Μπορεί το κυβερνών κόμμα να τα βάλει με τις σάρκες του και να πείσει τις στρατιές των συνδικαλιστών, στελεχών του, αλλά και των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει η χώρα είναι ο τερματισμός της αλόγιστης σπατάλης του δημόσιου χρήματος;
Μπορεί επιτέλους να πρυτανεύσει η λογική και η διαύγεια και να αντιληφθούν οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ, των αστικών συγκοινωνιών, της ΔΕΗ και των λοιπών ΔΕΚΟ, οι οποίοι θα γονατίσουν την Ελλάδα αυτήν την εβδομάδα με τις κινητοποιήσεις τους, ότι ο ρόλος ύπαρξης των επιχειρήσεων αυτών δεν είναι η εξυπηρέτηση των δικών τους προσωπικών ή συντεχνιακών συμφερόντων αλλά του κοινωνικού συνόλου;
Κακά τα ψέματα.
Εάν η προσπάθεια της κυβέρνησης για δημοσιονομική προσαρμογή στέφθηκε από μερική επιτυχία έως τώρα, τούτο οφείλεται στο ότι τα μέτρα που ελήφθησαν ήσαν, πρώτον, “οριζόντιου χαρακτήρα“, όπως το μαχαίρι στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, που, αν και άδικο, έγινε αποδεκτό λόγω του κλίματος “έκτακτης ανάγκης“, και, δεύτερον, αφορούσαν πρόδηλα σε προβληματικές καταστάσεις, όπως το ασφαλιστικό, οι εμπορευματικές μεταφορές και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Σήμερα, η συνέχιση αυτής της προσπάθειας ακουμπά όχι μόνο στην καρδιά του προβλήματος, ήτοι στον τερματισμό της αιμορραγίας των δημόσιων οικονομικών, δηλαδή των χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου, αλλά και σε ένα δημιούργημα το οποίο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στο ίδιο το κυβερνών κόμμα.
Αφορά σε ένα δημιούργημα με εκπροσώπους όπως οι “Κολλάδες” και οι “Φωτόπουλοι”, με πρόσβαση και επιρροή στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αλλά και με όπλο την κοινωνική δυσθυμία που μπορούν να προκαλέσουν οι κινητοποιήσεις τις οποίες αυτοί εξαγγέλλουν.
Μια δυσθυμία την οποία έως τώρα η κυβέρνηση εμφανίζεται πρόθυμη να εντάξει στη στρατηγική υλοποίησης αυτών των μεταρρυθμίσεων, όπως ιδιαίτερα γλαφυρά είδαμε στην περίπτωση των βυτιοφορέων και των εμπορευματικών μεταφορέων, περιμένοντας έως ότου ο ίδιος ο κόσμος απαυδήσει με τις κινητοποιήσεις, ώστε να “σκληρύνει” τη στάση της έναντι των απεργών.
Όμως, αυτή η στρατηγική έχει και τα όριά της.
Η χώρα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, που θα παραμείνει και το επόμενο έτος.
Οι επιχειρήσεις είτε φυτοζωούν είτε κλείνουν και η ανεργία μεγαλώνει.
Ο κόσμος απλώς δεν διαθέτει πλέον τις “αντοχές” που κάποτε είχε και το ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης είναι περισσότερο ορατό από ποτέ.
Εάν το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη σε θέση να ελέγξει το “δημιούργημά” του, τώρα είναι η ώρα να το πράξει.
Σε διαφορετική περίπτωση, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αναγκαστεί να καταφύγει σε μεθόδους τις οποίες όλοι απευχόμαστε.