Το πρωί της ερχόμενης Τρίτης, στην αίθουσα συνεδριάσεων της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), οι νομικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης θα κάθονται πολύ πιο άνετα στα έδρανά τους.
Φρόντισε γι' αυτό η εισήγηση των συμβούλων Ε. Σαρπ και Σπ. Χρυσικοπούλου, η οποία «νομιμοποιεί» πλήρως τα κυβερνητικά μετρα σκληρής λιτότητας που επέβαλε το μνημόνιο.
Οι δικηγόροι πάντως όσων προσέφυγαν εναντίον του (ΔΣΑ, ΑΔΕΔΥ, συνταξιούχοι) δεν το βάζουν κάτω. Ετοιμάζονται για την «ύστατη νομική μάχη», στην οποία θα αντιπαραθέσουν με αξιοπρέπεια τις θέσεις τους.
Αυτό που τους ενόχλησε όμως ιδιαίτερα είναι ο εύκολος και συνοπτικός τρόπος με τον οποίον η εισήγηση απορρίπτει πλήρως τη νομική τους επιχειρηματολογία, για να υιοθετήσει χωρίς κάποιο πειστικό επιχείρημα τις κυβερνητικές θέσεις. Οπως χαρακτηριστικά έλεγαν, πρόκειται για μια αντιγραφή των αιτιολογικων εκθέσεων της κυβέρνησης και μια περιγραφή των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων που συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους έλληνες πολίτες με την απειλή της πτώχευσης.
Το αξιοπερίεργο είναι εδώ, πως μετά τη γνωστοποίηση της εισήγησης, το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε ανακοίνωση επί της υποθέσεως, η συζήτηση της οποίας εκκρεμεί, ενώπιον της ολομέλειας!
Στην ανακοίνωσή του το ανώτατο δικαστήριο, αναλύοντας την εισήγηση, θεωρεί περίπου ως δεδομένο ότι το μνημόνιο δεν αποτελεί δεσμευτικό νομικό κείμενο και διεθνή συνθήκη, η οποία έπρεπε να υπερψηφισθεί με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 ψήφων από τη Βουλή! Αυτό όμως είναι ένα από τα αιτήματα ακύρωσης που καλούνται να κρίνουν μεθαύριο Τρίτη, οι ανώτατοι δικαστές!
Αυτό που προξενεί επίσης εντύπωση στην εισήγηση είναι το γεγονός ότι η έννοια του δημόσιου συμφέροντος ταυτίζεται με τα ταμειακά συμφέροντα του Δημοσίου και τίθεται εκτός της δικαστικής κρίσης, ως «υπέρτατος νομος» που δικαιολογεί τα πάντα.
Οι εισηγήτριες μοιάζουν πράγματι περισσότερο τρομοκρατημένες και από την ίδια την κυβέρνηση, καθώς δέχονται ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν τα πιο πρόσφορα και κατάλληλα μέτρα σε σχέση με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η οποία δεν αποδίδει άμεσα.
Ο συνταγματολόγος Κ. Χρυσόγονος δεν εξεπλάγη από την εισήγηση και επιμένει πως τα μέτρα είναι αντισυνταγματικά. «Υπάρχει», λέει, «προσβολή των κοινωνικών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κεκτημένου. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι υπάρχει δημοσιονομική ανάγκη, τα μέτρα όπως ελήφθησαν, ισοδυναμούν με ασύμμετρη πτώχευση, καθώς το σύνολο των βαρών έπεσε στους ώμους των αδυνάτων. Υπάρχει σαφώς μια προνομιακή μεταχείριση του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, που καθιστά τα μέτρα, συνταγματικώς αθέμιτα. Για να μην συμβεί αυτό, έπρεπε τα μέτρα προσαρμογής να συνοδευθούν με αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους. Σε κάθε περίπτωση, ο δικαστικός έλεγχος συνταγματικότητας στην Ελλάδα είναι σκιώδης, δεδομένου ότι δεν υπάρχει συνταγματικό δικαστήριο», καταλήγει.
Οι δικηγόροι πάντως όσων προσέφυγαν εναντίον του (ΔΣΑ, ΑΔΕΔΥ, συνταξιούχοι) δεν το βάζουν κάτω. Ετοιμάζονται για την «ύστατη νομική μάχη», στην οποία θα αντιπαραθέσουν με αξιοπρέπεια τις θέσεις τους.
Αυτό που τους ενόχλησε όμως ιδιαίτερα είναι ο εύκολος και συνοπτικός τρόπος με τον οποίον η εισήγηση απορρίπτει πλήρως τη νομική τους επιχειρηματολογία, για να υιοθετήσει χωρίς κάποιο πειστικό επιχείρημα τις κυβερνητικές θέσεις. Οπως χαρακτηριστικά έλεγαν, πρόκειται για μια αντιγραφή των αιτιολογικων εκθέσεων της κυβέρνησης και μια περιγραφή των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων που συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους έλληνες πολίτες με την απειλή της πτώχευσης.
Το αξιοπερίεργο είναι εδώ, πως μετά τη γνωστοποίηση της εισήγησης, το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε ανακοίνωση επί της υποθέσεως, η συζήτηση της οποίας εκκρεμεί, ενώπιον της ολομέλειας!
Στην ανακοίνωσή του το ανώτατο δικαστήριο, αναλύοντας την εισήγηση, θεωρεί περίπου ως δεδομένο ότι το μνημόνιο δεν αποτελεί δεσμευτικό νομικό κείμενο και διεθνή συνθήκη, η οποία έπρεπε να υπερψηφισθεί με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 ψήφων από τη Βουλή! Αυτό όμως είναι ένα από τα αιτήματα ακύρωσης που καλούνται να κρίνουν μεθαύριο Τρίτη, οι ανώτατοι δικαστές!
Αυτό που προξενεί επίσης εντύπωση στην εισήγηση είναι το γεγονός ότι η έννοια του δημόσιου συμφέροντος ταυτίζεται με τα ταμειακά συμφέροντα του Δημοσίου και τίθεται εκτός της δικαστικής κρίσης, ως «υπέρτατος νομος» που δικαιολογεί τα πάντα.
Οι εισηγήτριες μοιάζουν πράγματι περισσότερο τρομοκρατημένες και από την ίδια την κυβέρνηση, καθώς δέχονται ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν τα πιο πρόσφορα και κατάλληλα μέτρα σε σχέση με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η οποία δεν αποδίδει άμεσα.
Ο συνταγματολόγος Κ. Χρυσόγονος δεν εξεπλάγη από την εισήγηση και επιμένει πως τα μέτρα είναι αντισυνταγματικά. «Υπάρχει», λέει, «προσβολή των κοινωνικών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κεκτημένου. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι υπάρχει δημοσιονομική ανάγκη, τα μέτρα όπως ελήφθησαν, ισοδυναμούν με ασύμμετρη πτώχευση, καθώς το σύνολο των βαρών έπεσε στους ώμους των αδυνάτων. Υπάρχει σαφώς μια προνομιακή μεταχείριση του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, που καθιστά τα μέτρα, συνταγματικώς αθέμιτα. Για να μην συμβεί αυτό, έπρεπε τα μέτρα προσαρμογής να συνοδευθούν με αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους. Σε κάθε περίπτωση, ο δικαστικός έλεγχος συνταγματικότητας στην Ελλάδα είναι σκιώδης, δεδομένου ότι δεν υπάρχει συνταγματικό δικαστήριο», καταλήγει.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