Οι τούρκοι το κατάλαβαν. To ξέρουν εδώ και καιρό. Δεν είναι δύσκολο γι' αυτούς να συνειδητοποιήσουν ότι αφού έχουν επιτύχει εδώ και λίγους αιώνες την πολιτισμική κυριαρχία σε μας, τους γείτονες, το μόνο που μένει για την ολική κατάληψή και επικυριάρχησή τους είναι το να μας καταστήσουν οικονομικό προτεκτοράτο τους.
Είμαι πεπεισμένος ότι σιγά σιγά (ή γιαβάς γιαβάς αν προτιμάς) θα το καταφέρουν, δίχως ιδιαίτερο κόπο και με δεδομένη την παθητικότητα όλων των τελευταίων ηγεσιών στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και στην εν γένει πολιτική ηγεσία. Με πρόσθετο δεδομένο, την τάση υπόδουλου ραγιά που έχει ο Πρωθυπουργός σου, δύσκολα δεν θα γίνουν οι "νέοι Μέγα Αλέξανδροι" στη χώρα που γέννησε τον Μ. Αλέξανδρο. Θυμήσου τον τρόπο που κατέλαβε και σκλάβωσε όλους τους λαούς, ο μεγαλύτερος στρατηλάτης που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα και θα διαπιστώσεις ότι αυτόν μιμούνται οι γείτονές σου.
Κάνουν ότι δεν κάνεις. Αν θυμηθώ, δε, την περίοδο που έκανα την πρακτική μου στην Διπλωματική Ακαδημία του ΥΠΕΞ, επιβεβαιώνω τώρα ενθυμούμενος, εκείνους τους παλιούς διπλωμάτες που μιλούσαν για τους πιο ικανούς και σκληρούς διαπραγματευτές στον κόσμο, αναφερόμενοι στους τούρκους συναδέλφους τους. Πράγματι, εκτός από την καλύτερη σχολή διπλωματών, η Τουρκία έχει και ένα ιδιαίτερο ισχυρό λόμπι παγκοσμίως και κυρίως σε χώρες όπου λαμβάνονται αποφάσεις με παγκόσμιες επιπτώσεις (βλ.π. ΗΠΑ).
Ξέρουν, λοιπόν, καλά ότι εξαιτίας τους πια έχουμε ριζικά βαλμένο μέσα μας έναν μικρό ή μεγάλο ανατολίτη. Έναν κιμπάρη, ολίγον τεμπέλη ή ευζωιστή, λάτρη της καλοπέρασης, των γυναικών ή των αντρών ενίοτε, που ρέπει εύκολα στη μπαγαποντιά αν είναι να βγάλει εύκολο χρήμα με λίγο κόπο και που συνηθίζει στο παζάρι.
Και φαίνεται αυτό να το κατάλαβαν, έστω και καθυστερημένα οι ευρωπαίοι (συν)εταίροι και δύσκολα τώρα να τους αλλάξουμε την άποψη. Και πώς να το επιτύχουμε, όταν στην κυβέρνηση που κατά τ' άλλα πνέει βορειοευρωπαϊκός αέρας, καθημερινά συμβαίνουν φαινόμενα που θυμίζουν τη λάγνα Ανατολή.
Σε ποιά άλλη χώρα, μπρος σε μια παραπολιτική είδηση που την εμπλέκει -δικαίως ή αδίκως θα δείξει- μια υπουργός βάλλεται κατά των blogs και αποτελεί την αφετηρία ενός νέου κύκλου επίθεσης εναντίον της μόνης πραγματικής έκφρασης δημοκρατίας; Mε την πολιτική και αντιεποικοινωνιακή στάση της -και κυρίως με την συνέντευξη στο MEGA- η κ. Διαμαντοπούλου μου θύμισε τούρκο ή κινέζο ηγέτη που κάθε φορά που πιέζεται, θίγεται ή βάλλεται δίνει εντολή και για το κλείσιμο ενός μεγάλου διαδικτυακού τόπου ελεύθερης πρόσβασης ή έκφρασης, αφού πρώτα προβεί σε δηλώσεις κατακεραύνωσης αυτού του τρόπου έκφρασης.
Νομίζω ότι μία λιτή ανακοίνωση 3 γραμμών αρκούσε και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιός νοήμων συμβούλεψε την Υπουργό Παιδείας να προχωρήσει σ' αυτές τις πρωτοβουλίες αντίδρασης;
Eκτός αν ήταν αυθόρμητες κινήσεις πανικού ή φόβου τυχόν δημοσιοποίησης κάποιου ανοικτού θέματος της εν λόγω υπουργού...
Θέλω να πιστεύω ότι ήταν μια υπερβολική πράξη και δεν υποδηλώνει την πραγματική διάθεση και πρόθεση της Υπουργού απέναντι στα blogs, που αρκετά την βοήθησαν προεκλογικά -κυρίως- και τώρα η ίδια τα πολεμά.
