για "συνταγματική εκτροπή". Παρότι όλες οι κινήσεις και οι ενέργεις του βασιλιά κινούνταν μέσα στο γράμμα του Συντάγματος του 1952.

Αλλά υπάρχει εκτός από το γράμμα, και το πνεύμα. Κάτι παρόμοιο δεν κάνουν σήμερα ο Τζέφρεϊ και ο της γνωστής οικογενείας σύμβουλός του, Παύλος Γερουλάνος; Και σε τι λοιπόν διαφέρει το επιχειρούμενο "παπανδρεϊκό πραξικόπημα" με το "βασιλικό πραξικόπημα";