Η νέα χρονιά βρίσκει την Ελλάδα στην κρισιμότερη καμπή της μεταπολεμικής της ιστορίας. Με την πλάτη κυριολεκτικά στον τοίχο επιχειρείται η μετάβαση από ένα ιδιότυπο ολιγοπωλιακό μοντέλο, στηριγμένο σε κρατικοδίαιτες δομές, σε εκείνο της ανοιχτής οικονομίας των επιλογών. Και η μετάβαση αυτή είναι και επίπονη και επώδυνη για όλους.
Ανεξάρτητα απ το γεγονός ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους κυβερνητικούς ερασιτεχνισμούς, αφού είναι σαφές ότι η κυβέρνηση παρέλαβε ένα πρόβλημα ελλείμματος κοινό σε όλη την Ευρώπη και το μετέτρεψε σε κρίση δανεισμού, μοναδική σε Ευρωπαϊκό επίπεδο , στην ουσία της, αποτυπώνει την κατάρρευση μια ολόκληρης αντίληψης που κυριάρχησε στη χώρα μεταπολιτευτικά.
Αναμφίβολα μια απ τις καταστροφικότερες συνέπειες που άφησε πίσω της η επτάχρονη δικτατορία των Συνταγματαρχών, ήταν η διαμόρφωση ενός αριστεροβαρούς πολιτικού τοπίου που κυριάρχησε από τη μεταπολίτευση ως και σήμερα.
Όλα τα κόμματα επηρεάστηκαν από τις αριστερές ιδέες και πρακτικές . Οτιδήποτε προοδευτικό ταυτίστηκε με την αριστερά και οτιδήποτε ελπιδοφόρο περνούσε μέσα από την αποδοχή της αριστερής διανόησης.
Ακόμα και η Κεντροδεξιά, από κόμπλεξ για να μην ταυτιστεί με θεωρητικά ακραίες δεξιές επιλογές , υποχώρησε ιδεολογικά και επηρεάστηκε στις πολιτικές της.
Έτσι, κάθε κυβερνητική παρέμβαση στους μηχανισμούς της αγοράς γινόταν αποδεκτή, οι εθνικοποιήσεις θεωρούνταν κοινωνικά δίκαιες, τα κρατικά μονοπώλια θεμιτά , οι παραχωρήσεις προνομίων σε ομάδες πολιτών βαφτιζόταν «δημοκρατικές κατακτήσεις»,οι άμεσες ξένες επενδύσεις θεωρούνταν «ιμπεριαλιστικός δάκτυλος» ,η ιδέα του κέρδους είχε κατασυκοφαντηθεί, λέξεις όπως παραγωγικότητα και υπεραξία αποκλειστήκαν απ το πολιτικό λεξιλόγιο ,η συνδικαλιστική ασυδοσία γινόταν αποδεκτή ως «δημοκρατικές διεκδικήσεις » ακόμα και η προσχώρηση στη Ευρωπαϊκή Ένωση κινδύνευσε να ακυρωθεί το 1981 κάτω απ τις κραυγές του συνθήματος «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Η ανατολή της νέας χρονιάς λοιπόν, βρίσκει τη χώρα στο επίκεντρο των παγκόσμιων οίκων αξιολόγησης και στο στόχαστρο των διεθνών αγορών.
Η Ελλάδα αναγκάζεται απ τη συγκυρία να αναπροσαρμοστεί βίαια στη νέα πραγματικότητα. Θα παρθούν μέτρα και θα αλλάξουν πολλά που ως σήμερα θεωρούνταν δεδομένα. Αυτό όμως που κυρίως θα αλλάξει μια για πάντα ,είναι η κυρίαρχη ως τώρα νοοτροπία.
Είναι η Κουλτούρα της αριστεράς που έστω και με καθυστέρηση, τελειώνει κάπου εδώ, οριστικά.
Τύπος της Κυριακής 31.12.2010
Αναμφίβολα μια απ τις καταστροφικότερες συνέπειες που άφησε πίσω της η επτάχρονη δικτατορία των Συνταγματαρχών, ήταν η διαμόρφωση ενός αριστεροβαρούς πολιτικού τοπίου που κυριάρχησε από τη μεταπολίτευση ως και σήμερα.
Όλα τα κόμματα επηρεάστηκαν από τις αριστερές ιδέες και πρακτικές . Οτιδήποτε προοδευτικό ταυτίστηκε με την αριστερά και οτιδήποτε ελπιδοφόρο περνούσε μέσα από την αποδοχή της αριστερής διανόησης.
Ακόμα και η Κεντροδεξιά, από κόμπλεξ για να μην ταυτιστεί με θεωρητικά ακραίες δεξιές επιλογές , υποχώρησε ιδεολογικά και επηρεάστηκε στις πολιτικές της.
Έτσι, κάθε κυβερνητική παρέμβαση στους μηχανισμούς της αγοράς γινόταν αποδεκτή, οι εθνικοποιήσεις θεωρούνταν κοινωνικά δίκαιες, τα κρατικά μονοπώλια θεμιτά , οι παραχωρήσεις προνομίων σε ομάδες πολιτών βαφτιζόταν «δημοκρατικές κατακτήσεις»,οι άμεσες ξένες επενδύσεις θεωρούνταν «ιμπεριαλιστικός δάκτυλος» ,η ιδέα του κέρδους είχε κατασυκοφαντηθεί, λέξεις όπως παραγωγικότητα και υπεραξία αποκλειστήκαν απ το πολιτικό λεξιλόγιο ,η συνδικαλιστική ασυδοσία γινόταν αποδεκτή ως «δημοκρατικές διεκδικήσεις » ακόμα και η προσχώρηση στη Ευρωπαϊκή Ένωση κινδύνευσε να ακυρωθεί το 1981 κάτω απ τις κραυγές του συνθήματος «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Η ανατολή της νέας χρονιάς λοιπόν, βρίσκει τη χώρα στο επίκεντρο των παγκόσμιων οίκων αξιολόγησης και στο στόχαστρο των διεθνών αγορών.
Η Ελλάδα αναγκάζεται απ τη συγκυρία να αναπροσαρμοστεί βίαια στη νέα πραγματικότητα. Θα παρθούν μέτρα και θα αλλάξουν πολλά που ως σήμερα θεωρούνταν δεδομένα. Αυτό όμως που κυρίως θα αλλάξει μια για πάντα ,είναι η κυρίαρχη ως τώρα νοοτροπία.
Είναι η Κουλτούρα της αριστεράς που έστω και με καθυστέρηση, τελειώνει κάπου εδώ, οριστικά.
Τύπος της Κυριακής 31.12.2010