Το ίδιο, θέλω να πιστεύω και για την δήλωση του Εκπροσώπου της Κυβέρνησης, κ. Πεταλωτή, στη καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου...
Γυρνάμε που γυρνάμε στην "εποχή των παγετώνων" στην οικονομία, μην επιστρέψουμε και σ' ανάλογη περίοδο πολιτισμικής οπισθοδρόμησης και απωλέσουμε ότι κατακτήθηκε με κόπο και κυρίως με τις δυνατές φωνές της αριστεράς, που η κ. Άννα συχνά ξεχνά.
Κάνουν ότι δεν κάνεις. Αν θυμηθώ, δε, την περίοδο που έκανα την πρακτική μου στην Διπλωματική Ακαδημία του ΥΠΕΞ, επιβεβαιώνω τώρα ενθυμούμενος, εκείνους τους παλιούς διπλωμάτες που μιλούσαν για τους πιο ικανούς και σκληρούς διαπραγματευτές στον κόσμο, αναφερόμενοι στους τούρκους συναδέλφους τους. Πράγματι, εκτός από την καλύτερη σχολή διπλωματών, η Τουρκία έχει και ένα ιδιαίτερο ισχυρό λόμπι παγκοσμίως και κυρίως σε χώρες όπου λαμβάνονται αποφάσεις με παγκόσμιες επιπτώσεις (βλ.π. ΗΠΑ).
Ξέρουν, λοιπόν, καλά ότι εξαιτίας τους πια έχουμε ριζικά βαλμένο μέσα μας έναν μικρό ή μεγάλο ανατολίτη. Έναν κιμπάρη, ολίγον τεμπέλη ή ευζωιστή, λάτρη της καλοπέρασης, των γυναικών ή των αντρών ενίοτε, που ρέπει εύκολα στη μπαγαποντιά αν είναι να βγάλει εύκολο χρήμα με λίγο κόπο και που συνηθίζει στο παζάρι.
Και φαίνεται αυτό να το κατάλαβαν, έστω και καθυστερημένα οι ευρωπαίοι (συν)εταίροι και δύσκολα τώρα να τους αλλάξουμε την άποψη. Και πώς να το επιτύχουμε, όταν στην κυβέρνηση που κατά τ' άλλα πνέει βορειοευρωπαϊκός αέρας, καθημερινά συμβαίνουν φαινόμενα που θυμίζουν τη λάγνα Ανατολή.
Σε ποιά άλλη χώρα, μπρος σε μια παραπολιτική είδηση που την εμπλέκει -δικαίως ή αδίκως θα δείξει- μια υπουργός βάλλεται κατά των blogs και αποτελεί την αφετηρία ενός νέου κύκλου επίθεσης εναντίον της μόνης πραγματικής έκφρασης δημοκρατίας; Mε την πολιτική και αντιεποικοινωνιακή στάση της -και κυρίως με την συνέντευξη στο MEGA- η κ. Διαμαντοπούλου μου θύμισε τούρκο ή κινέζο ηγέτη που κάθε φορά που πιέζεται, θίγεται ή βάλλεται δίνει εντολή και για το κλείσιμο ενός μεγάλου διαδικτυακού τόπου ελεύθερης πρόσβασης ή έκφρασης, αφού πρώτα προβεί σε δηλώσεις κατακεραύνωσης αυτού του τρόπου έκφρασης.Νομίζω ότι μία λιτή ανακοίνωση 3 γραμμών αρκούσε και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιός νοήμων συμβούλεψε την Υπουργό Παιδείας να προχωρήσει σ' αυτές τις πρωτοβουλίες αντίδρασης;
Eκτός αν ήταν αυθόρμητες κινήσεις πανικού ή φόβου τυχόν δημοσιοποίησης κάποιου ανοικτού θέματος της εν λόγω υπουργού...
Θέλω να πιστεύω ότι ήταν μια υπερβολική πράξη και δεν υποδηλώνει την πραγματική διάθεση και πρόθεση της Υπουργού απέναντι στα blogs, που αρκετά την βοήθησαν προεκλογικά -κυρίως- και τώρα η ίδια τα πολεμά.
Το ίδιο, θέλω να πιστεύω και για την δήλωση του Εκπροσώπου της Κυβέρνησης, κ. Πεταλωτή, στη καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου...
Γυρνάμε που γυρνάμε στην "εποχή των παγετώνων" στην οικονομία, μην επιστρέψουμε και σ' ανάλογη περίοδο πολιτισμικής οπισθοδρόμησης και απωλέσουμε ότι κατακτήθηκε με κόπο και κυρίως με τις δυνατές φωνές της αριστεράς, που η κ. Άννα συχνά ξεχνά.