Άννα Φραγκουδάκη... Πολύ «προοδευτική κυρία». Είναι γνωστή. Έτυχε μεγάλης εύνοιας από το περιβάλλον του Κώστα Σημίτη. Το πολιτικό περιβάλλον που πλέον αποδεικνύεται πόσο ηθικό και «εκσυγχρονιστικό» ήταν (στο να εφεύρει τρόπους χρηματισμού και ρεμούλας). Η κυρία αυτή, η οποία «ασχολήθηκε» στο παρελθόν με την εκπαίδευση των μουσουλμανόπαιδων, έχει εθνομηδενιστικές απόψεις.
Σε άρθρο της στην εφημερίδα «Τα Νέα» το Σάββατο 5 Ιουνίου, «παραβλέπει» τη συκοφαντική εκστρατεία του ελεγχόμενου από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής μειονοτικού Τύπου και τα βάζει με τη δασκάλα, ειρωνευόμενη. Φυσικά, ούτε λέξη για τις βραβεύσεις της δασκάλας. Μην περιμένετε ούτε καν μια στοιχειώδη αλληλεγγύη σε μια γυναίκα που έγινε στόχος επιθέσεων:«Δασκάλα σε μειονοτικό σχολείο της Θράκης έγινε τηλεοπτικό θέαμα. Γιατί; Κατά τον θρακικό Τύπο: μια μέρα, 8/2/08 (ναι, 2008) η δασκάλα επιπλήττει την καθαρίστρια του σχολείου, παρεμβαίνει ο σύζυγός της επιστάτης να την υπερασπιστεί και... λίγες ώρες αργότερα ο επιστάτης μηνύεται, συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται για εξύβριση και πρόκληση "κάκωσης" στο χέρι της δασκάλας». Η λέξη κάκωση, είναι σε εισαγωγικά...
Πάμε παρακάτω: «Κατά τις τηλεκπομπές: όλα πήγαιναν θαυμάσια στο σχολείο και το χωριό, ώσπου μια μέρα ο επιστάτης επιτέθηκε στη δασκάλα και της «έσπασε το χέρι». Στη συνέχεια η υπερβολή υπερβαίνει κάθε όριο. Στα ασαφέστατα αίτια του συμβάντος με τον επιστάτη δίνονται τερατικές διαστάσεις διεθνούς συνωμοσίας: "επιτέθηκαν" στην "ελληνίδα δασκάλα", "επειδή" πάσχιζε να εμποδίσει "τον εκτουρκισμό της Θράκης"».
Το συμπέρασμα της τύπισσας αυτής; Διαβάστε, για να καταλάβετε τι αντιλήψεις είχαν όσοι μας κυβερνούσαν επί χρόνια και πως φτάσαμε ως εδώ: «Ναρκοθετείται ο δρόμος που άνοιξε και προχωρεί προς τη συνύπαρξη των τοπικών διαφορών. Δηλαδή διακυβεύονται σοβαρά, ευαίσθητα και ακριβώς εθνικά θέματα. Από πατριωτισμό!»
Διαβάστε από την απάντηση του Ευτύχιου Νικόπουλου, συζύγου της δασκάλας, που τις τελευταίες ημέρες έγινε στόχος συκοφαντικής εκστρατείας από την κυβέρνηση, που άφησε υπονοούμενα για πολιτική και κομματική δραστηριοποίηση της δασκάλας:
«Το να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μικρούς μαθητές σου και να δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή για να τους μάθεις τα πάντα για την Ελλάδα και να τους μεταλαμπαδεύσεις τον ελληνικό Πολιτισμό, τις αθάνατες ελληνικές αξίες και ιδανικά, την ένδοξη ελληνική ιστορία, για να τους διδάξεις και γνωρίσεις όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους και έχυσαν ποταμούς αίματος για να ζούμε και ν' αναπνέουμε σήμερα ελεύθεροι μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία, υποδηλώνει ότι οι προθέσεις σου είναι άλλες, όχι αγνές, όχι αληθινές, όχι ειλικρινείς, χαρακτηρίζεσαι δε ως εθνικιστής, φασίστας και ακροδεξιός. Το ν' αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα που έχεις σε όλους όσους θέλουν να αλλοιώσουν την εθνική ταυτότητα των μικρών μαθητών των μειονοτικών σχολείων και από Έλληνες Μουσουλμάνους να τους μετατρέψουν σε Τούρκους Μουσουλμάνους γενίτσαρους που θα προβαίνουν, άθελά τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια, μέσα σε χώρους λατρείας και εκδηλώσεων όχι μόνον σε παραληρήματα ανθελληνικού μίσους, αλλά και σε άκρως φιλοτουρκικές εκδηλώσεις σημαίνει ότι ανήκεις σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και έχεις πολιτικές βλέψεις... Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα και την ελληνική εκπαίδευση. Είναι η Ελληνίδα δασκάλα, με τη βροντερή φωνή και την καθάρια ψυχή, γαλουχημένη με τις αρχές και τα ιδανικά που της εμφύσησαν η δασκάλα μητέρα της και ο δικαστικός πατέρας της, τα οποία δεν είναι συνυφασμένα με τη θολότητα, την αθλιότητα και τη σκοτεινιά της πολιτικής».
Εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω. Η Χαρά Νικοπούλου, είναι πλέον για εμάς, σύμβολο αγώνα.
Πάμε παρακάτω: «Κατά τις τηλεκπομπές: όλα πήγαιναν θαυμάσια στο σχολείο και το χωριό, ώσπου μια μέρα ο επιστάτης επιτέθηκε στη δασκάλα και της «έσπασε το χέρι». Στη συνέχεια η υπερβολή υπερβαίνει κάθε όριο. Στα ασαφέστατα αίτια του συμβάντος με τον επιστάτη δίνονται τερατικές διαστάσεις διεθνούς συνωμοσίας: "επιτέθηκαν" στην "ελληνίδα δασκάλα", "επειδή" πάσχιζε να εμποδίσει "τον εκτουρκισμό της Θράκης"».
Το συμπέρασμα της τύπισσας αυτής; Διαβάστε, για να καταλάβετε τι αντιλήψεις είχαν όσοι μας κυβερνούσαν επί χρόνια και πως φτάσαμε ως εδώ: «Ναρκοθετείται ο δρόμος που άνοιξε και προχωρεί προς τη συνύπαρξη των τοπικών διαφορών. Δηλαδή διακυβεύονται σοβαρά, ευαίσθητα και ακριβώς εθνικά θέματα. Από πατριωτισμό!»
Διαβάστε από την απάντηση του Ευτύχιου Νικόπουλου, συζύγου της δασκάλας, που τις τελευταίες ημέρες έγινε στόχος συκοφαντικής εκστρατείας από την κυβέρνηση, που άφησε υπονοούμενα για πολιτική και κομματική δραστηριοποίηση της δασκάλας:
«Το να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μικρούς μαθητές σου και να δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή για να τους μάθεις τα πάντα για την Ελλάδα και να τους μεταλαμπαδεύσεις τον ελληνικό Πολιτισμό, τις αθάνατες ελληνικές αξίες και ιδανικά, την ένδοξη ελληνική ιστορία, για να τους διδάξεις και γνωρίσεις όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους και έχυσαν ποταμούς αίματος για να ζούμε και ν' αναπνέουμε σήμερα ελεύθεροι μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία, υποδηλώνει ότι οι προθέσεις σου είναι άλλες, όχι αγνές, όχι αληθινές, όχι ειλικρινείς, χαρακτηρίζεσαι δε ως εθνικιστής, φασίστας και ακροδεξιός. Το ν' αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα που έχεις σε όλους όσους θέλουν να αλλοιώσουν την εθνική ταυτότητα των μικρών μαθητών των μειονοτικών σχολείων και από Έλληνες Μουσουλμάνους να τους μετατρέψουν σε Τούρκους Μουσουλμάνους γενίτσαρους που θα προβαίνουν, άθελά τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια, μέσα σε χώρους λατρείας και εκδηλώσεων όχι μόνον σε παραληρήματα ανθελληνικού μίσους, αλλά και σε άκρως φιλοτουρκικές εκδηλώσεις σημαίνει ότι ανήκεις σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και έχεις πολιτικές βλέψεις... Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα και την ελληνική εκπαίδευση. Είναι η Ελληνίδα δασκάλα, με τη βροντερή φωνή και την καθάρια ψυχή, γαλουχημένη με τις αρχές και τα ιδανικά που της εμφύσησαν η δασκάλα μητέρα της και ο δικαστικός πατέρας της, τα οποία δεν είναι συνυφασμένα με τη θολότητα, την αθλιότητα και τη σκοτεινιά της πολιτικής».
Εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω. Η Χαρά Νικοπούλου, είναι πλέον για εμάς, σύμβολο αγώνα.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