Άθλιες φιγούρες του παρελθόντος και του περιθωριακού παρόντος έχουν βγει στο προσκήνιο για να υποστηρίξουν (;) την υποψηφιότητα της κυρίας Μπακογιάννη. Μετά τον Θοδωράκη, τον Μίχα, τους μισότρελλους σατανοκυνηγούς, εμφανίστηκε και ο Χρήστος “ακούω φωνές” Μαυρίκης για να δέσει το γλυκό.
Οι νεώτερες / οι που δε γνωρίζετε αυτή την θρυλική περσόνα που κατάφερε να υποσκελίσει ακόμη και τον Τόμπρα, διαβάστε.
Έγραφε την Κυριακή το Πρώτο Θέμα: Έναν απρόσμενο υποστηρικτή βρήκε η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη στο πρόσωπο του «εθνικού κοριού» κ. Χρήστου Μαυρίκη (φωτογραφία). Ο τελευταίος, αν και στο παρελθόν είχε συγκρουστεί σφοδρά με την οικογένεια Μητσοτάκη, σήμερα δηλώνει πως ήδη ξεκίνησε και προεκλογικό αγώνα υπέρ της τέως υπουργού Εξωτερικών. Ο πρώην υπάλληλος του ΟΤΕ κ. Μαυρίκης, ο οποίος είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών το 1993, τονίζει: «Περασμένα ξεχασμένα… Προέχει να εκλεγεί πρόεδρος στη Ν.Δ που θα μπορεί να αντεπεξέλθει στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν με τη μεγάλη ήττα του κόμματος». Ο άνθρωπος που στο παρελθόν κατηγόρησε τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη πως του έδινε εντολές για υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών πολιτικών προσώπων σήμερα υποστηρίζει: «Η κυρία Μπακογιάννη έχει εμπειρία, γνωριμίες και διαθέτει πολιτικό υπόβαθρο για να σταθεί εντός και εκτός Ελλάδας. Ο κ. Σαμαράς απουσίαζε πολλά χρόνια από την ενεργό πολιτική, οπότε είναι δύσκολο να παρακολουθήσει τις εξελίξεις»,
Πραγματικά μένει άναυδος κανείς να βλέπει τον άνθρωπο που προκάλεσε (μεταξύ άλλων) την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 93 με το σκάνδαλο των υποκλοπών να βγαίνει σήμερα και να στηρίζει τη Ντόρα.
Και όμως υπάρχουν και χειρότερα. Ο κ. Μαυρίκης εμφανίσθηκε σήμερα ζωντανά σε εκπομπή του EXTRA και μας είπε , ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι κι αυτόν ο Σαμαράς τον έβαλε.
Πώς να σχολιάσει κανείς αυτή την θρασύτητα; Αυτά τα ψεύδη και τις συκοφαντίες που η οικογένεια Μητσοτάκη γέμισε τον τόπο σ΄ αυτόν τον απελπισμένο αγώνα που δίνει; Θα σας κουράσω, αλλά διαβάστε τι λέει στο βιβλίο του ο στρατηγός Γρυλλάκης ο οποίος ήταν και ο βασικός κατηγορούμενος της υπόθεσης των υποκλοπών, χωρίς κανείς ποτέ να τολμήσει να τον διαψεύσει.
Αρχής γενομένης από τον Έβερτ
Αυτά γινόντουσαν το 1989 για τις υποκλοπές κι αυτά διαπίστωνε σύμπας ο πολιτικός κόσμος και η δικαιοσύνη. Κανείς, πλην ΠΑΣΟΚ, δεν τολμούσε να μιλήσει για «σκευωρία» της ΝΔ σε βάρος του ΠΑΣΟΚ που βολόδερνε στη λαίλαπα των σκανδάλων. Κατά τη διάρκεια της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου ο Μιλτιάδης Έβερτ ήταν εξάλλου ένας από τους φανατικότερους υποστηρικτές της, πειθαρχώντας, επειδή δεν τον έπαιρνε και διαφορετικά, στη γραμμή του κόμματος.
