(Πρώτα διαβάζουμε και στο τέλος κρίνουμε αν αυτά που διαβάσαμε είναι υπέρ της ΝΔ ή όχι, και γι αυτό δεν γράφω ποιου είναι το παρακάτω άρθρο)
«Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που κυριαρχεί σταθερά στην πολιτική ζωή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, είναι τα λεκτικά στερεότυπα και τα τσιτάτα. Έχουμε αυτή την καταπληκτική ικανότητα. Να φορτίζουμε πολιτικά λέξεις και εκφράσεις, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν, προκειμένου να αποδείξουν αξιωματικά τις απόψεις των μεν, ή να απαξιώσουν με την ίδια λογική, τις απόψεις των δε.
«Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που κυριαρχεί σταθερά στην πολιτική ζωή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, είναι τα λεκτικά στερεότυπα και τα τσιτάτα. Έχουμε αυτή την καταπληκτική ικανότητα. Να φορτίζουμε πολιτικά λέξεις και εκφράσεις, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν, προκειμένου να αποδείξουν αξιωματικά τις απόψεις των μεν, ή να απαξιώσουν με την ίδια λογική, τις απόψεις των δε.
Μ αυτόν τον τρόπο, η ουσία παραχωρεί τη θέση της στον τύπο και η έντονη πολιτική φόρτιση των λεκτικών σχημάτων δημιουργεί τις προϋποθέσεις της «επιλεκτικής αλήθειας» και της παγιοποίησης στην κοινή γνώμη μιας εξίσου επιλεκτικής πραγματικότητας.
Σήμερα πια είναι απολύτως προφανές, ότι η συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δραστική αύξηση της έμμεσης φορολογίας, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, δημόσιες δαπάνες και όλα τα άλλα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί, μπορεί να εξυπηρετούν τον στόχο της μείωσης του ελλείμματος, έχουν όμως δημιουργήσει ισχυρές παρενέργειες στην οικονομία, έχουν καταβαραθρώσει την ψυχολογία επιχειρηματιών και πολιτών και οδηγούν καθημερνά χιλιάδες πολιτών στην ανεργία.
Είναι επίσης προφανές ότι το φάρμακο αυτού του είδους της λιτότητας που απαιτούν οι ευρωπαίοι εταίροι οδηγεί σε σπιράλ βαθειάς ύφεσης και μπορεί τελικά να σκοτώσει οριστικά την ήδη παραπαίουσα οικονομία. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο, ότι το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί, σε διεθνές επίπεδο, φωνές όπως του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτζ και πολλών άλλων, που τάσσονται υπέρ μιας πολιτικής που δεν θα συρρικνώνει την αγορά εργασίας, δεν θα πλήττει την κατανάλωση και δεν θα αναχαιτίζει την ανάπτυξη της οικονομίας στην προσπάθεια να νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά.
Σ αυτή τη κατεύθυνση, και ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται να παραπαίει ανάμεσα στις προφανείς λύσεις και τα αδιέξοδα που επιβάλουν οι ψύχρες λογιστικές προσέγγισες των τεχνοκρατών του ΔΝΤ, οι παρατηρήσεις της αντιπολίτευσης για μια νέα αναπτυξιακή λογική είναι πέρα για πέρα σωστές.
Με άλλες λέξεις και ανεξάρτητα απ το αν η συνταγή λέγεται «Μνημόνιο» η «αντί μνημόνιο», αν οι όροι αυτοί ακολουθώντας την πεπατημένη, φορτιστήκαν πολικά, η κυβέρνηση δυστυχώς για τη χώρα, αναζητά τη λύση στο πρόβλημα, με λάθος τρόπο.
Σήμερα πια είναι απολύτως προφανές, ότι η συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δραστική αύξηση της έμμεσης φορολογίας, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, δημόσιες δαπάνες και όλα τα άλλα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί, μπορεί να εξυπηρετούν τον στόχο της μείωσης του ελλείμματος, έχουν όμως δημιουργήσει ισχυρές παρενέργειες στην οικονομία, έχουν καταβαραθρώσει την ψυχολογία επιχειρηματιών και πολιτών και οδηγούν καθημερνά χιλιάδες πολιτών στην ανεργία.
Είναι επίσης προφανές ότι το φάρμακο αυτού του είδους της λιτότητας που απαιτούν οι ευρωπαίοι εταίροι οδηγεί σε σπιράλ βαθειάς ύφεσης και μπορεί τελικά να σκοτώσει οριστικά την ήδη παραπαίουσα οικονομία. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο, ότι το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί, σε διεθνές επίπεδο, φωνές όπως του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτζ και πολλών άλλων, που τάσσονται υπέρ μιας πολιτικής που δεν θα συρρικνώνει την αγορά εργασίας, δεν θα πλήττει την κατανάλωση και δεν θα αναχαιτίζει την ανάπτυξη της οικονομίας στην προσπάθεια να νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά.
Σ αυτή τη κατεύθυνση, και ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται να παραπαίει ανάμεσα στις προφανείς λύσεις και τα αδιέξοδα που επιβάλουν οι ψύχρες λογιστικές προσέγγισες των τεχνοκρατών του ΔΝΤ, οι παρατηρήσεις της αντιπολίτευσης για μια νέα αναπτυξιακή λογική είναι πέρα για πέρα σωστές.
Με άλλες λέξεις και ανεξάρτητα απ το αν η συνταγή λέγεται «Μνημόνιο» η «αντί μνημόνιο», αν οι όροι αυτοί ακολουθώντας την πεπατημένη, φορτιστήκαν πολικά, η κυβέρνηση δυστυχώς για τη χώρα, αναζητά τη λύση στο πρόβλημα, με λάθος τρόπο.
Του Γ. Βουλγαράκη
Ελ. Τύπος της Κυριακής
28.11.2010