Οι Έλληνες δέχθηκαν και εφήρμοσαν με ενθουσιασμό τις οδηγίες της Ε.Ε. μετά την ένταξή τους σε αυτήν. Πραγματοποίησαν όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που επέβαλε αυτή στην οικονομία τους και ειδικότερα στην βιομηχανική και γεωργική παραγωγή τους. Μειώθηκαν οι απασχολούμενοι στην γεωργία από το ποσοστό του 70% περίπου του λαού, που ήταν προπολεμικώς, στο 20% σχεδόν τούτου. Άλλαξαν οι παραδοσιακές καλλιέργειές τους. Στην χώρα που καλλιεργείται το ελαιόδεντρο από αρχαιοτάτων χρόνων υποχρεώθηκαν οι καλλιεργητές να ξεριζώσουν δένδρα πολλών δεκαετιών, για να εισπράξουν την επιδότηση.
Βιομηχανικές μονάδες εριοβιομηχανίας και υφαντουργίας, τα προϊόντα των οποίων, ακόμα και σε υφάσματα κοστουμιών, ήσαν εφάμιλλο των αγγλικών, αναγκάσθηκαν να κλείσουν.
Εργοστάσια ψυγείων και άλλων ηλεκτρικών ειδών έφυγαν από ελληνικά χέρια. Η δασμολογική προστασία των αγροτικών μας προϊόντων έγινε παρελθόν. Άλλαξε ριζικώς το είδος της απασχολήσεως των αγροτών μας. Το μικρεμπόριο και η βιοτεχνία, που απασχολούσαν σημαντικό τμήμα του πληθυσμού, περιήλθαν σε μαρασμό, δια της εισβολής και επικρατήσεως γιγαντιαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Όλα δε αυτά και πολλά άλλα έγιναν αποδεκτά, με μια ελπίδα. Την επίτευξη της ποθητής συγκλίσεως της οικονομίας μας. Δια αυτής η ελληνική οικονομία αναμενόταν, ότι θα γινόταν ισότιμη με εκείνες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Με συνέπεια την άνοδο του επιπέδου ζωής των Ελλήνων.
Αλλά επήλθε η τελευταία οικονομική κρίση, κατά την οποία οι ελπίδες του ελληνικού λαού διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η αλληλεγγύη και σύμπνοια των μελών της Ευρωζώνης εκδηλώθηκαν, με την χορήγηση δανείου αυτών προς την Ελλάδα, ύψους 80 δις ευρώ, για τρία χρόνια, με τον όρο συμπράξεως του ΔΝΤ, δια συμπληρωματικού δανείου 30 δις ευρώ. Αλλά και με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται η ανάμειξη του τελευταίου. Μισθωτοί και συνταξιούχοι απώλεσαν σημαντικό μέρος των αποδοχών τους, ενώ οι κυβερνώντες διατήρησαν το δικαίωμα να δαπανούν δι’ αυτούς το δημόσιο χρήμα κατά βούληση, να διαθέτουν δε και ποσό 20 εκατ. ευρώ για μελέτη ιδιωτών, περί της μειώσεως και εξυγιάνσεως των ΔΕΚΟ.
Όμως ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Γιούνκερ πρότεινε ως λύση του δανειακού προβλήματος των χωρών της Ευρωζώνης την έκδοση ευρωομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σκοπός τούτου θα ήταν ο δανεισμός των χωρών αυτών από την ανωτέρω τράπεζα, ως πλέον αξιόπιστη, ώστε να παύσουν να εμφανίζονται οι χώρες της Ευρωζώνης μεμονωμένως στην αγορά και να υφίστανται την εκμετάλλευση των διεθνών τοκογλύφων. Αλλά η Γερμανία αρχικώς και η Γαλλία στην συνέχεια, για ηγεμονικούς κυρίως λόγους, αρνήθηκαν όχι μόνο την έκδοση του ευρωομολόγου αλλά και την περί αυτού συζήτηση. Έτσι όμως το πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών του Eurogroup εξαφανίζεται και κάθε χώρα καλείται να αντιμετωπίσει μόνη το πρόβλημά της.
