Διαβάζουμε αυτές τις ημέρες πολλές δημοσιεύσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της Χούντας. Πολλές από αυτές αναφέρονται στους νεκρούς εντός και εκτός Πολυτεχνείου.
Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα στοιχεία που και εμείς έχουμε δεν υπήρχε κανένας νεκρός εντός του χώρου του Πολυτεχνείου (πόρισμα εισαγγελέα Τσεβά, πόρισμα αστυνομικού διευθυντή Σαμπάνη, βιβλίο πρυτάνεως ΕΜΠ Κωνσταντίνου Κονοφάγου, αναφορά 33437/11.10.74 Συγκλήτου του ΕΜΠ κλπ). Δεν θέλουμε να σταθούμε εκεί όμως αλλά, σχετικό και με τα θέματα του ιστολογίου μας, σε μια χαρακτηριστική περίπτωση παρανοϊκής και ανιστόρητης κομμουνιστοφροσύνης!
Αφού λοιπόν δεν βρέθηκε κανένας νεκρός φοιτητής εντός του Πολυτεχνείου, τοποθετήθηκε μαρμάρινη πλάκα πλησίον του… κεφαλιού του Ν. Σβορώνου, όχι με ονόματα νεκρών φοιτητών από τη Χούντα αλλά 18 φοιτητών που έχασαν τη ζωή τους κατά την… Κατοχή! “Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944″ όπως λέει η επιγραφή. Τα αποκαλυπτήρια έκανε μάλιστα το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Είναι φυσικά γεγονός πως εκατοντάδες φοιτητές στελέχωσαν πραγματικές ομάδες Εθνικής Αντίστασης και πολλοί έχασαν τη ζωή τους! Από τους παραπάνω 18 όμως θα θέλαμε να σταθούμε όπως είπαμε σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι αυτή του τρίτου στη σειρά αναγραφόμενου στην μαρμάρινη πλάκα Μικέ Κουρουνιώτη.
Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή… Μάλιστα, θα γυρίσουμε τόσο παλιά, ως την Επαναστάση του 1821!
Ο Στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης λοιπόν, είχε δώδεκα παιδιά με τη σύζυγό του Αικατερίνη Σκουζέ. Ένα από αυτά ο Χρήστος ή Κίτσος γεννήθηκε το 1848, απέκτησε από το γάμο του μια κόρη που πήρε το όνομα της μητέρας του, Αικατερίνη. Αυτή παντρεύτηκε αργότερα τον Γεώργιο Μαλτέζο και απέκτησε δύο παιδιά, ένα εξ αυτών ο Γιάννης-Μακρυγιάννης (πήρε διπλό όνομα μετά από απαίτηση του παππού του). Ο Γιάννης-Μακρυγιάννης Μαλτέζος παντρεύτηκε την Χρυσήιδα ή Φούλα Κωνσταντινίδου και απέκτησε ένα γιό τον Κίτσο Μακρυγιάννη Μαλτέζο.
Κίτσος Μαλτέζος Μακρυγιάννης
Ο Κίτσος Μαλτέζος, ήταν λοιπόν απόγονος (τρισέγγονος) του Στρατηγού Μακρυγιάννη και είχε γεννηθεί στις 14 Αυγούστου του 1921. Στα χρόνια της Κατοχής είχε γίνει στέλεχος της κομμουνιστικής νεολαίας, της ΟΚΝΕ, στην οποία ανέβηκε σε υψηλά κλιμάκια και είχε γίνει εξέχον στέλεχος. Κάποια στιγμή εγκατέλειψε την ΟΚΝΕ, προφανώς απογοητευμένος από το γεγονός ότι κύρια επιδίωξη των κομμουνιστών ήταν η επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος (σοβιετικού τύπου) μεταπολεμικά και όχι η αντίσταση ή η απελευθέρωση. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην αντιστασιακή (μη-κομμουνιστική) οργάνωση ΡΑΝ (Ρήλος-Ρωµυλία-Νήσοι), όπου και εκεί διακρίθηκε.
