Γράφει ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα(Πομάκος Δημοσιογράφος)
Μην τους λέτε σοσιαλιστές, προσβάλετε τον σοσιαλισμό
Κλείσαμε ένα χρόνο από την ιστορική εκείνη μέρα που οι Έλληνες, απογοητευμένοι από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Καραμανλή ο οποίος την περίοδο εκείνη, έκανε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία:
είπε ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό και ενώ βρισκόμασταν σε μια προεκλογική περίοδο, ότι δε θα υπάρξουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ότι για δύο χρόνια τα πάντα θα είναι παγωμένα και γενικά ότι το κράτος δεν έχει χρήματα, και εμπιστεύτηκαν την τύχη της πατρίδας μας στα χέρια του σοσιαλιστή Γιώργου Παπανδρέου, ένας Παπανδρέου που ακόμα κι εκείνοι που πάσχουν από αμνησία, θυμούνται ότι έταζε τα πάντα, έλεγε ότι υπάρχουν λεφτά και γενικά παρουσίαζε την ακριβώς αντίθετη από του Κώστα Καραμανλή εικόνα.
Βέβαια για το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινό πρωθυπουργό μας αφού την ώρα ακόμα που έλεγε τη συγκεκριμένη φράση, προφανώς είχε στο μυαλό του τα λεφτά του διεθνούς νομισματικού ταμείου, απλά δεν τολμούσε να το πει γιατί αν το έλεγε, σήμερα δε θα ήταν πρωθυπουργός.
Ένα χρόνο μετά, τα πράγματα στη χώρα δε θα μπορούσε να γίνουν χειρότερα και φυσικά τα μέτρα που το διάστημα αυτό ψηφίστηκαν και ήδη εφαρμόζονται, μόνο σοσιαλιστή πρωθυπουργό δε θυμίζουν. Μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, αυξήθηκε ραγδαία ο αριθμός των ανέργων, καταργήθηκαν βασικά δικαιώματα των εργαζομένων όπως τα διάφορα επιδόματα και δώρα που για να αποκτηθούν χύθηκε ακόμα και αίμα, ακρίβυναν τα πάντα, δόθηκε στους εργοδότες το ελεύθερο να απολύουν όποτε και όσους εργαζόμενους θέλουν, ότι ακριβώς ορίζει δηλαδή ο σοσιαλισμός.
Σήμερα, και ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι αμέσως μετά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου έρχονται νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα, η κυβέρνηση εξακολουθεί να παίζει το ίδιο παιχνίδι, να υπόσχεται δηλαδή ότι δε θα υπάρξουν νέα μέτρα προκειμένου να ξαναπάρει την ψήφο μας. Μα τα ίδια δε μας έλεγαν και τόσο καιρό αλλά πάντα έκαναν τα ακριβώς αντίθετα; Δεν ήταν οι ίδιοι που έλεγαν ότι δεν πρόκειται να αυξήσουν τον συντελεστή του φόρου προστιθεμένης αξίας και την επόμενη μέρα τον αύξησαν; Δεν ήταν αυτοί που μας έλεγαν ότι δε θα υπάρξει καμιά περικοπή σε μισθούς, συντάξεις και δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και αμέσως μετά πήραν το τσεκούρι και έκοβαν ότι έβρισκαν μπροστά τους; Ο κύριος Παπανδρέου δεν ήταν αυτός που από το πρωί μέχρι το βράδυ έλεγε και ξανάλεγε ότι δε θα προσφύγουμε ποτέ στο διεθνές νομισματικό ταμείο κι ότι θα βγούμε από την κρίση μόνοι μας και τώρα έχουμε την περίφημη τρόικα να αποφασίζει για όλα στη χώρα μας; Της φαντασίας μου είναι όλα αυτά κι όχι η πραγματικότητα;
Γιατί λοιπόν τώρα προσπαθούν με την ίδια υποκρισία να πάρουν την ψήφο μας; Μόνο η καρέκλα τους ενδιαφέρει; Να δεχτώ ότι υπήρχαν περιπτώσεις εργαζομένων που πληρώνονταν πολύ περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε, αλήθεια, οι εργαζόμενοι αυτοί μόνοι τους τα πήραν αυτά τα λεφτά; Μόνοι τους μπήκαν στις συγκεκριμένες θέσεις; Δεν ήταν το κράτος αυτό που τους έδωσε θέσεις και μισθούς;
Τώρα μάθαμε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δε ξέρω τι προσπαθώντας να καταφέρει, έλεγε ότι κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα, όχι ότι μας είπε κάτι το καινούριο, ο λαός το ξέρει εδώ και χρόνια αυτό, ο ίδιος όμως γιατί το θυμήθηκε τώρα; Προσπαθώντας βέβαια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός μας αναφέρθηκε στα στοιχεία εκείνα που θέλουν τη χώρα μας να έπεσε στην θέση 71 των διεφθαρμένων χωρών από τη θέση 47 που κατείχε στην προ Καραμανλή εποχή. Ωραία, έχει δίκιο σ’ αυτό ο κύριος Παπανδρέου, μόνο που δεν μας είπε τίποτα απολύτως για το πώς η χώρα μας έφτασε μέχρι τη θέση 47 της διαφθοράς μέχρι να έρθει η ώρα του Καραμανλή να την ανεβάσει στη θέση 71. δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ αυτό που κυβερνούσε μέχρι τότε; Δεν ήταν υπουργός στις κυβερνήσεις αυτές ο κύριος Παπανδρέου; Εκτός κι αν στα δικά σχολεία που σπούδασε εκείνος, η αριθμητική ξεκινάει από το 47 και όχι από το 1 και ο ίδιος έχει σαν αριθμό εκκίνησης το 47.
