Πώς είναι δυνατόν, με κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα «όχι αλλά χαμένα χρόνια», ο υποψήφιος κ. Τατούλης να αυτοπαρουσιάζεται τους τελευταίους πέντε μήνες ως ο κήνσωρ της πολιτικής ηθικής, ως ο αγγελιοφόρος της κάθαρσης, ως ο πολέμιος του σάπιου και παλιού συστήματος, όταν ο ίδιος είναι κατεξοχήν ευνοημένος άθλιων και προσβλητικών για την κοινωνία νόμων του ΠΑΣΟΚ;
Γιατί κάνει χρήση του σκανδαλώδους νόμου του ΠΑΣΟΚ 1759/88, όπου ιδιώτες γιατροί που διετέλεσαν έστω και για μια ημέρα βουλευτές διορίζονται αποκλειστικά σε προσωποπαγή θέση διευθυντή του ΕΣΥ, επιλέγοντας μάλιστα οι ίδιοι όπου τους αρέσει;
Τονίζεται μάλιστα ότι σε αυτό τον άθλιο νόμο για τους πρώην βουλευτές-διευθυντές του ΕΣΥ δεν ισχύει προηγούμενος νόμος του 1986 για το όριο ηλικίας, όπως ισχύει για το σύνολο των άλλων ιατρών.
Ερωτάται λοιπόν ο κ. Τατούλης: όλο το προηγούμενο διάστημα από τις 18 Μαΐου 2010 που διορίστηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γιώργος Γεννηματάς», επιλέγοντας μάλιστα τη θέση του Διευθυντή της Πλαστικής Χειρουργικής, ενώ ο ίδιος είναι Γενικός Χειρουργός, εάν προσήρχετο κανονικά στο ωράριο του, εάν υπέγραφε κανονικά στο βιβλίο, εάν εξέταζε δεκάδες ασθενείς την ημέρα, όπως είναι αυτονόητο, εάν ελάμβανε κανονικά τις αποδοχές του και εάν συμμετείχε κανονικά στο πρόγραμμα της κλινικής, όπως οι άλλοι γιατροί. (Διοικητής του «Γιώργος Γεννηματάς» είναι ο αδερφός του παλαιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Ανωμερίτη, Λεωνίδας).
Επίσης, γιατί ο κ. Τατούλης και μάλιστα αυτή την εποχή είναι ταυτοχρόνως και συνταξιούχος βουλευτής, κάνοντας χρήση ενός παλαιότερου συντεχνιακού νόμου ότι οι βουλευτές που έχουν εκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από… τα 55 τους χρόνια!
Εν κατακλείδι, είναι δυνατόν ένας πολιτικός άντρας που επαγγέλλεται την κάθαρση να είναι και συνταξιούχος βουλευτής με παχυλή σύνταξη και αργόμισθος επί της ουσίας Διευθυντής νοσοκομείου του ΕΣΥ;
Εκτός λοιπόν από το γνωστό «νόμιμο και ηθικό» υπάρχει και «νόμιμο και ανήθικο»;