Πριν από καμια δεκαπενταριά χρόνια ένα βράδυ είδα στο Κολωνάκι ένα πολύ γνωστό πολιτικό, που μου την έδινε η φάτσα και ο τυχοδιωκτισμός του. Χωρίς να το πολυσκεφθώ και εντελώς αυθόρμητα άρχισα να τον "στολίζω", διότι είχε το θράσος να με καλησπερίσει, παρόλο που δεν γνωριζόμασταν, προφανώς προς άγραν ψήφου.
Να μη σας τα πολυλογώ, έσκυψε το κεφάλι και την κοπάνησε, παρόλο που με είχαν ακινητοποιήσει 2 στυνομικοί με πολιτικά.
Πριν από μερικούς μήνες είχα δεί τον παπατζή στην Βαλαωρίτου, χωρίς να γνωρίζω ότι την έχει μόνιμο στέκι. Μου έκανε εντύπωση ότι είναι μικρόσωμος αλλά έχει μεγάλο κεφάλι, ακριβώς όπως ο Παπαντωνίου, εάν ξέρετε την περίπτωση. Μου ήλθε στο μυαλό το ίδιο συναίσθημα που είχα νοιώσει παλιότερα αλλά επειδή είχα τη γυναίκα μου μαζί δεν του είπα τίποτε για να μην τη στενοχωρήσω.
Ομολογώ όχι μόνο ότι το μετάνοιωσα αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όταν ξαναβρεθώ στα στέκια εκείνα θα επιδιώξω να του πω μερικά φωνήεντα.
Πρόκειται περί όρθιας ξεφτίλας.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά δίπλα στον παπατζή, ακόμη και ο παμπόνηρος ο χατζηλαλάκης φαίνεται συμπαθής.
Πριν από μερικούς μήνες είχα δεί τον παπατζή στην Βαλαωρίτου, χωρίς να γνωρίζω ότι την έχει μόνιμο στέκι. Μου έκανε εντύπωση ότι είναι μικρόσωμος αλλά έχει μεγάλο κεφάλι, ακριβώς όπως ο Παπαντωνίου, εάν ξέρετε την περίπτωση. Μου ήλθε στο μυαλό το ίδιο συναίσθημα που είχα νοιώσει παλιότερα αλλά επειδή είχα τη γυναίκα μου μαζί δεν του είπα τίποτε για να μην τη στενοχωρήσω.
Ομολογώ όχι μόνο ότι το μετάνοιωσα αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όταν ξαναβρεθώ στα στέκια εκείνα θα επιδιώξω να του πω μερικά φωνήεντα.
Πρόκειται περί όρθιας ξεφτίλας.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά δίπλα στον παπατζή, ακόμη και ο παμπόνηρος ο χατζηλαλάκης φαίνεται συμπαθής.