Από τον Αντώνη-Μάριο ΠαπαγιώτηΣου γράφω τώρα –επώνυμα και όχι με χρήση κουκούλας «ανώνυμου»- για να λειάνω ελαφρώς την ενδεχόμενη και λογική κατηγορία σου ότι είμαι τσιράκι της, στη περίπτωση που σε βομβάρδιζα με υπερασπιστικά για εκείνη ή προβοκατόρικα για τους αντιπάλους της κείμενα, καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Ανέμενα, παράλληλα, να δω πού θα εξαντληθούν τα επιχειρήματα στην κριτική σου για το πρόσωπό της. Είδα ότι περιορίστηκες και εσύ, κυρίως, στο φουστάνι της, σε ό,τι αυτό επικαλύπτει και στη τσάντα της. Όπως κι οι περισσότεροι, έτσι κι εσύ. Θέμα σου προσωπικό και δικαίωμά σου.
Σου γράφω τώρα γιατί, ως πολίτης που αρέσκεται να εκφράζει δημόσια την άποψή του –χρόνια τώρα- και να κρίνεται γι’ αυτή, νιώθω ότι οφείλω στον εαυτό μου να το κάνω. Όχι σ’ εκείνη, την οποία γνωρίζω προσωπικά και στο ομολογώ. Η σχέση μας, όμως, αρχίζει και τελειώνει σ’ αυτό που τιτλοφέρεται ως «οικογενειακή φιλία» και μόνο σ’ αυτό. Φαντάσου ότι δεν την ψηφίζω καν, καθώς είμαι δημότης Αλμυρού. Ως τέτοιος όμως, γνωρίζω τόσο τα της πόλεώς μου όσο και τα σχετιζόμενα με την ευρύτερη περιοχή. Ποιος δεν τα ξέρει εξάλλου πια; Ουδέν κρυπτόν από τον eλιο και σ’ αυτό έχεις συμβάλλει κι εσύ καθοριστικά.
Κρίνοντας, έτσι, από την πορεία του καθενός πολιτευόμενου, και συγκεκριμένα από την υποψήφια δήμαρχο Βόλου, καταλήγω σε συμπεράσματα. Το αν αυτά χαρακτηρίζονται από συναισθηματική λογική, σ’ αφήνω να μου το προσάψεις. Να έχεις έτσι αυτό το «κάτι» να μου προσάψεις κι εμένα. Εξάλλου, γι’ αυτό αγαπήθηκες (ή προτιμήθηκες). Γιατί προσάπτεις.
Από το βίο λοιπόν και την πολιτεία της, γνωρίζω ότι δεν έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα. Γνωρίζω ότι δεν έχει διορίσει παντού δικούς της για να δημιουργήσει έτσι έναν πυρήνα που θα την στηρίζει επ’ άπειρον του πολιτικού βίου της. Προσπάθησε είναι αλήθεια να στήσει έναν δικό της κομματικό, τοπικό, μηχανισμό, προτείνοντας και προκρίνοντας κάποιους υποψήφιους στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και το πλήρωσε με τη μη εκλογή της στις εθνικές εκλογές. Το πλήρωσες όμως κι εσύ, καθώς καταδικάστηκες να βλέπεις και (κυρίως) να αυτό-διοικείσαι από τις ίδιες αποτυχημένες περσόνες που είτε επανεκλέχτηκαν, είτε στήριξαν υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ και κέρδισαν τη διατήρησή τους στον καταστροφικό για τους μάγνητες παραγοντισμό.
Αυτοτιμωρήθηκες, με το να επιτρέπεις ακόμα στον κ. Καπούλα για παράδειγμα, να το παίζει κομματικός παράγοντας και του επιτρέπεις ακόμα και σήμερα να μιλά για «πόθο της να καταλάβει την δεύτερη έδρα», όταν η ΝΔ δεν δικαιούται δεύτερη έδρα!
Αυτομαστιγώθηκες, παρακολουθώντας σε πρώτο τηλεοπτικό χρόνο τον κ. Μήτρου να εκτοξεύει ευθείες επιθέσεις στην προσωπικότητά της, απορρέουσες από εμμονές.
Αυτοταπεινώθηκες με το να συναινείς στην ολική επαναφορά του κ. Σκοτινιώτη (μαζί με τον ΓΑΠ που δεν κατάφερε ακόμα να ξεπεράσει τα ιδιαίτερα αισθήματα που θρέφει για τον εκλιπόντα πατέρα του), ενώ πριν λίγα χρόνια τον είχες στείλει σπίτι του, κρίνοντάς τον ανεπαρκή στη (αυτό)διοίκησή σου και χρεώνοντάς του πολλά στην εκεί πορεία του.
