Και αυτός ο ισχυρισμός είναι εντελώς εξωπραγματικός. Η πραγματικότητα δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Στην περίοδο 2004-2008 η κυβέρνηση ακολούθησε μία οικονομική πολιτική η οποία ενίσχυσε σημαντικά την κοινωνική συνοχή.
Αναφέρονται ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία, πολύ μεγάλης σημασίας.
1. Το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε από το 10,5% του εργατικού δυναμικού το 2004 στο 7,7% το 2008. Μεταξύ 2004 και 2008 δημιουργήθηκαν 300.000 νέες θέσεις εργασίας.
2. Το αφορολόγητο όριο ανέβηκε από τα 10000 ευρώ στα 12000 ευρώ. Μία αύξηση κατά 20% που αφορά τα χαμηλά εισοδήματα.
3. Οι φορολογικοί συντελεστές για τα μεσαία εισοδήματα μειώθηκαν στο 25% και έχει προγραμματιστεί η μείωσή τους στο 20% έως το 2014.
4. Στην πενταετία 2004-2008 η μέση αύξηση των ονομαστικών μισθών ήταν 5%, και ο μέσος πληθωρισμός 3,3%. Οι πραγματικοί μισθοί αυξάνονταν κατά 1,7% το χρόνο, ενώ αν συνυπολογισθούν και οι φορολογικές ελαφρύνσεις η μέση αύξησή τους ξεπερνούσε το 2%.
5. Το ΕΚΑΣ αυξήθηκε στα 230 ευρώ το μήνα, η σύνταξη του ΟΓΑ στα 330 ευρώ το μήνα, το επίδομα ανεργίας σε πάνω από 400 ευρώ το μήνα.
6. Οι χαμηλές συντάξεις αυξάνονταν κάθε χρόνο πάνω από τον πληθωρισμό, αλλά και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.
7. Χορηγήθηκε πολυτεκνικό επίδομα σε πολύτεκνες οικογένειες.
8. Εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται σημαντικά προγράμματα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσω του Γ’ ΚΠΣ, του ΕΣΠΑ και του ΤΕΜΠΜΕ.
9. Χορηγήθηκε έκτακτο επίδομα κοινωνικής συνοχής μέσω του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής.
Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά €20 δις. Από τα €28,8 δις που ήταν το 2004 το 2009 αυξήθηκαν στα €48,7 δις. Σε σχέση με το ΑΕΠ, αυξήθηκαν από το 15% περίπου το 2004, στο 20% το 2009.
Κατά συνέπεια, ο ισχυρισμός περί ταξικής πολιτικής δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Τόσο η φορολογική, όσο και η γενικότερη κοινωνική πολιτική των κυβερνήσεων Καραμανλή ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Ενίσχυσε τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα και την κοινωνική συνοχή.
1. Το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε από το 10,5% του εργατικού δυναμικού το 2004 στο 7,7% το 2008. Μεταξύ 2004 και 2008 δημιουργήθηκαν 300.000 νέες θέσεις εργασίας.
2. Το αφορολόγητο όριο ανέβηκε από τα 10000 ευρώ στα 12000 ευρώ. Μία αύξηση κατά 20% που αφορά τα χαμηλά εισοδήματα.
3. Οι φορολογικοί συντελεστές για τα μεσαία εισοδήματα μειώθηκαν στο 25% και έχει προγραμματιστεί η μείωσή τους στο 20% έως το 2014.
4. Στην πενταετία 2004-2008 η μέση αύξηση των ονομαστικών μισθών ήταν 5%, και ο μέσος πληθωρισμός 3,3%. Οι πραγματικοί μισθοί αυξάνονταν κατά 1,7% το χρόνο, ενώ αν συνυπολογισθούν και οι φορολογικές ελαφρύνσεις η μέση αύξησή τους ξεπερνούσε το 2%.
5. Το ΕΚΑΣ αυξήθηκε στα 230 ευρώ το μήνα, η σύνταξη του ΟΓΑ στα 330 ευρώ το μήνα, το επίδομα ανεργίας σε πάνω από 400 ευρώ το μήνα.
6. Οι χαμηλές συντάξεις αυξάνονταν κάθε χρόνο πάνω από τον πληθωρισμό, αλλά και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.
7. Χορηγήθηκε πολυτεκνικό επίδομα σε πολύτεκνες οικογένειες.
8. Εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται σημαντικά προγράμματα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσω του Γ’ ΚΠΣ, του ΕΣΠΑ και του ΤΕΜΠΜΕ.
9. Χορηγήθηκε έκτακτο επίδομα κοινωνικής συνοχής μέσω του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής.
Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά €20 δις. Από τα €28,8 δις που ήταν το 2004 το 2009 αυξήθηκαν στα €48,7 δις. Σε σχέση με το ΑΕΠ, αυξήθηκαν από το 15% περίπου το 2004, στο 20% το 2009.
Κατά συνέπεια, ο ισχυρισμός περί ταξικής πολιτικής δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Τόσο η φορολογική, όσο και η γενικότερη κοινωνική πολιτική των κυβερνήσεων Καραμανλή ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Ενίσχυσε τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα και την κοινωνική συνοχή.