Δύο ολόκληρα χρόνια αργότερα, το Φεβρουάριο του 1991, ο Μιλτιάδης Έβερτ ως υπουργός Προεδρίας πλέον της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επανέφερε στο προσκήνιο τις αιτιάσεις του ΠΑΣΟΚ περί σκευωρίας σε βάρος του από τη ΝΔ στο θέμα των υποκλοπών χρησιμοποιώντας – ποιόν άλλον; – τον …αυτοκατηγορούμενο ψευδομάρτυρα Χρήστο Μαυρίκη με επιμελώς προσχεδιασμένο τρόπο. Συγκεκριμένα δημοσιοποίησε τις προβοκατόρικες κατηγορίες του Μαυρίκη για υποκλοπές και νόθευση δημοσίων εγγράφων σε βάρος στελεχών της ΝΔ, τις οποίες εξύφανε ο ίδιος με απώτερο σκοπό τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ανατροπή του Μητσοτάκη και την αναρρίχησή του στην ηγεσία της ΝΔ [1]. Εξυπακούεται ότι εάν οι προθέσεις του Έβερτ έναντι της ΝΔ και της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν ήσαν δόλιες, αλλά αγαθές, όφειλε να ενημερώσει πρώτα τον πρωθυπουργό για όσα του ανέφερε ο εξωνημένος από τον Αλαφούζο ψευδομάρτυρας Μαυρίκης και να αφήσει την δημοσιοποίησή τους στην κρίση του πρωθυπουργού και αρχηγού του κόμματος. Ως γνωστόν, όμως, δεν τα πήγαινε και τόσο καλά στο Γυμνάσιο και έτσι δεν έμαθε ποτέ του τη ρήση «τα εν οίκω , ουκ εν δήμω»
Το γεγονός ότι με την χρησιμοποίηση του Μαυρίκη ο Έβερτ επεδίωκε εσκεμμένα την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ είναι εκτός πάσης αμφιβολίας διότι οι κατηγορίες που εξαπέλυσε σε βάρος των στελεχών της ΝΔ:
- Πρώτον, προέβη με τυμπανοκρουσίες στη δημοσιοποίηση ενός θέματος το οποίο αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τη ΝΔ σε παρωχημένες εποχές.
- Δεύτερον, δεν αναφέρονταν στην περίοδο που κυβερνούσε τη χώρα η ΝΔ (1990 – 1993), αλλά σε προγενέστερη εποχή που κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ (!!!)
- Τρίτον, τα συγκεκριμένα στελέχη της ΝΔ που κατηγορήθηκαν από τον Έβερτ για τις υποκλοπές ανήκαν στο στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και εξυπακούεται ότι , εάν έκαναν υποκλοπές , αυτές θα είχαν γίνει με τη συγκατάθεση του ίδιου του Μητσοτάκη και επ΄ ωφελεία της ΝΔ.
Το άσχετο περιστατικό το οποίο εκμεταλλεύθηκε εκ δολερής προθέσεως ο Έβερτ για να δημιουργήσει στην κοινή γνώμη την εντύπωση ότι ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκη έβαζε τις αρχές ασφαλείας να παρακολουθούν τον ίδιο και άλλα πολιτικά στελέχη της ΝΔ ήταν η παρακολούθηση από όργανα των αρχών ασφαλείας ενός υπόπτου για λαθρεμπόριο ερυθρού υδραργύρου (ραδιενεργό υλικό). Μεταξύ των άλλων ο ύποπτος εκείνος εκινείτο και στην περιοχή που ευρίσκετο το πολιτικό γραφείο του Έβερτ, ήταν φυσικό λοιπόν ευρίσκονται εκεί όργανα των αρχών ασφαλείας. Όπως άλλωστε έγραψε τότε (13/11/1991) το έγκυρο εβδομαδιαίο δελτίο πολιτικών και οικονομικών πληροφοριών «Γράμμα» και ο ίδιος ο Έβερτ είχε ενημερωθεί αρμοδίως ότι από τις 15/11/91 είχε εγκατασταθεί έξω από το πολιτικό του γραφείο στην οδό Κανάρη κλιμάκιο ανδρών της ΕΥΠ για την παρακολούθηση του υπόπτου. Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόσο αδίστακτος είναι ο Έβερτ, αλλά και πόσο πρόχειρη ήταν η υπόθεση της σκευωρίας που έστησε.