Ξεχνάς ότι στη δική της πορεία, δεν λαμβάνειν διπλή βουλευτική αποζημίωση (και σύνταξη και μισθό), δεν κάνει κτηματομεσιτικές και μεγαλοκατασκευαστικές μπίζνες, ούτε αγοράζει κοψοχρονιά φιλέτα εντός και εκτός Βόλου, όπως οι βασικοί της πολιτικοί κατήγοροι και αρχιδιοχετευτές της λάσπης.
Προσπερνάς το γεγονός ότι εκείνη ξέρει να μιλά πολιτικά. Δεν κρύβεται. Απαντά σε κάθε ερώτημα. Έχει πολιτικό πολιτισμό. Αλλά εσένα αυτά μάλλον δεν σου αρκούν.
Λησμονείς ηθελημένα ότι εκείνη δεν κατείχε ποτέ θώκο (υπουργικό, νομαρχιακό ή δημαρχιλίκι). Τα αποτελέσματα αυτών που κατείχαν όμως, τα βιώνεις καθημερινά. Ξέρεις καλά ποιοι ευθύνονται για την κατάντια της πόλης, αλλά και ολόκληρου του νομού σου. Το σίγουρο είναι πάντως ότι αντικειμενικά εκείνη δεν είχε το ίδιο μερίδιο ευθύνης με όσους είχαν και την πίτα, το μαχαίρι και το σκύλο εντός του σκυλόσπιτου.
Την κατηγορείς γιατί έχει αναπτύξει έναν όντως αξιοπρόσεκτο κοινωνικό κύκλο (ο οποίος συμπεριλαμβάνει τραπεζίτες, μεγαλοδημοσιογράφους, επιχειρηματίες και λοιπούς κυρίους «βεβαίως βεβαίως»), αλλά δεν λογίζεσαι ότι αυτός ο κύκλος αύριο μπορεί πολύ πιθανά να ενισχύσει την προσπάθειά της για ανάπτυξη του τόπου σου.
Την προδικάζεις και την καταδικάζεις ότι θα δωρίσει δημόσια γη σε ιδιώτες για επαγγελματική χρήση, όταν η δημόσια γη δεν παραχωρείται (τουλάχιστον όσο εύκολα ισχυρίζεσαι).
Δεν συνειδητοποιείς, ακόμα, ότι εκείνη απλά θέλει να θρέψει την υστεροφημία της και δεν έχει ανάγκη να κλέψει ψίχουλα από το δήμο σου, καθώς τα ακίνητά της συναθροίζουν ένα χωριό ολόκληρο. Να τροφοδοτεί επιθυμεί το σαράκι της πολιτικής.
«Στην πολιτική, αν θες να ειπωθεί κάτι, ρώτα έναν άνδρα. Αν θες να γίνει κάτι, ρώτα μια γυναίκα», είπε η Θάτσερ για την πολιτική και τις γυναίκες. Η Θάτσερ ήταν η «Σιδηρά Κυρία». Η Ζέττα δεν είναι. Είναι εύπλαστη. Μπορεί να δακρύσει on air και να σου ξυπνήσει τα πιο άγρια αιμοσταγή ένστικτά σου να την τιμωρήσεις κι άλλο, για να θρέφεις έτσι τον ακόρεστο κομπλεξισμό σου.
Η Θάτσερ είπε επίσης (για τους αντιπολιτευόμενούς της) ότι «αν αυτοί που με επικρίνουν με έβλεπαν να περπατώ πάνω στον Τάμεση, θα έλεγαν ότι δεν ξέρω κολύμπι». Μπορεί να το ισχυριστεί και η Ζέττα, αν όπου «Τάμεση» βάλει «Παγασητικό».
Η Θάτσερ είπε ακόμη (για την εξουσία) ότι «το να είσαι ισχυρός είναι όπως το να είσαι Κυρία. Αν πρέπει να λες στους άλλους ότι είσαι, δεν είσαι». Κι εσύ καλείς συνέχει τη Ζέττα να σου πει (και να σου αποδείξει με ντοκουμέντα!) ότι είναι «Η Κυρία», για να καλύψεις έτσι κενά και απορίες που σου γεννά η ακόρεστη διάθεσή σου να κοιτάς στην κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαρας του συνανθρώπου σου. Ματάκιας ήσουν, ματάκιας παραμένεις κι έτσι μπορείς να της χρεώνεις άντρες «γιαλαντζί» ή άλλους που θα ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν κι έτσι εκδικήθηκαν, λέγοντας μια μαλακία παραπάνω για να περάσει η ώρα.
«Δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος» ήταν η αγαπημένη έκφραση της Μάργκαρετ Θάτσερ, που έμεινε στην ιστορία με το αρκτικόλεξο ΤΙΝΑ (“There is No Alternative”). Για σένα αύριο δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Έχεις δύο επιλογές και κοίταξε να επιλέξεις πάλι για ένα καλύτερο παρελθόν σου. Κάνε πάλι ένα μεγάλο άλμα…προς τα πίσω. Μπορείς δικέ μου!
ΥΓ Μην πάρεις προσωπικά τη χρήση του β’ ενικού προσώπου από μέρους μου, τα «σου» μου, τα «εσύ» μου και τα έτσι μου. Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα διαχειριστή αυτού του ιστότοπου, αλλά προσωπικά στον αναγνώστη σου, αυριανό ψηφοφόρο ή αυριανό απέχοντα.
ΥΓ 2 Η φωτογραφία που σου επισύναψα, για να συνοδεύσει την ανάρτηση σε περίπτωση που δημοσιεύσεις αυτές τις άμισθες γραμμές μου, είναι «φτιαγμένη» από μένα τον ίδιο. Μην κατηγορήσεις πάλι εκείνη ότι χρησιμοποιεί παλαιότερες φωτογραφίες για να σε ξεγελάσει.
ΥΓ 3 Σου παραθέτω μια συνέντευξη (http://www.zoomnews.gr/?p=60825) που έδωσε στη φίλη μου και σε με η Ζέττα τη Παρασκευή και ενδεχόμενα θα λάβεις απαντήσεις για τον Σάλλα, τη σάλα με τη γυάλα, τη μπάλα και μπορεί να αποφασίσεις αν πρέπει αν την αγαπάς τα μάλα.
ΥΓ 4 Αν και είναι ψιλά γράμματα για σένα, η Ζέττα υπήρξε υπότροφος του καλύτερου πανεπιστημίου Νομικής στον κόσμο, του Cambridge, και ειδικότερα του κολεγίου του με την μεγαλύτερη περιουσία στον κόσμο, του Trinity. Φημολογείται, δε, ότι μπορεί κανείς να φθάσει από το Cambridge στην Οξφόρδη, πατώντας μόνο σε γη του κολεγίου.
Υποσημείωση, στην Οξφόρδη σπούδασε η Θάτσερ…
Σου γράφω τώρα γιατί, ως πολίτης που αρέσκεται να εκφράζει δημόσια την άποψή του –χρόνια τώρα- και να κρίνεται γι’ αυτή, νιώθω ότι οφείλω στον εαυτό μου να το κάνω. Όχι σ’ εκείνη, την οποία γνωρίζω προσωπικά και στο ομολογώ. Η σχέση μας, όμως, αρχίζει και τελειώνει σ’ αυτό που τιτλοφέρεται ως «οικογενειακή φιλία» και μόνο σ’ αυτό. Φαντάσου ότι δεν την ψηφίζω καν, καθώς είμαι δημότης Αλμυρού. Ως τέτοιος όμως, γνωρίζω τόσο τα της πόλεώς μου όσο και τα σχετιζόμενα με την ευρύτερη περιοχή. Ποιος δεν τα ξέρει εξάλλου πια; Ουδέν κρυπτόν από τον eλιο και σ’ αυτό έχεις συμβάλλει κι εσύ καθοριστικά.
Κρίνοντας, έτσι, από την πορεία του καθενός πολιτευόμενου, και συγκεκριμένα από την υποψήφια δήμαρχο Βόλου, καταλήγω σε συμπεράσματα. Το αν αυτά χαρακτηρίζονται από συναισθηματική λογική, σ’ αφήνω να μου το προσάψεις. Να έχεις έτσι αυτό το «κάτι» να μου προσάψεις κι εμένα. Εξάλλου, γι’ αυτό αγαπήθηκες (ή προτιμήθηκες). Γιατί προσάπτεις.