Η εγκατάλειψη του κομμουνιστικού στρατοπέδου, προκάλεσε το μίσος των πρώην συντρόφων του της Αριστεράς, οι οποίοι άρχισαν να τον δυσφημίζουν μέσα από τον Τύπο και τα έντυπα τους, με τις συνήθεις ψευδείς κατηγορίες που εκτόξευαν εναντίον όλων των αντιστασιακών που δεν ανήκαν στον δικό τους σταλινικό-κομμουνιστικό χώρο, αυτές του “γκεσταμπίτη”, “δοσίλογου” κλπ. Κάπου στου Μακρυγιάννη λειτουργούσε τότε ένα φροντιστήριο, του Βαρίτη στο οποίο δίδασκε ο Μαλτέζος. Ένα βράδυ τον περίμεναν μέλη της «ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας» και τον έσπασαν στο ξύλο. Ήταν οι προειδοποιήσεις για το τι επρόκειτο να συμβεί σύντομα. Το ΚΚΕ τελικά αποφάσισε τη δολοφονία του Κίτσου «όταν οι περιστάσεις το επιτρέψουν».
Έτσι, ο Κίτσος Μαλτέζος δολοφονήθηκε την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου 1944, στο κέντρο της Αθήνας στην στάση του τραμ κοντά στο άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα, από στελέχη του ΕΛΑΣ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑΣ. Ήταν τότε 23 χρονών.
Τι σχέση έχουν οι δύο παραπάνω άντρες λοιπόν; Πάμε να δούμε και τα πρώτα χρόνια του Μικέ Κουρουνιώτη: ο “αγωνιστής” Μικές Κουρουνιώτης γεννήθηκε το 1919 στην Αθήνα, γόνος εύπορης οικογένειας από τη Χίο. Ο πατέρας του εκμεταλευόταν τον τότε κινηματογράφο “ΑΠΟΛΛΩΝΑ” στην οδό Σταδίου. Φοίτησε αρκετά χρόνια στο “Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών”, συμμαθητής του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά τελείωσε τη “Γερμανική Σχολή”. Ως φοιτητής της Ιατρικής, εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑΣ…
Νομίζω πλέον καταλάβατε ποιά ήταν η “αντιστασιακή δράση” του… Την ομάδα που δολοφόνησε τον Κίτσο Μαλτέζο την αποτελούσαν οι παρακάτω: Μικές Κουρουνιώτης, Νόνος Κουρουνιώτης, Φαίδων Αντωνόπουλος, Δήμος Χλιόβας. Ο δολοφόνος ήταν ο Μικές Κουρουνιώτης (που ήταν και παλιός φίλος του Κίτσου Μαλτέζου από την ΟΚΝΕ). Οι υπόλοιποι της ομάδας διέφυγαν. Τον Μικέ Κουρουνιώτη τον κυνήγησαν οι αστυφύλακες Γιώργος Λώλης και Χαράλαμπος Βούλγαρης αλλά τους ξέφυγε. Παρακάτω όμως, τον έπιασαν δύο ταγματασφαλίτες, μεταξύ των οποίων ο ανθυπολοχαγός των Ταγμάτων Ασφαλείας Αριστείδης Μπασάκος.
Τον οδήγησαν στο Β’ Αστυνομικό Τμήμα, στην οδό Κυδαθηναίων όπου και ομολόγησε τα πάντα. Προκειμένου όμως να μην πιαστούν κι άλλοι φίλοι του, στελέχη του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας και της ΟΠΛΑ τα οποία ήταν παιδιά μεγαλοαστικών οικογενειών, όπως ο ίδιος ο Κουρουνιώτης, “μεσολάβησαν” οι μεγαλοαστοί γονείς ορισμένων από αυτά τα στελέχη οι οποίοι είχαν γνωριμίες στην Κατοχική Κυβέρνηση Ράλλη, και ο Μικές Κουρουνιώτης παραδόθηκε στους Γερμανούς οι οποίοι τον εκτέλεσαν για παράνομη οπλοφορία. Έτσι τα υπόλοιπα πλουσιόπαιδα της ΟΠΛΑ και του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας που γνώριζε ο Μικές τη γλύτωσαν.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2000, σε μια κατάμεστη “Αίθουσα Λόγου και Τέχνης” στην Στοά του Βιβλίου, ο Γρηγόρης Φαράκος με εντυπωσιακό θάρρος και παρρησία θα ζητήσει για λογαριασμό της Αριστεράς, έστω και χωρίς πληρεξουσιότητα, συγνώμη για την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου.
(Για όλη τη ζωή του Κίτσου Μακρυγιάννη Μαλτέζου και τα παραπάνω στοιχεία, μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του Πέτρου Στ. Μακρή-Στάικου, “ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ – Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”)
http://blackblogofcommunism.com