Παρά την έγκαιρη ενημέρωσή του, ο Έβερτ βγήκε τότε στα ΜΜΕ και άρχισε να κραυγάζει, ότι δήθεν παρακολουθούσαν τον ίδιο κλπ κλπ. Σε τι βασίστηκε για να τα λέει; Μόνο στην «εμπιστευτική» πληροφόρηση που του έκανε ο Μαυρίκης. Και διερωτάται όποιος έχει ακόμα σώας τας φρένας στη χώρα αυτή: Είναι ποτέ δυνατόν ένας πολιτικός που φιλοδοξούσε τότε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας να βασίζεται σε «πληροφορίες» που του αποκάλυψε ένας κοινός απατεώνας που ήταν γνωστό σε όλους τότε ότι ενεργούσε για λογαριασμό της διαπλοκής (Αλαφούζος και σια); Και όμως είναι. Στήνοντας ακόμα πιο πέρα την σκευωρία ο Έβερτ έφτασε μάλιστα τότε στο σημείο να ενημερώσει τον Πρωθυπουργό Κων. Μητσοτάκη για όσα του είχε τάχα «αποκαλύψει» ο Μαυρίκης.
Όπως ήταν φυσικό ο Μητσοτάκης αντέδρασε τότε με σωφροσύνη επειδή δεν ήταν δυνατόν ο Πρωθυπουργός της χώρας να βασιστεί στις όποιες πληροφορίες αποκάλυπτε ένας δακτυλοδεικτούμενος τότε απατεώνας. Αυτή η στάση του όμως έδωσε αργότερα στον Ζορμπά την ευκαιρία να τον κατηγορήσει για …«ηθική αυτουργία» στη σκευωρία των υποκλοπών επειδή «εφησύχασε και δεν θέλησε να δώσει συνέχεια στο σοβαρότατο θέμα των υποκλοπών , παρ΄ ότι στις 11/3/1991 είχε ενημερωθεί από τον κ. Έβερτ, ο οποίος είχε λάβει στοιχεία για τις υποκλοπές από τον Χρ. Μαυρίκη». Με άλλα λόγια το όργανο των Αλαφούζων, ο Μαυρίκης, πέταξε το μπαλάκι της σκευωρία στον Έβερτ κι εκείνος το πέρασε στον Ζορμπά. Σε αυτούς τους …μαυρίκειους ισχυρισμούς του Έβερτ στηρίχθηκε και η σκευωρία των υποκλοπών και η δήθεν «απαλλαγή» του ΠΑΣΟΚ από το «αμαρτωλό 1989» μέσα από την αναβάπτισή του στην κολυμβήθρα της διαπλοκής.
Το πισώπλατο εκείνο κτύπημα του 1991 από τον Έβερτ εναντίον της ΝΔ δεν πτόησε τον τότε Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη , ο οποίος αντέδρασε με σύνεση και ψυχραιμία, με αποτέλεσμα να αναγκασθεί ο Έβερτ σε αναδίπλωση, συνειδητοποιώντας ότι μια ανοικτή σύγκρουση με τον τότε πρωθυπουργό θα ήταν καταστροφική για τις περαιτέρω πολιτικές του φιλοδοξίες. Αναγκάσθηκε έτσι να παραδεχθεί ότι τόσο ο πληροφοριοδότης του όσο και τα στοιχεία δεν ήταν αξιόπιστα και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Τα πήρε δηλαδή πίσω σαν βρεγμένη γάτα
Όταν ο Έβερτ πήγε τότε στον Μητσοτάκη για να «αναφέρει» τους ισχυρισμούς Μαυρίκη, χρησιμοποίησε και ένα υπόμνημα από 15 σελίδες το οποίο περιελάμβανε όλους τους ισχυρισμούς του αρχικοριού περί υποκλοπών σε βάρος των στελεχών της ΝΔ. Πόσο αληθινοί ήταν εκείνοι οι ισχυρισμοί του Έβερτ αποκαλύπτεται από το περιεχόμενο μιας δήλωσης που υπέγραψε ο ίδιος ο Μαυρίκης στις 18/4/1991. Στη δήλωση εκείνη ο Μαυρίκης αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Ένα ιδιόχειρο υπόμνημα αποτελούμενο εκ δέκα πέντε (15) σελίδων, το οποίο παρέδωσα στον ιδιαίτερο του υπουργού Προεδρίας Μ. Έβερτ, Μπάλιο Νικόλαο, και ευρίσκεται υπό κατοχή του Έβερτ είναι καθ΄ ολοκληρία ψευδές και συντάχτηκε κατόπιν υποδείξεως του Μπάλιου Νικόλαου» (!!!). Και όμως αυτό το περιεχόμενο εκείνου του υπομνήματος αποτέλεσε στη συνέχεια τη βάση της σκευωρίας Έβερτ – Ζορμπά εναντίον της ΝΔ, του Μητσοτάκη και εμού προσωπικά.