Από το βίο λοιπόν και την πολιτεία της, γνωρίζω ότι δεν έχει καταχραστεί δημόσιο χρήμα. Γνωρίζω ότι δεν έχει διορίσει παντού δικούς της για να δημιουργήσει έτσι έναν πυρήνα που θα την στηρίζει επ’ άπειρον του πολιτικού βίου της. Προσπάθησε είναι αλήθεια να στήσει έναν δικό της κομματικό, τοπικό, μηχανισμό, προτείνοντας και προκρίνοντας κάποιους υποψήφιους στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και το πλήρωσε με τη μη εκλογή της στις εθνικές εκλογές. Το πλήρωσες όμως κι εσύ, καθώς καταδικάστηκες να βλέπεις και (κυρίως) να αυτό-διοικείσαι από τις ίδιες αποτυχημένες περσόνες που είτε επανεκλέχτηκαν, είτε στήριξαν υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ και κέρδισαν τη διατήρησή τους στον καταστροφικό για τους μάγνητες παραγοντισμό.
Αυτοτιμωρήθηκες, με το να επιτρέπεις ακόμα στον κ. Καπούλα για παράδειγμα, να το παίζει κομματικός παράγοντας και του επιτρέπεις ακόμα και σήμερα να μιλά για «πόθο της να καταλάβει την δεύτερη έδρα», όταν η ΝΔ δεν δικαιούται δεύτερη έδρα!
Αυτομαστιγώθηκες, παρακολουθώντας σε πρώτο τηλεοπτικό χρόνο τον κ. Μήτρου να εκτοξεύει ευθείες επιθέσεις στην προσωπικότητά της, απορρέουσες από εμμονές.
Αυτοταπεινώθηκες με το να συναινείς στην ολική επαναφορά του κ. Σκοτινιώτη (μαζί με τον ΓΑΠ που δεν κατάφερε ακόμα να ξεπεράσει τα ιδιαίτερα αισθήματα που θρέφει για τον εκλιπόντα πατέρα του), ενώ πριν λίγα χρόνια τον είχες στείλει σπίτι του, κρίνοντάς τον ανεπαρκή στη (αυτό)διοίκησή σου και χρεώνοντάς του πολλά στην εκεί πορεία του.
Ξεχνάς ότι στη δική της πορεία, δεν λαμβάνειν διπλή βουλευτική αποζημίωση (και σύνταξη και μισθό), δεν κάνει κτηματομεσιτικές και μεγαλοκατασκευαστικές μπίζνες, ούτε αγοράζει κοψοχρονιά φιλέτα εντός και εκτός Βόλου, όπως οι βασικοί της πολιτικοί κατήγοροι και αρχιδιοχετευτές της λάσπης.
Προσπερνάς το γεγονός ότι εκείνη ξέρει να μιλά πολιτικά. Δεν κρύβεται. Απαντά σε κάθε ερώτημα. Έχει πολιτικό πολιτισμό. Αλλά εσένα αυτά μάλλον δεν σου αρκούν.
Λησμονείς ηθελημένα ότι εκείνη δεν κατείχε ποτέ θώκο (υπουργικό, νομαρχιακό ή δημαρχιλίκι). Τα αποτελέσματα αυτών που κατείχαν όμως, τα βιώνεις καθημερινά. Ξέρεις καλά ποιοι ευθύνονται για την κατάντια της πόλης, αλλά και ολόκληρου του νομού σου. Το σίγουρο είναι πάντως ότι αντικειμενικά εκείνη δεν είχε το ίδιο μερίδιο ευθύνης με όσους είχαν και την πίτα, το μαχαίρι και το σκύλο εντός του σκυλόσπιτου.
Την κατηγορείς γιατί έχει αναπτύξει έναν όντως αξιοπρόσεκτο κοινωνικό κύκλο (ο οποίος συμπεριλαμβάνει τραπεζίτες, μεγαλοδημοσιογράφους, επιχειρηματίες και λοιπούς κυρίους «βεβαίως βεβαίως»), αλλά δεν λογίζεσαι ότι αυτός ο κύκλος αύριο μπορεί πολύ πιθανά να ενισχύσει την προσπάθειά της για ανάπτυξη του τόπου σου.
Την προδικάζεις και την καταδικάζεις ότι θα δωρίσει δημόσια γη σε ιδιώτες για επαγγελματική χρήση, όταν η δημόσια γη δεν παραχωρείται (τουλάχιστον όσο εύκολα ισχυρίζεσαι).
