Δυστυχώς, ό αναγνώστης θά αναμένη καί εις αυτό τό κεφάλαιον έπίθεσιν τών κομμουνιστών κατά Ελλήνων. Διότι έπίθεσιν τών κομμουνιστών κατά Γερμανών κατά την κατοχήν εις τήν Πελοπόννησον δέν έχομε. Καί εδώ έχομεν μάχην τών κομμουνιστών κατά του Άχλαδοκάμπου, ευθύς μετά τήν άποχώρησιν τών Γερμανών. Πριν ομως φθάσωμεν εις τον Σεπτέμβριον του 1944, είναι ανάγκη διά τήν ένημέρωσιν του αναγνωστου, νά άναφερθούν τά προηγηθέντα γεγονότα.
Οι κομμουνισταί, προσεπάθησαν καί τό 1943 καί τό 1944, νά κατάκτήσουν τον Άχλαδόκαμπον μέ κάθε τρόπον. Με λόγους, μέ απειλές, με συκοφαντίες, μέ τρομοκρατία, μέ δολοφονίες, μέ αρπαγές ζώων καί τροφίμων. Οί κάτοικοι ομως, προτιμούν νά υποφέρουν, αλλά δέν ακολουθούν τους κομμουνιστάς. Οί κομμουνισταί αποφασίζουν τότε, νά θέσουν εις ένέργειαν τήν γνωστήν τους μέθοδον: νά σκοτώσουν εξ ενέδρας λίγους Γερμανούς εκεί, πλησίον του Άχλαδοκάμπου, δια νά επακολουθήσουν αντίποινα τών Γερμανών εις βάρος τον χωριού καί μετά έξαθλίωσις, δυστυχία καί πολλοί οπαδοί των. Κατά τον Μάϊον 1944, στέλλουν μερικούς οπαδούς των εις θέσιν «Πλατάνια Νταούλι», οπου ένεδρεύοντες, εξοντώνουν μερικούς Γερμανούς στρατιώτες ενός Γερμανικου αυτοκινήτου. Οί Γερμανοί προερχόμενοι άπό Μύλους καί Τρίπολιν, φθάνουν εις τον τόπον τής ενέδρας, περικυκλώνουν τον Άχλαδόκαμπον καί είναι έτοιμοι νά κάψουν τους κατοίκους καί τό χωριό. Βεβαιώνονται όμως, οτι δέν ήσαν Αχλαδοκαμπίτες οί άνδρες τής ενέδρας καί δέν εφαρμόζουν αντίποινα κατά του Άχλαδοκάμπου. Αποχωρούν άπό τόν Άχλαδόκαμπον, αλλά τήν άλλην ήμέραν παίρνουν πεντήκοντα Έλληνες όμηρους κρατουμένους εις τό στρατόπεδον συγκεντρώσεως Τριπόλεως, τους μεταφέρουν εις τόν σιδηροδρομικον σταθμόν Άνδρίτσης, πλησίον του Αχλαδοκάμπου καί εις αντίποινα, τους άπαγχονίζουν. Άλλοι “Ελληνες έπλήρωσαν τήν δολίαν ενέδραν τών κομμουνιστών, αλλά όχι ό Άχλαδόκαμπος. Οί κομμουνισταί τοτε, αποφασίζουν συστηματικήν πλέον έξόντωσιν τών κατοίκων, μέ τά συνήθη μέσα των. Τρομοκρατία, απειλή, αρπαγή τροφίμων καί ζώων, μεταφοραί εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως τών πρωτοπόρων εθνικιστών του Άχλαδοκάμπου.
Πρό τής καταστάσεως αυτής, οί πρόκριτοι του Αχλαδοκάμπου, Ι. Ντούσιας, Ιερεύς Γ. Μαρούτσος, Θρασύβουλος Αργυρίου, Τρύφων Τριανταφύλλης, Ι. Καρδέλλας, Δημοσθένης Μιχαλάκης καί Γ. Παραθάντης, συνήλθον μυστικά εις μίαν οικίαν καί έμελέτησαν τήν κατάστασιν, απεφάσισαν όπως επιτροπή μεταβή είς Τρίπολιν καί ζητήση όπλα άπό τόν τότε διοικητήν τών ταγμάτων ασφαλείας συνταγματάρχην Παπαδόγκωναν, διά νά όπλισθούν οί νέοι του Άχλαδοκάμπου. Η επιτροπή έφθασε εις Τρίπολιν, ενήργησε αμέσως καί σέ λίγες ημέρες, εδόθησαν όπλα καί ώπλίσθησαν 148 νέοι του Άχλαδοκάμπου, άποτελέσαντες τόν λόχον ασφαλείας Άχλαδοκάμπου. ‘Επί κεφαλής του λόχου, άνέλαβεν ό λοχαγός Μπούκας, αξιωματικοί ο ύπ/γός Παπαχριστοδούλου, ό ανθυπασπιστής Άλεξάκης, ο άνθ/στής Ασημάκης κ.ά. Έκτοτε έπεκράτησεν ησυχία εις τόν Άχλαδόκαμπον, μέχρι τής απελευθερώσεως άπό τους Γερμανούς.