Επειδή, ύστερα από δυόμισι χρόνια Επιμενιδείου ύπνου, το Μάιο του 1993, ο Έβερτ ξέθαψε πάλι την ενταφιασθείσα από τον ίδιο «υπόθεση υποκλοπών» του 1991 εγκαινιάζοντας έτσι την τελική φάση της σκευωρίας για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κατά την εκταφή όμως και επειδή δεν είχε το ηθικό ανάστημα να αναλάβει αντρίκεια τις ευθύνες της πράξεώς του αυτής κρύφτηκε πίσω από τον προσωπικό του φίλο επιχειρηματία Αλαφούζο, ο οποίος είχε εξαπολύσει τότε εκστρατεία δυσφήμησης της κυβέρνησης Μητσοτάκη , με αντάλλαγμα την παροχή πολιτικής βοήθειας ώστε να απαλλαγεί από τις βαριές κατηγορίες για λαθρεμπόριο πετρελαίου που κατηγορείτο τότε.
Σαν όργανο χρησιμοποιεί και πάλι τον Μαυρίκη, ο οποίος στις 28/4/1993 επανέρχεται ως εξωνημένος από τον Αλαφούζο και αυτοκατηγορούμενος ψευδομάρτυρας και προβαίνει από τον Τύπο στις γνωστές «αποκαλύψεις» του περί δήθεν χάλκευσης των καρτελών και της προβοκάτσιας που έστησα τάχα εναντίον του ΠΑΣΟΚ για το θέμα αυτό.
Μετά τις αποκαλύψεις Μαυρίκη ήρθε η σειρά της τότε υπουργού Δικαιοσύνης και σημερινής Πρόεδρου της Βουλής των Ελλήνων Άννας Ψαρούδα – Μπενάκη να παίξει το δικό της ρόλο. Το Μάιο του 1993 ανετέθη η διενέργεια της προκαταρκτικής εξέτασης για την «υπόθεση των τηλεφωνικών» (στηριζόμενη αποκλειστικά και μόνο στις «αποκαλύψεις» Μαυρίκη – Έβερτ) στον ήδη γνώριμό της από άλλες υποθέσεις, τότε Αντιεισαγγελέα Εφετών Γεώργιο Ζορμπά. Η προκαταρκτική εξέταση του Ζορμπά διήρκεσε ως τις 21 Ιουνίου (έγινε δηλαδή στο «τάκα – τάκα», αφού όλα ήταν στημένα και δεν χρειάζονταν περαιτέρω υλικό), οπότε ο Ζορμπάς υπέβαλε το πόρισμα της «εμπεριστατωμένης» έρευνάς του στον τότε προϊστάμενο της Εισαγγελία Εφετών Αθηνών. Με το διάτρητο εκείνο πόρισμα φωτογράφιζε χωρίς αποδεικτικά στοιχεία ως ενόχους τον τότε Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, εμένα και μισή εκατοντάδα ακόμα στελεχών της φιλομητσοτακικής πτέρυγας της ΝΔ.
το οποίο ζητούσε την άσκηση ποινικής διώξεως «κατά παντός υπαιτίου» – εμού δηλαδή και των υπολοίπων εμπλακέντων στελεχών της ΝΔ.
