«Η εξέλιξη της εφαρμογής του Μνημονίου δεν προκαλεί πλέον καμία έκπληξη σε κανένα. Το «επικαιροποιημένο κείμενο», επαναφέρει όσα δυσμενή και αναποτελεσματικά γνωρίζαμε για την Αγορά Εργασίας και την Κοινωνική Ασφάλιση . Δηλαδή:
- Περαιτέρω μείωση των συντάξεων το 2011, εάν η Αναλογιστική Μελέτη, που αναμένεται τον Δεκέμβριο, «δείξει» αναλογιστικό έλλειμμα σε βάθος χρόνου (2060) μεγαλύτερο από το 2,5 % του ΑΕΠ.
- Περικοπή των Επιδομάτων Ανεργίας , προκειμένου να εξοικονομηθούν 500 εκατ. Ευρώ σε μια περίοδο που η Ανεργία αυξάνει απειλητικά (12%) και ο αριθμός των επιδοτούμενων ανέργων διογκώνεται .Τα 500 εκατ. Ευρώ αντιστοιχούν στο 40% περίπου του συνόλου των επιδοτούμενων. Δηλαδή 4 στους 10 άνεργοι το επόμενο διάστημα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Μνημονίου δεν θα παίρνουν επίδομα ανεργίας!
- Μείωση των υπερωριακών αποδοχών των εργαζομένων . Ήδη με το Ν.3863, οι υπερωριακές αποδοχές μειώθηκαν περίπου 20%. Θα προχωρήσει η Κυβέρνηση και σε άλλη μείωση ; Εάν ναι τότε θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη περικοπή των εισοδημάτων των εργαζομένων. Κυρίως όμως θα έχουμε ένα ισχυρό κίνητρο για περιορισμό των προσλήψεων αφού οι επιχειρήσεις θα έχουν πλέον την δυνατότητα με φθηνές υπερωρίες να αντιμετωπίζουν την αύξηση της παραγωγής τους και όχι με νέες προσλήψεις.
- Ενίσχυση της ευελιξίας στη διαχείριση του χρόνου εργασίας . Με την ισχύουσα Νομοθεσία (Ν.3846), οι εργοδότες μπορούν κατόπιν συμφωνίας, να «παίρνουν» 2 ώρες παραπάνω από τις 8 ώρες εργασίας ημερησίως από τους εργαζόμενους, όταν το έχουν ανάγκη και να τις «επιστρέφουν» μέσα στη διάρκεια τεσσάρων μηνών ή ενός έτους. Κάθε περαιτέρω ενίσχυση της ευελιξίας θα έχει αμφίβολα αποτελέσματα για τις επιχειρήσεις, ενώ είναι βέβαιο ότι θα υπονομεύσει τον προγραμματισμό και τη συμφιλίωση της οικογενειακής ζωής με την εργασία.
- Νέα λίστα Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ). Με το αντιεπιστημονικό και αντικοινωνικό κριτήριο του …10% του συνόλου του εργατικού δυναμικού της χώρας το Υπουργείο Εργασίας θα μειώσει τα επαγγέλματα που ανήκουν σήμερα στη λίστα των ΒΑΕ. Στόχος να μειωθεί ο αριθμός των ενταγμένων στα ΒΑΕ εργαζομένων, που σήμερα ανέρχεται στο 16% του συνόλου του εργατικού δυναμικού στο 10%. Η Προκρούστεια αυτή λογική υπονομεύει την Ποιοτική και Ασφαλή εργασία και με στενά οικονομικά κριτήρια εξασφαλίζει απλώς τον περιορισμό του κόστους για τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.
- Κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα των κλαδικών συμβάσεων . Είναι γεγονός ότι οι Κλαδικές Συμβάσεις «ενοχοποιούνται» για χαμηλή αντιπροσωπευτικότητα συμμετοχής εργαζομένων και εργοδοτών και αρκετές φορές για ρυθμίσεις που αγνοούν την πραγματική οικονομική κατάσταση και δυσκολία κάποιων επιχειρήσεων ή κλάδων. Η ουσιαστική όμως κατάργησή τους γι’ αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, θα έχει σαν αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενοι να μείνουν χωρίς Κλαδική Σύμβαση Εργασίας. Απαιτείται νέα συμφωνία για τις συλλογικές συμβάσεις και όχι κατεδάφιση των υφιστάμενων.