Η μεγάλη γέφυρα στον Αχλαδόκαμπο
Μόλις ομως, έφυγαν οί Γερμανοί, οί κομμουνισταί διατάζουν τμήματα του ΕΑΑΣ, νά επιτεθούν κατά του Άχλαδοκάμπου. Παρακολουθούν οί κομμουνισταί ήσυχοι καί ατάραχοι τους άναχωρούντας Γερμανούς καί δέν τους ενοχλούν, κατά τήν γενομένην συμφωνίαν των. Οί Γερμανοί, ανατινάζουν τήν μεγάλην γέφυραν του Άχλαδοκάμπου, οί κομμουνισταί όμως, τούς παρακολουθούν άπό τό παρακειμενον ύψωμα, χωρίς νά τους ρίξουν ούτε μίαν σφαΐραν, εστω διά τήν τιμήν τών όπλων. Από τά οπλα των, άλλα ήσαν Ελληνικά, παραδοθέντα εις αυτούς δια νά πολεμήσουν τους Γερμανούς καί άλλα ήσαν Ιταλικά ή Γερμανικά, αποκτηθέντα με συμβάσεις προδοσίας. Και όλα αυτά ήσαν σε χέρια ανδρών, πού ώδηγούντο άπό τους κομμουνιστάς. Καί οι κομμουνισταί δέν ενδιαφέρονται νά σκοτώσουν τους Γερμανούς ή νά διασωσουν τό σιδηροδρομικό υλικόν, πού είχε πληρώσει ό Ελληνικός λαός και θά επλήρωνε πάλιν μέ διακοπήν τής συγκοινωνίας του, άπό τήν καταστροφήν τής μεγάλης αυτής γέφυρας. Μόλις όμως άνεχώρησαν οι σύμμαχοι των Γερμανοί, επιτίθενται οι κομμουνισταί κατά του Άχλαδοκάμπου, τό πρωί τής 18ης Σεπτεμβρίου.
Μεταξύ τών επιτιθεμένων, άσφαλώς οί πολλοί ειναι Έλληνες, μέλη του ΕΛΑΣ, αλλά οί δύστυχοι έχουν εγκλωβισθή εκεί, δέν μπορούν νά ελευθερωθούν και χωρίς νά θέλουν γίνονται δολοφόνοι τών αδελφών των. Οι κομμουνισταί επιτίθενται άπό ολα τά σημεία του ορίζοντος. Οί αμυνόμενοι μάχονται ήρωϊκώς, αρνούνται νά παραδοθούν εις τους σλαυοκομμουνιστάς. Πυρομαχικά, έχουν λίγα, αλλά προτιμούν νά πέσουν ήρωΐκώς, παρά νά παραδοθούν μέ τήν θέλησίν των. Ή μάχη συνεχίζεται λυσσώδης επί 6ωρον. Προ του όγκου τών έπιτεθεμένων, δημιουργείται ρήγμα εις τό βόρειον φυλάκιον Στρουγγίστας καί οί κομμουνισταί κατωρθώνουν να διεισδύσουν εντός του Άχλαδοκάμπου.
Οί κομμουνισταί αρχίζουν αμέσως τό έργον των, γενική λεηλασία καί σφαγή. Άπό εκεί είχε περάσει καί ο Ιμπραήμ Πασάς τό 1821, άλλα τόσους δέν σκότωσε. Συγκεντρώνουν εις τό δημοτικόν σχολεϊον, άνδρες, γυναίκες και παιδιά καί αδιακρίτως σφάζουν, παρουσία όλου του πληθυσμού, 50 άνδρες, γυναίκες καί παιδιά. Κατά την μάχην, είχαν πέσει 10, μετά την μάχην, έσφάγησαν άπό τους κανιβάλλους κομμουνιστάς 53.