Η προκαταρκτική εξέταση (πρώτη φάση των ανακρίσεων) που διενήργησε ο Ζορμπάς κατόπιν των προαναφερθέντων μεθοδεύσεων της Μπενάκη, δεν προχώρησε λόγω της εμπάθειας που αναδύετο μέσα από το «πόρισμά» του και των τραγικών κενών και αυθαιρέτων συμπερασμάτων που παρουσίαζε. Ο τότε Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Χριστόφορος Τζανακάκης διαφώνησε με τις μεθοδεύσεις Ζορμπά και ανέπεμψε την υπόθεση στον τότε Εισαγγελέα Εφετών Λάμπρο Καράμπελα , μετέπειτα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου και καθηγητή Πανεπιστημίου σήμερα, ο οποίος ερεύνησε την υπόθεση από μηδενική βάση και απέρριψε καταδήλως το πόρισμα Ζορμπά. Μετά την απαλλακτική εισαγγελική πρόταση του Καράμπελα, εκδόθηκε το υπ΄ αριθμόν 685/98 απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών. Από αυτό και μόνο το γεγονός ο Ζορμπάς όφειλε να τερματίσει την δικαστική καριέρα του επειδή διαπιστώθηκε δικαστικά και πανηγυρικά η ανικανότητά του να κρίνει αντικειμενικά και ορθά για μια υπόθεση όχι του απλού Ποινικού Δικαίου ,αλλά μεγίστης πολιτικής σημασίας.
Μετά την υποβολή του πορίσματος της προκαταρκτικής εξέτασης του Ζορμπά , όμως και ενώ η υπόθεση έπρεπε να πάει στο αρχείο, επηκολούθησε η σύγκλυση της Ολομελείας Εφετών, λόγω του συνεχιζόμενου δημοσιογραφικού θορύβου για το ίδιο θέμα, με στοιχεία που διοχέτευε σκόπιμα ο Ζορμπάς και εδημοσιεύοντο κυρίως από τα δημοσιογραφικά όργανα του συγκροτήματος Αλαφούζου. Το μοτίβο του συνεχιζόμενου τότε δημοσιογραφικού θορύβου ήταν το ίδιο: «Η ΝΔ έστησε προβοκάτσια στο ΠΑΣΟΚ το 1989, με κλοπή και νόθευση των καρτελών του ΟΤΕ»
Έτσι, κάτω από την αφόρητη πίεση των ΜΜΕ, η Ολομέλεια Εφετών αποφάσισε να συνεχισθεί η ανάκριση και όρισε ως ειδικούς εφέτες –ανακριτές τους Αχιλλέα Νταφούλη και Δημήτριο Δαλιάνη. Παράλληλα, με το βούλευμα 2434/93 του Σεπτεμβρίου 1993 (επί κυβέρνησης Μητσοτάκη δηλαδή) το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών αποφάσισε ομοφώνως να μην προφυλακισθώ για τα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα που μου είχε προσάψει ο Ζορμπάς, επειδή από το μέχρι τούδε στοιχεία δεν προέκυπταν ούτε καν ενδείξεις ενοχής εναντίον μου, καθόσον περί της τελέσεως των αξιόποινων πράξεων κατέθεσε μόνο ο Χρήστος Μαυρίκης και μάλιστα χωρίς απόλυτη βεβαιότητα και πειστικότητα. ( Αυτό βέβαια άλλαξε λίγους μήνες αργότερα όταν το ΠΑΣΟΚ είχε επανέλθει πλέον στην εξουσία, οπότε το ίδιο συμβούλιο με διαφορετική όμως σύνθεση – επιλεγμένη επιμελώς από το ΠΑΣΟΚ – και με λιγότερα αδικήματα αποφάσισε την προφυλάκισή μου, ως ιδιαίτερα επικίνδυνου …κακοποιού).
Οι ανακρίσεις που διενήργησαν οι δύο εφέτες ανακριτές ολοκληρώθηκαν στις 16 Δεκεμβρίου 1993 (επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ πλέον) οπότε και διαβιβάσθηκε στη Βουλή το γνωστό πόρισμά τους, επάνω στο οποίο στηρίχθηκε η απαλλαγή του ΠΑΣΟΚ για το «αμαρτωλό 1989» και η παραπομπή του Κ. Μητσοτάκη στο …Ειδικό Δικαστήριο για την υποτιθέμενη «σκευωρία των υποκλοπών». Παράλληλα οι δύο εφέτες – ανακριτές υπέβαλαν την ογκωδέστατη δικογραφία που σχημάτισαν με κατηγορούμενους τα 32 στελέχη της ΝΔ στην Εισαγγελία Εφετών για τα περαιτέρω. Στη συνέχεια αναλαμβάνει πάλι ο Ζορμπάς ( ο μάγειρας δηλαδή της υπόθεσης) να καταρτίσει την πρόταση προς το Συμβούλιο Εφετών προκειμένου να αποφανθεί με βούλευμα περί της παραπομπής ή όχι των 32 στελεχών της ΝΔ σε δίκη.
