Σύμφωνα με το πιο εφιαλτικό σενάριο, πίσω από την πρόσφατη επίθεση στη Ν. Κορέα ίσως κρύβεται η αυτονόμηση του στρατού, που αντιδρά στη διαδοχή του Κιμ Γιονγκ Ιλ από τον άπειρο γιο του Ουν.Στο παρελθόν, η Πιονγιάνγκ προέβαινε σε πολύ μικρότερης κλίμακας επιθετικές κινήσεις όταν ήθελε να προκαλέσει το ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον - κάτι που σαφέστατα θέλει να επαναλάβει και τώρα, για να φέρει τις ΗΠΑ και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σχετικά με το πυρηνικό της πρόγραμμα και να λάβει ανταλλάγματα με τη μορφή προστασίας και οικονομικής ενίσχυσης.
Στην παρούσα φάση φαίνεται, πάντως, ότι η απομόνωση της Β. Κορέας έχει φτάσει σε οριακό σημείο και ο ντόπιος πληθυσμός είναι πραγματικά εξαθλιωμένος, όπως ανέφερε και ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ. Είναι, λοιπόν, μια ευκαιρία αφενός να «απαιτήσει» βοήθεια και αφετέρου να ενισχύσει το ηθικό στο εσωτερικό της χώρας απέναντι σε μια εξωτερική απειλή.
Αρκετοί αναλυτές συνδέουν την επιθετικότητα της Πιονγιάνγκ με τη διαδοχή στο τιμόνι της χώρας και στην προσπάθεια του Κιμ Γιονγκ Ιλ να διασφαλίσει για τον γιο του, Κιμ Γιονγκ Ουν, την υποστήριξη και την πίστη του στρατού, με ένα φιλόδοξο στρατιωτικό «πυροτέχνημα».
Φημολογείται, δε, ότι ο επόμενος ηγέτης της Β. Κορέας δεν τυγχάνει και μεγάλης εκτίμησης στο πανίσχυρο στράτευμα, καθώς δεν έχει να επιδείξει κάποια επιτυχία και ο πατέρας του θέλει να προλάβει να «χτίσει» το? βιογραφικό του.
Ο κίνδυνος
Για ορισμένους, βέβαια, όπως ο Κρίστοφερ Χιλ, ο οποίος ηγήθηκε της αμερικανικής αντιπροσωπείας στις εξαμερείς συνομιλίες για τα πυρηνικά, ο στρατός ενδέχεται να λειτουργεί ήδη αυτόνομα και οι συγκεκριμένες ενέργειες εναντίον της Νοτίου Κορέας να έγιναν χωρίς πολιτική κάλυψη. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι ο κίνδυνος για γενικευμένη σύρραξη στην περιοχή είναι κάτι παραπάνω από ορατός, αφού η χώρα θα βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους πολιτικής αστάθειας.
Τα περισσότερα στοιχεία, πάντως, και με δεδομένη τη φειδωλή ροή πληροφοριών από την Πιονγιάνγκ, συγκλίνουν προς την άποψη ότι πρόκειται για μια εντονότατη έκκληση -στο σύνηθες ύφος της Β. Κορέας- για να στραφούν και πάλι επάνω της τα διεθνή βλέμματα.
Το βορειοκορεατικό καθεστώς θέλει την επιστροφή στις διαπραγματεύσεις, γιατί επιθυμεί να «πωλήσει» την εγκατάλειψη του πυρηνικού της προγράμματος στη Δύση έναντι αδράς αμοιβής, διαφορετικά απαιτεί να αναγνωριστεί ως πυρηνική δύναμη χωρίς καμιά δέσμευση και περιορισμό.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι η επίθεση εναντίον νοτιοκορεατικού στόχου έγινε λίγες ώρες μετά τη δήλωση του Αμερικανού απεσταλμένου, Στίβεν Μπόσγουορθ, ότι η Ουάσιγκτον «δεν σκέφτεται καν την επανέναρξη των συνομιλιών όσο υπάρχουν (πυρηνικά) προγράμματα σε εξέλιξη».
ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΟ
Παρά τις εκκλήσεις για ψυχραιμία, η μοναδική ουσιαστικά πολιτική κίνηση των ΗΠΑ είναι η αποστολή του αεροπλανοφόρου «George Washington» στην περιοχή, ένα «όπλο» που έχει χρησιμοποιηθεί από όλους τους Αμερικανούς προέδρους για να ασκήσουν «διπλωματία» τόσο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και αργότερα. Το ζήτημα είναι αν θα έχει επιτυχία και αυτήν τη φορά.
ΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Το Πεκίνο κάνει τον... Κινέζο
Η μόνη σύμμαχος της Β. Κορέας, η Κίνα, μοιάζει σαν να μην μπορεί να ελέγξει τον πυρηνικό «Φρανκενστάιν» που επί χρόνια υπέθαλπε. Θεωρητικά είναι η μοναδική που έχει τη δυνατότητα να επιβάλει ψυχραιμία στην Πιονγιάνγκ, χάρη στην εξάρτηση του μικρού κράτους από τις κινεζικές εισαγωγές. Ωστόσο, η ηγεσία του Πεκίνου φέρεται να αιφνιδιάστηκε από τις επιθέσεις στη Ν. Κορέα, όπως και από την αποκάλυψη λίγες ημέρες νωρίτερα πως η Πιονγιάνγκ διαθέτει μονάδα εμπλουτισμού ουρανίου. Παρ' όλα αυτά η Κίνα θα συνεχίσει να αντιδρά χλιαρά για λόγους στρατηγικής. Τυχόν κατάρρευση της Β. Κορέας θα ενίσχυε τρομακτικά την ισχύ της Σεούλ και θα έφερνε ένα βήμα πιο κοντά στα κινεζικά σύνορα την αμερικανική στρατιωτική παρουσία.
ΕΘΝΟΣ