Επίσης δε μπορώ να εξηγήσω την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου, να ζητήσει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα οικονομικά της χώρας μας κατά την περίοδο 2007-2009 και όχι για όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή. Μήπως το έκανε αυτό για τα πρώτα χρόνια του Κώστα Καραμανλή υπήρχαν ήδη σε εξέλιξη πολλά σκάνδαλα τα οποία είχαν ξεκινήσει από το ΠΑΣΟΚ κι απλά η Νέα Δημοκρατία, ως καλός συνεχιστής του σπουδαίου μέχρι τότε έργου, τα ολοκλήρωσε;
Φυσικά δε θα συμφωνήσω και με την τακτική που ακολουθεί για τις ερχόμενες εκλογές της 7ης Νοεμβρίου η Νέα Δημοκρατία η οποία προσπαθεί με το σύνθημα «απαλλαγή της χώρας μας από το μνημόνιο» να τις μετατρέψει σε ένα δημοψήφισμα το οποίο θα καταδικάσει τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ, εδώ μιλάμε για αυτοδιοικητικές και όχι για εθνικές εκλογές. Όχι ότι αν τελικά τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές αυτές, δε θα έχει σταλεί από το λαό ένα ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, απλά δε θα έχει αλλάξει και τίποτα, ο κύριος Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να κάνει όλα όσα πρέπει ή μάλλον όλα όσα τον προστάζουν οι ξένες δυνάμεις να κάνει. Γι’ αυτό έγινε πρωθυπουργός, γι’ αυτό στις προηγούμενες εθνικές εκλογές είχαν ξεσηκωθεί ακόμα και οι πέτρες να τον στηρίξουν. Έπρεπε με κάθε τρόπο να γίνει πρωθυπουργός, αυτόν ήθελε το σύστημα, αυτός εξυπηρετούσε με τον καλύτερο τρόπο τους σκοπούς και τα παιχνίδια των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον αστείο να μιλάνε ορισμένοι για σοσιαλιστική κυβέρνηση στην Ελλάδα, τα μέτρα που έχουν παρθεί και οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί στη χώρα μας τον τελευταίο χρόνο, δε θα μπορούσαμε να τα δούμε ούτε κι από μια ακροδεξιά κυβέρνηση, κι όμως, τα είδαμε από τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, τον άνθρωπο που ήρθε για να μας δώσει τα πάντα και τελικά μας πήρε τα πάντα, ακόμα και την αξιοπρέπεια μας κι αυτό το τελευταίο είναι που μας πονάει πιο πολύ απ’ όλα.
Το ανησυχητικό βέβαια στην περίπτωση μας δεν είναι που θα έρθουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα, είναι που ο λαός δε φαίνεται να έχει καν το κουράγιο να αντιδράσει, ένας λαός που το 1940 είπε το μεγάλο όχι σε ξένες υπερδυνάμεις, τώρα δεν έχει δύναμη να πει ένα ανάλογο ΟΧΙ στον κύριο «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».