Παραπομπή Μητσοτάκη με όπλο τις καταθέσεις Έβερτ
Έτσι ελέω Έβερτ, Μπενάκη και Ζορμπά, η ΝΔ μετετράπη από κατήγορος σε κατηγορούμενο. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το αποκαλύπτουν τότε δημοσιεύματα του Τύπου όπως η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», η οποία έγραφε στις 25/5/94 κάτω από τον τίτλο «Παραπομπή, με όπλο καταθέσεις Έβερτ: «Ένα μόλις βήμα από το Ειδικό Δικαστήριο βρίσκεται πλέον ο πρώην Πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης κατηγορούμενος – κυρίως με βάση τις καταθέσεις και δηλώσεις Έβερτ – για τη διάπραξη πέντε σοβαρών αδικημάτων…οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην προανακριτική επιτροπή επικαλούνται τις καταθέσεις του σημερινού αρχηγού της ΝΔ, Μιλ. Έβερτ και του Χρ. Μαυρίκη και ζητούν την παραπομπή του Κων. Μητσοτάκη στο Ειδικό Δικαστήριο με τις κατηγορίες:
- Της ηθικής αυτουργίας των πράξεων που διέπραξε ο Γρυλλάκης
- Της παρασιώπησης εγκλήματος
- Της παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών
- Της παράβασης του νόμου περί ευθύνης υπουργών…»
- Υπόθαλψη εγκληματία (δηλαδή του …στρατηγού Γρυλλάκη !!!)
Που στηρίχθηκαν όλα αυτά; Μόνο στις κατασκευασμένες κατηγορίες του αρχικοριού Μαυρίκη που νομιμοποίησε ο Έβερτ δια του Ζορμπά. Να τι αναφέρει μεταξύ άλλων το υπαγορευμένο σκεπτικό των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που αποτελούσαν φυσικά και την πλειοψηφία στην προανακριτική επιτροπή: «Κατά τη διαδικασία της προανάκρισης αποδείχθηκε πλήρως ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι αυτός που προκάλεσε στον Γρυλλάκη κι εκείνος στον Μαυρίκη και άλλα πρόσωπα της ομάδας, να κάνουν υποκλοπές, να οργανώσουν αυτόν τον παρακρατικό μηχανισμό και να κάνουν ολόκληρη επιχείρηση παρανόμων πράξεων ….με πρόθεση να ανέλθει στην εξουσία με την αξιοποίηση των πληροφοριών και την γνώση των κινήσεων των πολιτικών φίλων και αντιπάλων του».
Σε ότι αφορά τους κατασκευασμένους ισχυρισμούς του Έβερτ, που ήταν τότε …Πρόεδρος της ΝΔ, η «Ελευθεροτυπία» γράφει στο προαναφερθέν δημοσίευμά της επί λέξεις:«Ο κ. Έβερτ και οι καταθέσεις του χρησιμοποιούνται για να τεκμηριωθεί ο ισχυρισμός ότι …οι παρεμβάσεις στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ δεν ήταν δυνατόν να γίνουν ούτε από τον Γρυλλάκη, ούτε από τον Μαυρίκη, αλλά οι εντολές για την κίνηση αυτού του μηχανισμού έπρεπε να δίνονται από πιο ψηλά …και πιο ψηλά ήταν μόνο ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης».
