23 Νοεμβρίου 2010

ΠΡΩΙΝΟΣ FREDDO

Η είδηση του Σαββατοκύριακου είναι ασφαλώς ότι έγινε επιτέλους η Ντόρα αρχηγός. Τα όσα είπε «στο Μπάντμιντον» (που λένε κι οι Αθηναίοι) δεν αντέχουν κριτικής, αν σκεφτεί κανείς το απλό: ότι δεν είναι μια νέα και άφθαρτη πολιτικός με όνειρα και θεμιτές φιλοδοξίες αλλά μέρος (να μην πω εξάρτημα) του πολιτικού συστήματος που μετέτρεψε τη μεταπολίτευση από πλεονέκτημα σε όνειδος.

· Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι σήμερα –και κυρίως ο Γιώργος και η Ντόρα- θέλουν (λένε ότι θέλουν) να αλλάξουν την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δυο είναι οι κορυφαίοι εκπρόσωποι της οικογενειοκρατίας, δηλαδή του κληρονομικού δικαιώματος, που χαρακτηρίζει τη μοναρχία όχι τη δημοκρατία. Κατά τα λοιπά, η ειδωλολατρία έχει πεθάνει προ πολλού…

· Ωραίο λογοπαίγνιο η «Δημοκρατική Συμμαχία» (η γραμματοσειρά άσχημη και ξεπερασμένη…), από κει και πέρα όμως αν προχωρήσουμε και στο παρασύνθημα και δούμε ποια πρόσωπα ετοιμάζονται να το στελεχώσουν (όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στη Θεσσαλονίκη), μάλλον πρόκειται για συμμαχία… αδιόριστων στη ΝΔ.

· Δεν μου αρέσει η προσωποποίηση της πολιτικής, όμως τα πρόσωπα κάτι εκφράζουν. Και «οι φίλοι της Ντόρας» στη Θεσσαλονίκη, οι σεσημασμένοι ιδρωμένοι χειροκροτητές της δίψας για εξουσία, ψάχνουν να πιαστούν από κάπου, ενώ οι πιο «έξυπνοι» έκαναν ήδη αυτό που ήξεραν να κάνουν πάντοτε (και ξέραμε ότι το κάνουν): την έκαναν γι’ αλλού!

· Το μόνο συν της Ντόρας έναντι του Σαμαρά είναι ότι η πρώτη έχει στα χέρια της ένα άδειο σακί να το γεμίσει με ό,τι αυτή επιλέξει, ενώ ο δεύτερος έχει ένα σακί γεμάτο και πρέπει ν’ αρχίσει να πετά τα σάπια και τα άχρηστα.

· Κι αν δε βλέπω τίποτε θετικό στη «Συμμαχία της Ντόρας», εκτός από τα… εισόδιά της στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών της χώρας, η «μητρική παράταξη» εξακολουθεί να είναι τέσσερα – πέντε κομμάτια: σαμαρικοί, σαμαροσκεπτικιστές, καραμανλικοί, ντορικοί, ΛΑΟΣ. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει. Η ενιαία δυνατή Κεντροδεξιά, παραμένει ζητούμενο. Αγαπημένοι freddo-friends, καλή σας μέρα! Περιμένω τα σχόλιά σας!

gkessopoulos.blogspot.com