Στην άποψη των άνω δύο ευρωπαϊκών χωρών, με την οποία συμφωνούν η Ολλανδία και Αυστρία, αντιτίθεται η ομάδα των νοτίων χωρών (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία), στην οποίαν έχει προστεθεί εκ των κεντρικών χωρών και το Βέλγιο, επιμένει δε στην έκδοση του ευρωομολόγου. Ο Έλλην πρωθυπουργός καλείται τώρα να επιτύχει τη δικαίωση του ευλόγου αιτήματος των νοτίων χωρών, καθώς και να ζητήσει ορισμένα προνόμια υπέρ των Ελλήνων γεωργών για την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Διότι αυτή είναι αδύνατο να επιτευχθεί με τους σημερινούς περιορισμούς της ελληνικής αγροτικής παραγωγής.
Οι λάτρεις της ασυδότου ελευθερίας της αγοράς, πιστεύουν ότι όλα μπορούν να αντιμετωπισθούν, δια της βελτιώσεως ανταγωνιστικότητος των Ελλήνων. Αυτή όμως προϋποθέτει παραγωγή. Και στην Ελλάδα δεν υφίσταται κανενός είδους παραγωγή, ούτε βιομηχανική ούτε γεωργική. Δια της ελευθέρας εισαγωγής αγροτικών προϊόντων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και από άλλες ηπείρους, η ελληνική αγροτική παραγωγή έχει συρρικνωθεί. Οι Έλληνες αγρότες είναι εντελώς απροστάτευτοι. Εκλεκτά προϊόντα της ελληνικής γης, όπως είναι ο ελαιόκαρπος και το ελαιόλαδο, αγοράζονται από χονδρεμπόρους σε εξευτελιστικές τιμές, στη συνέχεια δε διατίθενται στις διεθνείς αγορές από Ιταλούς και Ισπανούς μεγαλεμπόρους, ως ιταλικά ή ισπανικά προϊόντα!
Παραλλήλως αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα, χωρίς ουσιώδη μέριμνα της πολιτείας για την απασχόλησή τους. Τα αποτελέσματα της αγανακτήσεως των από παντού πληττομένων Ελλήνων βιώνουμε ήδη δραματικώς. Και ασφαλώς δεν θα εξαιρεθούν από αυτά οι κυβερνώντες.
Εργοστάσια ψυγείων και άλλων ηλεκτρικών ειδών έφυγαν από ελληνικά χέρια. Η δασμολογική προστασία των αγροτικών μας προϊόντων έγινε παρελθόν. Άλλαξε ριζικώς το είδος της απασχολήσεως των αγροτών μας. Το μικρεμπόριο και η βιοτεχνία, που απασχολούσαν σημαντικό τμήμα του πληθυσμού, περιήλθαν σε μαρασμό, δια της εισβολής και επικρατήσεως γιγαντιαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Όλα δε αυτά και πολλά άλλα έγιναν αποδεκτά, με μια ελπίδα. Την επίτευξη της ποθητής συγκλίσεως της οικονομίας μας. Δια αυτής η ελληνική οικονομία αναμενόταν, ότι θα γινόταν ισότιμη με εκείνες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Με συνέπεια την άνοδο του επιπέδου ζωής των Ελλήνων.
