Για τους μη γνωρίζοντες-και είναι πολλοί δυστυχώς-και μη απολαύοντες νομικής παιδείας, το άρθρο 41 παράγραφος 2 του ισχύοντος Συντάγματος 1975/1986/2001 είναι απολύτως σαφές.
Η οικονομία ως κρίσιμο εθνικό θέμα μπορεί να προκαλέσει μόνον άπαξ -μια φορά δηλαδή- την διάλυση της βουλής. Και αυτό έγινε με την προκήρυξη των εκλογών το 2007. Και επειδή η βουλή διαλύεται μεν τη εισηγήση και τη πρωτοβουλία της κυβέρνησης, πλην όμως διενεργείται με προεδρικό διάταγμα (=πράξη του Προέδρου της Δημοκρατίας) την ευθύνη την έχει ακέραια και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πρόκειται για κατάφωρη και πρόδηλη παραβίαση του Συντάγματος. Και ας μην πουν ορισμένοι άσχετοι και αδαείς περί τα νομικά ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποχρεούται να την διαλύσει. Απλώς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει το αν η οικονομία και γενικώς οι ισχυρισμοί του πρωθυπουργού εντάσσονται στην έννοια του εθνικού θέματος κρίσιμης σημασίας. Μέχρι εκεί εκτείνεται η υποχρέωση του να συμμορφωθεί με την κυβέρνηση. Όχι όμως και να διαλύσει τη βουλή 2 φορές για το ίδιο θέμα. Αυτό είναι αντισυνταγματικό. Και μάλιστα είναι από τις σπάνιες φορές που δεν υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις στην νομική επιστήμη επί του θέματος αυτού. Άλλο βέβαια η νομική και άλλο τι λένε τα κομματικά υποχείρια.
Στις απειροελάχιστες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι και ο σεβασμός του Συντάγματος. Αυτό πάντως σήμερα παραβιάστηκε. Εκ δόλου ή εξ αμελείας (βαριάς βέβαια) έχει σημασία μόνο για την ποινική ευθύνη. Αυτήν δεν την εξετάζω. Η παραβίαση όμως έγινε. Τουλάχιστον να το γνωρίζουν οι πολίτες.
Αρθρο 41 - (Διάλυση της Βουλής)
*2. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Bουλή με πρόταση της Kυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκλείεται η διάλυση της νέας Bουλής για το ίδιο θέμα.
Θεμιστοπόλος
Δικηγόρος Αθηνών
Θεμιστοπόλος
Δικηγόρος Αθηνών