Χρησιμοποίησε δηλαδή το ΠΑΣΟΚ το αντιμητσοτακικό μένος του Έβερτ ο οποίος δεν πρόσφερε κανένα απολύτως στοιχείο, αλλά μόνο ισχυρισμούς του τύπου «δεν ήταν δυνατόν» και «θα έπρεπε». Αλλά αυτό ακριβώς χρειαζόταν τότε το ΠΑΣΟΚ επειδή ο Έβερτ ήταν ήδη Πρόεδρος της ΝΔ και κατά συνέπεια υποτίθεται ότι «ήξερε τι έλεγε». Στις καταθέσεις του όμως και τις δηλώσεις του, ο Έβερτ δεν χρησιμοποίησε κανένα απολύτως στοιχείο και εξέφραζε μόνο προσωπικές απόψεις: Παράδειγμα η κατάθεση του ενώπιον του Εφέτη –Ανακριτή Νταφούλη στις 20/7/1993 στην οποία δηλώνει επί λέξη αναφερόμενος σε εμένα και τα άλλα κατηγορούμενα στελέχη της ΝΔ : «Ασφαλώς είμαι πεπεισμένος ότι πρόκειται περί συμμορίας». Και στη συνέχεια αφήνει να εννοηθεί ότι ο αρχηγός της «συμμορίας» ήμουν εγώ. Λες και είχα ανάγκη να στήσω συμμορία όταν ήμουν επικεφαλής του τομέα ασφαλείας της ΝΔ, όταν αυτή ήταν στην κυβέρνηση.
Υποτίθεται ότι η «συμμορία» που συγκρότησε ο …Μητσοτάκης με εμένα σαν… επικεφαλής είχε ως απώτερο στόχο την πολιτική εκμετάλλευση των στοιχείων που θα συνέλεγε για τον Έβερτ από τον Μητσοτάκη. Η αλήθεια είναι ότι αν ήθελε να πλήξει έτσι τον Έβερτ ο Μητσοτάκης θα το είχε κάνει ήδη επειδή είχε ήδη στην κατοχή του αδιαμφισβήτητα στοιχεία για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά δεν το έκανε όπως θα εξηγήσω αναλυτικά στη συνέχεια. Γεγονός που κατά τη γνώμη μου αποδεικνύει πολλά για το ανάστημα των δύο ανδρών.
Ο ρόλος του Έβερτ στην σκευωρία ήταν να νομιμοποιήσει, ως κορυφαίος στέλεχος της ΝΔ αρχικά και ως αρχηγός της στη συνέχεια, την ψευδομαρτυρία του Μαυρίκη. Χωρίς τον Έβερτ και τον Ζορμπά ήταν αδύνατο να νομιμοποιηθούν τα κάλπικα στοιχεία που κατέθεσε ο αρχικοριός. Όλα στηρίχθηκαν πάνω στις 7 καρτέλες που έκλεψε από το υλικό που παρέδωσε ο Γιαννιώτης, όπως ανέφερα αναλυτικά σε προηγούμενο κεφάλαιο. Ισχυριζόμενος ότι αποτελούν «τεκμήρια» …«κλοπής, πλαστογράφησης και νοθείας» που διέπραξε ο ….στρατηγός Γρυλλάκης και κατ’ επέκταση η ΝΔ σε βάρος του ….ΠΑΣΟΚ. Και το έκανε αυτό ύστερα από πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο και για την υπόθεση των υποκλοπών. Τόσα ακριβώς χρόνια χρειάστηκαν για να αφυπνισθούν οι δημοκρατικές ευαισθησίες του αχυράνθρωπου Μαυρίκη, των πατρόνων του και του κυρίου Έβερτ.
