Σήμερα θα ασχοληθώ με μια «καυτή πατάτα», όπως είναι η άδικη σύλληψη και προφυλάκιση κάποιου, χωρίς κανένα στοιχείο. Όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι και κάθε άλλη υπόθεση, έχει δύο όψεις. Η ουσία βέβαια είναι ότι στην περίπτωση του νομίσματος, το νόμισμα παραμένει νόμισμα, απ’ όποια όψη κι αν το δεις. Ενώ όταν έχουμε μια άδικη σύλληψη και προφυλάκιση κάποιου, χωρίς κανένα στοιχείο, δεν συμβαίνει το ίδιο.
Το είδαμε τις μέρες που πέρασαν, με την άδικη σύλληψη και προφυλάκιση, χωρίς κανένα στοιχείο του Μάριου Ζ. , τον οποίο άνδρες των ΜΑΤ συνέλαβαν, με μοναδικό στοιχείο τα ράστα μαλλιά του. Είναι η συνηθισμένη λογικής της κάθε εξουσίας, να κρίνει τον άλλον από την εξωτερική του εμφάνιση. Βάσει αυτής της λογικής άλλωστε τόσα χρόνια η 17Ν κυκλοφορούσε ελεύθερη, αφού η εμφάνιση των μελών της κάθε άλλο παρά σε τρομοκράτες-με την οπτική έννοια που η εξουσία τους δίνει-παρέπεμπε.
Το είδαμε τις μέρες που πέρασαν, με την άδικη σύλληψη και προφυλάκιση, χωρίς κανένα στοιχείο του Μάριου Ζ. , τον οποίο άνδρες των ΜΑΤ συνέλαβαν, με μοναδικό στοιχείο τα ράστα μαλλιά του. Είναι η συνηθισμένη λογικής της κάθε εξουσίας, να κρίνει τον άλλον από την εξωτερική του εμφάνιση. Βάσει αυτής της λογικής άλλωστε τόσα χρόνια η 17Ν κυκλοφορούσε ελεύθερη, αφού η εμφάνιση των μελών της κάθε άλλο παρά σε τρομοκράτες-με την οπτική έννοια που η εξουσία τους δίνει-παρέπεμπε.
Για την άδικη λοιπόν σύλληψη και προφυλάκιση του Μάριου Ζ. μίλησαν πολλοί. Βέβαια, από τον Ιανουάριο, είναι στις ίδιες φυλακές, ίσως στο διπλανό κελί, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Παπαγεωργίου. Ο οποίος συνελήφθη όχι απλά χωρίς κανένα στοιχείο, αλλά με κατασκευασμένα στοιχεία «μαρτύρων» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων μαϊντανών, μετά από μια συγκέντρωση, στην οποία είχε πάει ως δημοσιογράφος. Όσοι ενδιαφέρονται, ας κάνουν ένα googlάρισμα να μάθουν για την υπόθεση αυτή. Αρκεί βέβαια να μην διαβάσουν την υπόθεση από τα Δελτία Τύπου της ΓΑΔΑ που αναπαράγει ευχαρίστως η Ελευθεροτυπία.
Σκοπός της ανάρτησης αυτής δεν είναι η παρουσίαση των δύο υποθέσεων, αλλά η επισήμανση των αντιδράσεων, σε δύο υποθέσεις που είναι ίδιες ακριβώς. Με μια όμως κολοσσιαία διαφορά:
Ότι στη μια υπόθεση ο ένας συλληφθείς, ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, ανήκει στον χώρο της Δεξιάς, και ο άλλος συλληφθείς, ο Μάριος Ζ. στον χώρο των «ανένταχτων», όπως ο ίδιος τουλάχιστον υποστηρίζει.
Έτσι, η γεμάτη μεταπολιτευτικά κόμπλεξ κοινωνία μας, αντιδρά με δύο μέτρα και δύο σταθμά: εκφράζει την συμπαράστασή της στον Μάριο Ζ.- και πολύ σωστά κάνει-αλλά αδιαφορεί για τον Δημήτρη Παπαγεωργίου. Όπως για τον Δημήτρη Παπαγεωργίου αδιαφορεί 3 μήνες τώρα η ΕΣΗΕΑ και ο ευνουχισμένος πρόεδρός της.
Στην περίπτωση των δύο πανομοιότυπων υποθέσεων, η Ελληνική κοινωνία και φυσικά κοντά σε αυτήν και ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος, δείχνει όχι μόνο την παθογένεια, αλλά και το κόμπλεξ από το οποίο διακατέχεται. Δεν μετρά αυτό καθ’ αυτό το γεγονός, δηλαδή η άδικη σύλληψη και προφυλάκιση κάποιου, χωρίς κανένα στοιχείο, ή ακόμη χειρότερα, με κατασκευασμένα στοιχεία, αλλά μετράει η πολιτική ταυτότητα του συλληφθέντος.
Αλήθεια, το ζούμε αυτό το πράγμα;
Σκοπός της ανάρτησης αυτής δεν είναι η παρουσίαση των δύο υποθέσεων, αλλά η επισήμανση των αντιδράσεων, σε δύο υποθέσεις που είναι ίδιες ακριβώς. Με μια όμως κολοσσιαία διαφορά:
Ότι στη μια υπόθεση ο ένας συλληφθείς, ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, ανήκει στον χώρο της Δεξιάς, και ο άλλος συλληφθείς, ο Μάριος Ζ. στον χώρο των «ανένταχτων», όπως ο ίδιος τουλάχιστον υποστηρίζει.
Έτσι, η γεμάτη μεταπολιτευτικά κόμπλεξ κοινωνία μας, αντιδρά με δύο μέτρα και δύο σταθμά: εκφράζει την συμπαράστασή της στον Μάριο Ζ.- και πολύ σωστά κάνει-αλλά αδιαφορεί για τον Δημήτρη Παπαγεωργίου. Όπως για τον Δημήτρη Παπαγεωργίου αδιαφορεί 3 μήνες τώρα η ΕΣΗΕΑ και ο ευνουχισμένος πρόεδρός της.
Στην περίπτωση των δύο πανομοιότυπων υποθέσεων, η Ελληνική κοινωνία και φυσικά κοντά σε αυτήν και ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος, δείχνει όχι μόνο την παθογένεια, αλλά και το κόμπλεξ από το οποίο διακατέχεται. Δεν μετρά αυτό καθ’ αυτό το γεγονός, δηλαδή η άδικη σύλληψη και προφυλάκιση κάποιου, χωρίς κανένα στοιχείο, ή ακόμη χειρότερα, με κατασκευασμένα στοιχεία, αλλά μετράει η πολιτική ταυτότητα του συλληφθέντος.