Αλλά επήλθε η τελευταία οικονομική κρίση, κατά την οποία οι ελπίδες του ελληνικού λαού διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η αλληλεγγύη και σύμπνοια των μελών της Ευρωζώνης εκδηλώθηκαν, με την χορήγηση δανείου αυτών προς την Ελλάδα, ύψους 80 δις ευρώ, για τρία χρόνια, με τον όρο συμπράξεως του ΔΝΤ, δια συμπληρωματικού δανείου 30 δις ευρώ. Αλλά και με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται η ανάμειξη του τελευταίου. Μισθωτοί και συνταξιούχοι απώλεσαν σημαντικό μέρος των αποδοχών τους, ενώ οι κυβερνώντες διατήρησαν το δικαίωμα να δαπανούν δι’ αυτούς το δημόσιο χρήμα κατά βούληση, να διαθέτουν δε και ποσό 20 εκατ. ευρώ για μελέτη ιδιωτών, περί της μειώσεως και εξυγιάνσεως των ΔΕΚΟ.
Όμως ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Γιούνκερ πρότεινε ως λύση του δανειακού προβλήματος των χωρών της Ευρωζώνης την έκδοση ευρωομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σκοπός τούτου θα ήταν ο δανεισμός των χωρών αυτών από την ανωτέρω τράπεζα, ως πλέον αξιόπιστη, ώστε να παύσουν να εμφανίζονται οι χώρες της Ευρωζώνης μεμονωμένως στην αγορά και να υφίστανται την εκμετάλλευση των διεθνών τοκογλύφων. Αλλά η Γερμανία αρχικώς και η Γαλλία στην συνέχεια, για ηγεμονικούς κυρίως λόγους, αρνήθηκαν όχι μόνο την έκδοση του ευρωομολόγου αλλά και την περί αυτού συζήτηση. Έτσι όμως το πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών του Eurogroup εξαφανίζεται και κάθε χώρα καλείται να αντιμετωπίσει μόνη το πρόβλημά της.
Στην άποψη των άνω δύο ευρωπαϊκών χωρών, με την οποία συμφωνούν η Ολλανδία και Αυστρία, αντιτίθεται η ομάδα των νοτίων χωρών (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία), στην οποίαν έχει προστεθεί εκ των κεντρικών χωρών και το Βέλγιο, επιμένει δε στην έκδοση του ευρωομολόγου. Ο Έλλην πρωθυπουργός καλείται τώρα να επιτύχει τη δικαίωση του ευλόγου αιτήματος των νοτίων χωρών, καθώς και να ζητήσει ορισμένα προνόμια υπέρ των Ελλήνων γεωργών για την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Διότι αυτή είναι αδύνατο να επιτευχθεί με τους σημερινούς περιορισμούς της ελληνικής αγροτικής παραγωγής.
Οι λάτρεις της ασυδότου ελευθερίας της αγοράς, πιστεύουν ότι όλα μπορούν να αντιμετωπισθούν, δια της βελτιώσεως ανταγωνιστικότητος των Ελλήνων. Αυτή όμως προϋποθέτει παραγωγή. Και στην Ελλάδα δεν υφίσταται κανενός είδους παραγωγή, ούτε βιομηχανική ούτε γεωργική. Δια της ελευθέρας εισαγωγής αγροτικών προϊόντων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και από άλλες ηπείρους, η ελληνική αγροτική παραγωγή έχει συρρικνωθεί. Οι Έλληνες αγρότες είναι εντελώς απροστάτευτοι. Εκλεκτά προϊόντα της ελληνικής γης, όπως είναι ο ελαιόκαρπος και το ελαιόλαδο, αγοράζονται από χονδρεμπόρους σε εξευτελιστικές τιμές, στη συνέχεια δε διατίθενται στις διεθνείς αγορές από Ιταλούς και Ισπανούς μεγαλεμπόρους, ως ιταλικά ή ισπανικά προϊόντα!
Παραλλήλως αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα, χωρίς ουσιώδη μέριμνα της πολιτείας για την απασχόλησή τους. Τα αποτελέσματα της αγανακτήσεως των από παντού πληττομένων Ελλήνων βιώνουμε ήδη δραματικώς. Και ασφαλώς δεν θα εξαιρεθούν από αυτά οι κυβερνώντες.
http://www.xronos.gr/detail.