Δεν συνειδητοποιείς, ακόμα, ότι εκείνη απλά θέλει να θρέψει την υστεροφημία της και δεν έχει ανάγκη να κλέψει ψίχουλα από το δήμο σου, καθώς τα ακίνητά της συναθροίζουν ένα χωριό ολόκληρο. Να τροφοδοτεί επιθυμεί το σαράκι της πολιτικής.
«Στην πολιτική, αν θες να ειπωθεί κάτι, ρώτα έναν άνδρα. Αν θες να γίνει κάτι, ρώτα μια γυναίκα», είπε η Θάτσερ για την πολιτική και τις γυναίκες. Η Θάτσερ ήταν η «Σιδηρά Κυρία». Η Ζέττα δεν είναι. Είναι εύπλαστη. Μπορεί να δακρύσει on air και να σου ξυπνήσει τα πιο άγρια αιμοσταγή ένστικτά σου να την τιμωρήσεις κι άλλο, για να θρέφεις έτσι τον ακόρεστο κομπλεξισμό σου.
Η Θάτσερ είπε επίσης (για τους αντιπολιτευόμενούς της) ότι «αν αυτοί που με επικρίνουν με έβλεπαν να περπατώ πάνω στον Τάμεση, θα έλεγαν ότι δεν ξέρω κολύμπι». Μπορεί να το ισχυριστεί και η Ζέττα, αν όπου «Τάμεση» βάλει «Παγασητικό».
Η Θάτσερ είπε ακόμη (για την εξουσία) ότι «το να είσαι ισχυρός είναι όπως το να είσαι Κυρία. Αν πρέπει να λες στους άλλους ότι είσαι, δεν είσαι». Κι εσύ καλείς συνέχει τη Ζέττα να σου πει (και να σου αποδείξει με ντοκουμέντα!) ότι είναι «Η Κυρία», για να καλύψεις έτσι κενά και απορίες που σου γεννά η ακόρεστη διάθεσή σου να κοιτάς στην κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαρας του συνανθρώπου σου. Ματάκιας ήσουν, ματάκιας παραμένεις κι έτσι μπορείς να της χρεώνεις άντρες «γιαλαντζί» ή άλλους που θα ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν κι έτσι εκδικήθηκαν, λέγοντας μια μαλακία παραπάνω για να περάσει η ώρα.
«Δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος» ήταν η αγαπημένη έκφραση της Μάργκαρετ Θάτσερ, που έμεινε στην ιστορία με το αρκτικόλεξο ΤΙΝΑ (“There is No Alternative”). Για σένα αύριο δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Έχεις δύο επιλογές και κοίταξε να επιλέξεις πάλι για ένα καλύτερο παρελθόν σου. Κάνε πάλι ένα μεγάλο άλμα…προς τα πίσω. Μπορείς δικέ μου!
ΥΓ Μην πάρεις προσωπικά τη χρήση του β’ ενικού προσώπου από μέρους μου, τα «σου» μου, τα «εσύ» μου και τα έτσι μου. Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα διαχειριστή αυτού του ιστότοπου, αλλά προσωπικά στον αναγνώστη σου, αυριανό ψηφοφόρο ή αυριανό απέχοντα.
ΥΓ 2 Η φωτογραφία που σου επισύναψα, για να συνοδεύσει την ανάρτηση σε περίπτωση που δημοσιεύσεις αυτές τις άμισθες γραμμές μου, είναι «φτιαγμένη» από μένα τον ίδιο. Μην κατηγορήσεις πάλι εκείνη ότι χρησιμοποιεί παλαιότερες φωτογραφίες για να σε ξεγελάσει.
ΥΓ 3 Σου παραθέτω μια συνέντευξη (http://www.zoomnews.gr/?p=60825) που έδωσε στη φίλη μου και σε με η Ζέττα τη Παρασκευή και ενδεχόμενα θα λάβεις απαντήσεις για τον Σάλλα, τη σάλα με τη γυάλα, τη μπάλα και μπορεί να αποφασίσεις αν πρέπει αν την αγαπάς τα μάλα.
ΥΓ 4 Αν και είναι ψιλά γράμματα για σένα, η Ζέττα υπήρξε υπότροφος του καλύτερου πανεπιστημίου Νομικής στον κόσμο, του Cambridge, και ειδικότερα του κολεγίου του με την μεγαλύτερη περιουσία στον κόσμο, του Trinity. Φημολογείται, δε, ότι μπορεί κανείς να φθάσει από το Cambridge στην Οξφόρδη, πατώντας μόνο σε γη του κολεγίου.
Υποσημείωση, στην Οξφόρδη σπούδασε η Θάτσερ…