Σήμερα, και ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι αμέσως μετά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου έρχονται νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα, η κυβέρνηση εξακολουθεί να παίζει το ίδιο παιχνίδι, να υπόσχεται δηλαδή ότι δε θα υπάρξουν νέα μέτρα προκειμένου να ξαναπάρει την ψήφο μας. Μα τα ίδια δε μας έλεγαν και τόσο καιρό αλλά πάντα έκαναν τα ακριβώς αντίθετα; Δεν ήταν οι ίδιοι που έλεγαν ότι δεν πρόκειται να αυξήσουν τον συντελεστή του φόρου προστιθεμένης αξίας και την επόμενη μέρα τον αύξησαν; Δεν ήταν αυτοί που μας έλεγαν ότι δε θα υπάρξει καμιά περικοπή σε μισθούς, συντάξεις και δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και αμέσως μετά πήραν το τσεκούρι και έκοβαν ότι έβρισκαν μπροστά τους; Ο κύριος Παπανδρέου δεν ήταν αυτός που από το πρωί μέχρι το βράδυ έλεγε και ξανάλεγε ότι δε θα προσφύγουμε ποτέ στο διεθνές νομισματικό ταμείο κι ότι θα βγούμε από την κρίση μόνοι μας και τώρα έχουμε την περίφημη τρόικα να αποφασίζει για όλα στη χώρα μας; Της φαντασίας μου είναι όλα αυτά κι όχι η πραγματικότητα;
Γιατί λοιπόν τώρα προσπαθούν με την ίδια υποκρισία να πάρουν την ψήφο μας; Μόνο η καρέκλα τους ενδιαφέρει; Να δεχτώ ότι υπήρχαν περιπτώσεις εργαζομένων που πληρώνονταν πολύ περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε, αλήθεια, οι εργαζόμενοι αυτοί μόνοι τους τα πήραν αυτά τα λεφτά; Μόνοι τους μπήκαν στις συγκεκριμένες θέσεις; Δεν ήταν το κράτος αυτό που τους έδωσε θέσεις και μισθούς;
Τώρα μάθαμε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δε ξέρω τι προσπαθώντας να καταφέρει, έλεγε ότι κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα, όχι ότι μας είπε κάτι το καινούριο, ο λαός το ξέρει εδώ και χρόνια αυτό, ο ίδιος όμως γιατί το θυμήθηκε τώρα; Προσπαθώντας βέβαια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός μας αναφέρθηκε στα στοιχεία εκείνα που θέλουν τη χώρα μας να έπεσε στην θέση 71 των διεφθαρμένων χωρών από τη θέση 47 που κατείχε στην προ Καραμανλή εποχή. Ωραία, έχει δίκιο σ’ αυτό ο κύριος Παπανδρέου, μόνο που δεν μας είπε τίποτα απολύτως για το πώς η χώρα μας έφτασε μέχρι τη θέση 47 της διαφθοράς μέχρι να έρθει η ώρα του Καραμανλή να την ανεβάσει στη θέση 71. δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ αυτό που κυβερνούσε μέχρι τότε; Δεν ήταν υπουργός στις κυβερνήσεις αυτές ο κύριος Παπανδρέου; Εκτός κι αν στα δικά σχολεία που σπούδασε εκείνος, η αριθμητική ξεκινάει από το 47 και όχι από το 1 και ο ίδιος έχει σαν αριθμό εκκίνησης το 47.
Επίσης δε μπορώ να εξηγήσω την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου, να ζητήσει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα οικονομικά της χώρας μας κατά την περίοδο 2007-2009 και όχι για όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή. Μήπως το έκανε αυτό για τα πρώτα χρόνια του Κώστα Καραμανλή υπήρχαν ήδη σε εξέλιξη πολλά σκάνδαλα τα οποία είχαν ξεκινήσει από το ΠΑΣΟΚ κι απλά η Νέα Δημοκρατία, ως καλός συνεχιστής του σπουδαίου μέχρι τότε έργου, τα ολοκλήρωσε;
Φυσικά δε θα συμφωνήσω και με την τακτική που ακολουθεί για τις ερχόμενες εκλογές της 7ης Νοεμβρίου η Νέα Δημοκρατία η οποία προσπαθεί με το σύνθημα «απαλλαγή της χώρας μας από το μνημόνιο» να τις μετατρέψει σε ένα δημοψήφισμα το οποίο θα καταδικάσει τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ, εδώ μιλάμε για αυτοδιοικητικές και όχι για εθνικές εκλογές. Όχι ότι αν τελικά τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές αυτές, δε θα έχει σταλεί από το λαό ένα ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, απλά δε θα έχει αλλάξει και τίποτα, ο κύριος Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να κάνει όλα όσα πρέπει ή μάλλον όλα όσα τον προστάζουν οι ξένες δυνάμεις να κάνει. Γι’ αυτό έγινε πρωθυπουργός, γι’ αυτό στις προηγούμενες εθνικές εκλογές είχαν ξεσηκωθεί ακόμα και οι πέτρες να τον στηρίξουν. Έπρεπε με κάθε τρόπο να γίνει πρωθυπουργός, αυτόν ήθελε το σύστημα, αυτός εξυπηρετούσε με τον καλύτερο τρόπο τους σκοπούς και τα παιχνίδια των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον αστείο να μιλάνε ορισμένοι για σοσιαλιστική κυβέρνηση στην Ελλάδα, τα μέτρα που έχουν παρθεί και οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί στη χώρα μας τον τελευταίο χρόνο, δε θα μπορούσαμε να τα δούμε ούτε κι από μια ακροδεξιά κυβέρνηση, κι όμως, τα είδαμε από τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, τον άνθρωπο που ήρθε για να μας δώσει τα πάντα και τελικά μας πήρε τα πάντα, ακόμα και την αξιοπρέπεια μας κι αυτό το τελευταίο είναι που μας πονάει πιο πολύ απ’ όλα.
Το ανησυχητικό βέβαια στην περίπτωση μας δεν είναι που θα έρθουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα, είναι που ο λαός δε φαίνεται να έχει καν το κουράγιο να αντιδράσει, ένας λαός που το 1940 είπε το μεγάλο όχι σε ξένες υπερδυνάμεις, τώρα δεν έχει δύναμη να πει ένα ανάλογο ΟΧΙ στον κύριο «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».