Οι συγκρούσεις μεταξύ του δικού μας Κόσμου και άλλων συμπάντων μπορεί να έχει αφήσει στρογγυλεμένα ‘μπαλώματα’, σε ένα χάρτη της αρχαίας κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB).
Ο Κόσμος μας πιστεύεται ότι έχει επεκταθεί πολύ γρήγορα με μια διαδικασία που λέγεται πληθωρισμός, τις πρώτες πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Μερικοί φυσικοί υποπτεύονται πως ο πληθωρισμός εξακολουθεί να συμβαίνει, ξεκινώντας σε ορισμένες περιοχές, ενώ ταυτόχρονα διακόπτεται σε άλλες, όπως είναι το μέρος του Κόσμου που ζούμε μέσα. Σε αυτήν την εικόνα του σύμπαντος, που ονομάζεται Αιώνιος Πληθωρισμός, συνεχώς ξεφυτρώνουν νέα σύμπαντα σαν φυσαλίδες σε μια απέραντη διαστολή στη θάλασσα του χωροχρόνου.
Πολλά από αυτά τα σύμπαντα θα πρέπει να μεταφέρονται μακριά το ένα από το άλλο μόλις σχηματιστούν. Αλλά σύμπαντα γεννιούνται τόσο κοντά μεταξύ τους που θα μπορούσαν να συγκρουστούν, εφόσον επεκτείνονται ταχύτερα από ότι ο χώρος μεταξύ τους.
Αν το δικό μας σύμπαν κτυπήθηκε από ένα άλλο σύμπαν – φυσαλίδα, η σύγκρουση θα απελευθέρωνε κολοσσιαίες εκρήξεις ενέργειας. Εάν αυτό συνέβη πριν κλείσει ο πληθωρισμός στο δικό μας κομμάτι του σύμπαντος, θα μπορούσε να αφήσει ένα αποτύπωμα που ίσως καταφέρουμε να διαπιστώσουμε ακόμη και σήμερα.
Τώρα ο Stephen Feeney του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου και οι συνεργάτες του αναφέρουν ότι μπορεί να έχουν εντοπίσει τέτοια αποτυπώματα στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων (CMB), μια λάμψη από όλο τον ουρανό, που προέρχεται από τα φωτόνια που εκπέμφθηκαν για πρώτη φορά όταν το σύμπαν ήταν μόνο 380.000 ετών.
Καυτό και ψυχρό
Μια σύγκρουση θα μπορούσε να αλλάξει το πόσο χρονικό διάστημα διήρκεσε ο πληθωρισμός στη ζώνη της σύγκρουσης. Αν η διαστολή συνεχίστηκε για περισσότερο χρόνο από ό,τι θα κρατούσε διαφορετικά, η πυκνότητα της ύλης μέσα στην περιοχή της πρόσκρουσης θα ήταν χαμηλότερη από ό,τι στις γύρω περιοχές. Κι αυτό θα εμφανίζονται ως ένα ψυχρό σημείο στον χάρτη της CMB. Αντίθετα, μια μικρότερη περίοδος του πληθωρισμού θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα θερμό σημείο στην CMB.
Η ερευνητική ομάδα υπολόγισε το πιθανό προφίλ της θερμοκρασίας για μια τέτοια πρόσκρουση, και έψαξε μάλιστα για αυτό στα δεδομένα της CMB όπως λήφθηκαν από την αποστολή Wilkinson της NASA.
Η αναζήτηση αυτή έδειξε τέσσερα κυκλικά μπαλώματα, που το κάθε ένα εκτείνεται στον ουρανό σε μια έκταση ισοδύναμη με οκτώ τουλάχιστον πλήρη φεγγάρια. Το ένα είναι ένα ψυχρό σημείο που είχε ήδη αναφερθεί ως αποδεικτικό στοιχείο μιας αλληλεπίδρασης ενός άλλου σύμπαντος με το δικό μας.
«Δεν υπάρχει καμία προφανής εξήγηση για αυτά τα χαρακτηριστικά", λέει το μέλος της ομάδας Matthew Johnson του Ιδρύματος Perimeter για τη θεωρητική φυσική στο Βατερλώ του Καναδά.
Πληροφορίες
Αν οι συγκρούσεις με άλλα σύμπαντα δημιούργησαν πράγματι αυτά τα ‘μπαλώματα’, αυτές θα πρέπει να έχουν αφήσει κι άλλες πληροφορίες πάνω στην CMB, όπως για παράδειγμα είναι μια υπογραφή στον προσανατολισμό, ή πόλωση, των φωτονίων της CMB. Ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Planck που ξεκίνησε για παρατηρήσεις το 2009, θα πρέπει να είναι σε θέση να ανιχνεύσει αυτά τα σημάδια. Οι πρώτοι πλήρεις χάρτες του ουρανού αναμένεται για το 2012.
Ακόμη και αν μόνο ένα από αυτά τα σημεία αποδεικνύεται ότι οφείλεται σε μια σύγκρουση φυσαλίδων, θα ήταν "μια ανακάλυψη πρώτου μεγέθους», λέει ο Thomas Levi του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ. Η διαπίστωση αυτή θα ενισχύσει τις θεωρίες – όπως είναι η θεωρία των χορδών – που απαιτεί ένα μεγάλο αριθμό συμπάντων με διαφορετικές ιδιότητες.
«Είναι ενθαρρυντικό που βρήκαν ορισμένα υποψήφια σημάδια», ομολογεί ο Alexander Vilenkin του Πανεπιστημίου Tufts στην Μασαχουσέτη. Όμως, προσθέτει ότι, ακόμη και αν υπάρχουν σύμπαντα φυσαλίδες, αυτά δεν θα μπορούσαν να σχηματιστούν με ένα ρυθμό που θα εγγυάται ότι ένα τέτοιο σύμπαν θα είχε συγκρουστεί με το σύμπαν μας.
Πηγή: New Scientist