Συγκεκριμένα, στις 17/2/1994, ο Μαυρίκης παρέδωσε τις 7 καρτέλες, στην Εξεταστική Επιτροπή που συγκρότησε η ελληνική Βουλή για να ερευνήσει τη συμμετοχή του τέως Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στην υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών , βάσει του προηγούμενου πορίσματος Ζορμπά και της ανάκρισης Νταφούλη, ισχυριζόμενος ότι ξεσκεπάζουν δήθεν την «προβοκάτσια» που «έστησε η ΝΔ», στο «βρώμικο 1989» εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι περιβόητες πλέον 7 καρτέλες ήταν οι εξής:
- No 2575 Μπούτος Ιωάννης, τηλ 6725095
- Νο 2577 Παλαιοκρασσάς Ιωάννης, τηλ 8070160
- Νο 3600 Έβερτ Μιλτιάδης, τηλ 7245050
- Νο 2575 Μάνος Στέφανος, τηλ 8032426
- Νο 2578 Μπότσαρης Δήμος, τηλ 3601734
- Νο 2567 Γρυλλάκης Νικόλαος, τηλ 6953029
Νο 3721 Πέτσος Γεώργιος, τηλ 3623773
Ποια είναι η πραγματική αλήθεια που αποκαλύπτει την σκευωρία:
Η υπεράσπιση των στελεχών της ΝΔ που κατηγορήθηκαν αργότερα για την υποτιθέμενη «σκευωρία» διαπίστωσε με αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα ότι και οι 7 καρτέλες του Μαυρίκη ήταν απόλυτα γνήσιες. Δηλαδή εκτός από τα 192 τηλέφωνα που περιλαμβάνονται στο κατασχετήριο του εισαγγελέα Ζεγγίνη, η «πράσινη» ΕΥΠ παρακολουθούσε και τα άλλα επτά τις καρτέλες των οποίων έκλεψε ο Μαυρίκης για να ισχυρισθεί ότι τις κατασκεύασα εγώ.
Η διαπίστωση της γνησιότητας των επτά καρτελών προέκυψε ύστερα από επιμελέστατες έρευνες στα αρχεία των διαφόρων υπηρεσιών του ΟΤΕ που εμπλέκονταν στις διαδικασίες παγίδευσης τηλεφώνων για λογαριασμό της ΕΥΠ, σε συνδυασμό με γραφολογική αντιπαραβολή των 7 καρτελών του Μαυρίκη με τις 192 του κατασχετηρίου Ζεγγίνη. Επιπλέον, η γνησιότητα των καρτελών επιβεβαιώθηκε και ύστερα από επισταμένη μελέτη των μαρτυρικών καταθέσεων στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής του προσωπικού της ΕΥΠ που «άκουγε» την περίοδο 1986-89 τις παγιδευμένες συνομιλίες.
Μεταξύ άλλων έγιναν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και οι εξής σημαντικές καταθέσεις :
- Μ.Ε. : Παρακολουθούσα την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», τον υφυπουργό Εθνικής Αμύνης Θ. Στάθη, τον στρατηγό Γρυλλάκη και τον Μητσοτάκη
- Μ. Ν. : Παρακολουθούσα την «Ελευθεροτυπία» και τον εκδότη της Τεγόπουλο.
- Κ. Ε. : Παρακολουθούσα τον Σταύρο Δήμα, τον Σταύρο Ψυχάρη και τον Καραμανλή
- Δ. Μ. : Παρακολουθούσα τον στρατηγό Γρυλλάκη, τον Γεννηματά και τον Αβέρωφ, τον Μπόμπολα, το «Έθνος» και το «Ποντίκι».
- Τ. Β. : Παρακολουθούσα την «Αυριανή» και το «Έθνος»
- Β. Μ. : Παρακολουθούσα Καραμανλή, Γεννηματά , Μπόμπολα και το «Έθνος»
- Σ. Μ. : Παρακολουθούσα την «Ελευθεροτυπία»
- Σ. Μ. : Παρακολουθούσα το «Έθνος» και την προσωπική ασφάλεια του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οίκοθεν νοείται εκ των προαναφερθέντων ότι οι 7 καρτέλες του Μαυρίκη προστίθενται στις 192 του εισαγγελέα Ζεγγίνη και αποδεικνύουν ότι στην κρίσιμη περίοδο 1986-89 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρακολουθούσε τις τηλεφωνικές συνομιλίες 199 κυβερνητικών αξιωματούχων, πολιτικών προσωπικοτήτων, εκδοτών και άλλων παραγόντων του δημοσίου βίου συν τις δικές μου. Επομένως καμία προβοκάτσια δεν έγινε το 1989 εναντίον του ΠΑΣΟΚ και οι μόνοι προβοκάτορες ήταν αχυράνθρωπος Μαυρίκης και όσοι πολιτικοί και εκδότες τον υποστήριξαν αναφανδόν (Έβερτ, Αλαφούζος και σια).
Καλά που υπάρχει και το ANTINEWS και δεν ξεχνάμε κάποια πολύ σημαντικά πράγματα.