Καθ’ όλην τήν Κατοχήν 1941- 44, οί Γερμανοί είχαν σκοτώσει 9 Αχλαδοκαμπίτες, τους:
Ίωάννην Κόκκαλην, Εύάγγελον Χρ. Ντρούλιαν, Σπύρον Κυρ. Σελλήν, Πέτρον Σελλήν, Κων. Π. Μακρήν, Χρήστον Άθ. Σελλήν, Κων. Π. Φιφλήν, Ίωάννην Π. Σκαμίλην καί Κων. Ι. Παπαϊωάννου.
Οί κομμουνισταί κατά τό ίδιο χρονικόν διάστημα, έδολοφόνησαν 53, πενταπλάσιους δηλαδή από ότι οι κατακτητές(!), τους:
Αναγνωστόπουλος Δημήτριος του Γεωργίου, 1916, γεωργός
Αναγνωστόπουλος Σπυρίδων του Ιωάννου, 1904, φανοποιός
Άρόλης Δημήτριος του Νικολάου, 1900, γεωργός
Αργύρης Γβώργως του Ιωάννου, 1913, γεωργός,
Αργύρης Ιωάννης του Α., 1871, ποιμήν
Γραχμός Ευάγγελος του Γρηγορίου, 1917, γεωργός
Διολίτσης Γρηγόριος του Η., 1911, γεωργός
Θεοδοσίου Ευθύμιος του Ι., 1917, γεωργός
Καγκλής Γεώργιος του Π., 1917, μυλωθρός
Καμπούρος Θεόδωρος του Ε., 1914, δημοδιδάσκαλος
Κόκχαλης Γεώργιος του Γ., 1925, ιδιωτ. υπάλληλος
Λαγκής Βασίλειος του Στ., 1909, ποιμήν
Λαγκή; Γεώργιος του Κ., 1904, ποιμήν
Λαγκής Ιωάννης του Ν., 1876, ποιμήν
Λαγκής Κων/νος του Ι., 1913, ποιμήν
Λαγκής Μιλτιάδης του Ι., 1924, ποιμήν
Λαγκής Παναγιώτης του Ι., 1924, ποιμήν
Λαγκής Σταύρος του Β., 1868, ποιμήν
Λίτσας Ευάγγελος του Π., 1907, γεωργός
Λίτσας Όρέστης του Π., 1917, γεωργός
Μάντης Γεώργιος του Γ., 1905, γεωργός
Μάντη Χρηστίνα του Γ., 1910, οικοκυρά
Μακρής Νικόλαος του Π., 1918, ποιμήν
Μπονόρης Γεώργιος του Κ., 1915, ποιμήν
Μυτιλινός Ιωάννης του Γ., 1918, γεωργός
Νταβλιλής Δημήτριος του Σ., 1906, υπάλληλος ΣΠΑΠ
Ντούσιας Λεωνίδας του Ι., 1916, γεωργός
Ντούσιας Νικόλαος του Α., 1904, κρεοπώλης
Ντρούλιας Αναστάσιος του Π., 1899, γεωργός
Ντρούλιας Ανδρέας, του Ι., 1924, γεωργός
Ντρούλιας Νικήτας, του Ι., 1916, ποιμήν
Ντρούλιας Κων/νος του Α., 1907, ποιμήν
Ντρούλιας Τρύφων του Ε., 1918, ποιμήν
Παναγάκης Αντώνιος του Χρ., 1908, γεωργός
Παναγάκης Κων/νος του Σ., 1864, γεωργός
Παπαδόπουλος Αντώνιος του Ι., 1882, γεωργός
Παράσχος Ιωάννης του Α., 1920, γεωργός
Παράσχος Ιωάννης του Α., 1911, γεωργός
Παράσχος Χρήστος του Ν., 1900, γεωργός
Πορτιάς Τιμόθεος του Ι., 1918, ιδιωτ. υπάλληλος
Σελιγιώργης Κωνσταντίνος του Π., 1917, ιδιωτικός υπάλληλος
Σελής Δημήτριος του Κ., 1919, ποιμήν
Στέργιος Αντώνιος του Κων/νου, 1918, γεωργός
Στέργιος Πέτρος του Γ., 1861, γεωργός
Ντζούρας Κων/νος του Γ., 1920, γεωργός
Φιφλής Κων/νος του Π., 1920. γεωργός
Φλουτσης Μιχαήλ του Ν., 1917, ποιμήν
Τριανταφύλλης Ιωάννης του Γ., 1920, ποιιιήν
Τσατσαφούλης Κων/νος. του Χ.. 1925, γεωργός
Χιώτης Αθανάσιος, του Α., 1899, γεωργός
Χωματάς Ιωάννης, του Δ. 1924, γεωργός
Ψυχογιός Βασίλειος του Κ., 1913, γεωργός
Ψυχογιός Ιωάννης του Κ., 1920, γεωργός