- Ελάχιστοι Μισθοί κάτω από την κατώτατη αμοιβή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας( ΕΓΣΣΕ) . Μετά τη σχετική ρύθμιση για τους νέους και οι μακροχρόνια άνεργοι θα απασχολούνται με μισθό κάτω από το όριο της ΕΓΣΣΕ. Αυτό όπως έχουμε τονίσει όχι μόνο θα επεκτείνει τις οικονομικές ανισότητες και τις κοινωνικές αδικίες αλλά θα δημιουργήσει και στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας. Όσοι χρησιμοποιούν υπαμειβόμενους νέους ή μακροχρόνια άνεργους θα έχουν «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» έναντι των άλλων εργοδοτών.
Συμπερασματικά οι πολιτικές του Μνημονίου στερούνται αναπτυξιακών κινήτρων, συρρικνώνουν την αγοραστική δύναμη των πολιτών και περιορίζουν δραματικά τη ζήτηση.
Μειώνουν το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, αυξάνουν τον κίνδυνο της Φτώχιας, απειλούν την κοινωνική συνοχή.
Ανατρέπουν τις ισορροπίες στην αγορά εργασίας, μειώνουν την προστασία των εργαζομένων, χωρίς κοινωνικά αντίβαρα. Αντίθετα, μειώνουν την ίδια στιγμή και τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (Επίδομα Ανεργίας, Κοινωνικά Επιδόματα). Επενδύουν στην έκπτωση της εργασίας, εγκλωβίζοντας την οικονομία σε μια παγίδα χαμηλών εισοδημάτων και αναιμικών αναπτυξιακών επιδόσεων. Αγνοούν την ανάγκη για Εργασιακή και Κοινωνική Ειρήνη, κυρίως όμως πλήττουν την Ποιοτική Εργασία που αποτελεί βασική συνιστώσα για μια Αναπτυγμένη Οικονομία.
Όλα τα μέχρι σήμερα στοιχεία δείχνουν ότι ο εφιαλτικός συνδυασμός των δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων και των περικοπών παραγωγικών δαπανών από τη μια πλευρά, αλλά και της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και της εργατικής νομοθεσίας από την άλλη, οδηγεί σε βαθιά ύφεση, ανεργία, φτώχεια, ακόμη και σε φορολογική ανταρσία (όπως δείχνει πρόσφατη μελέτη της ΓΣΕΒΕΕ).
Οδηγεί δηλαδή, στην υπονόμευση της αποτελεσματικότητας του ίδιου του σχεδίου διάσωσης.
Η Ν.Δ. δικαιώνεται καθημερινά για την επιλογή της να καταψηφίσει το Πρόγραμμα του Μνημονίου. Και αυτό γιατί, οι ρυθμίσεις του έχουν έντονα Αντιαναπτυξιακά, Άδικα και Αναποτελεσματικά χαρακτηριστικά.
Η Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία, έχουν ανάγκη από μια ολοκληρωμένη συνεκτική πολιτική, που θα εξασφαλίζει την επιτυχία του τρίπτυχου στόχου Ανάπτυξη – Απασχόληση – Κοινωνική Συνοχή.
Η Ν.Δ. ως υπεύθυνη μεταρρυθμιστική δύναμη του κοινωνικού φιλελευθερισμού παρουσίασε μέτρα ελπίδας, μέτρα Ανάπτυξης και Ανάκαμψης της Οικονομίας για την έξοδο της χώρας από την κρίση, ενώ δεσμεύεται για δίκαιες προσαρμογές στο Ασφαλιστικό Σύστημα και για την αποκατάσταση των περικοπών στις συντάξεις.
Το εργασιακό περιβάλλον χρειάζεται ρυθμίσεις στη βάση νέων κοινωνικών συμφωνιών και αποτελεσματικών θεσμών προστασίας της απασχόλησης, που θα προάγουν την ποιοτική και αξιοπρεπή εργασία και ταυτόχρονα θα εξασφαλίζουν την αναγκαία ευελιξία και τον καινοτομικό δυναμισμό των επιχειρήσεων.
Τους στόχους αυτούς το Μνημόνιο και η Κυβέρνησή του, τους αρνείται».