Συγκίνηση προκάλεσε στην ομογένεια της Αυστραλίας ο θάνατος του Παναγιώτη Γκλάβα ο οποίος σε ηλικία 46 ετών εγκατέλειψε τα εγκόσμια, ύστερα από μια περιπέτεια 26 χρόνων με την υγεία του και σήμερα κηδεύτηκε.
Ο Παναγιώτης Γκλάβας είχε απασχολήσει τα μέσα ενημέρωσης πολλές φορές στο παρελθόν λόγω του προβλήματος νεφρικής ανεπάρκειας που αντιμετώπιζε με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε τρεις μεταμοσχεύσεις νεφρού.
Νεφρά του δώρισαν η μητέρα του Αγγελική και η αδελφή του Διονυσία καθώς και ένας τρίτος δότης, με αποτέλεσμα να κερδίσει δέκα χρόνια ζωής
Ωστόσο η εγχείρηση ανοικτής καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε, επιδείνωσε την κατάσταση της υγείας του.
Όπως γράφει ο "Νέος Κόσμος" η περιπέτεια του Παναγιώτη άρχισε σε ηλικία μόλις 22 ετών όταν η ξαφνική άνοδος της πίεσής του προκάλεσε οξεία νεφρική ανεπάρκεια και των δύο νεφρών. Πρόκειται για μια κλινική κατάσταση που απειλεί άμεσα τη ζωή, εφόσον τα νεφρά αδυνατούν να εκτελέσουν τις βασικές λειτουργίες τους.
Η εξαντλητική διαδικασία της αιμοκάθαρσης ανά δύο ημέρες αποτελεί για εκείνον μια προσωρινή λύση μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος δότης. Με μια δυνατή ομάδα γιατρών στο πλευρό του και με μια άσβεστη ελπίδα και δίψα για ζωή, ο Παναγιώτης είναι τυχερός μέσα στην ατυχία του. Ένας άγνωστος δωρητής από το Albury τον απαλλάσσει από την αιμοκάθαρση, πρόσκαιρα όμως, γιατί το σώμα του Παναγιώτη απορρίπτει το καινούργιο νεφρό και ξαναμπαίνει στην ψυχοφθόρα διαδικασία της αιμοκάθαρσης.
Τότε, το δεύτερο "φιλί ζωής" δέχεται ο Παναγιώτης από τη μητέρα του Αγγελική, το Σεπτέμβριο του 1995, η οποία, αφού υποβλήθηκε στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, κρατά το γιο της στη ζωή δίνοντάς του το νεφρό της και ελπίδες να συνεχίσει τη ζωή του φυσιολογικά.
Η μετεγχειρητική πορεία της υγείας του Παναγιώτη εξελίσσεται αρκετά ικανοποιητικά για τα επόμενα 10 χρόνια εξασφαλίζοντάς του μια ποιοτική ζωή μακριά από τα μηχανήματα. Η μοίρα του όμως του επιφυλάσσει κι άλλο ένα χτύπημα. Το σώμα του σιγά σιγά απορρίπτει το μόσχευμα, με αποτέλεσμα να καταλήξει εκ νέου σε αιμοκάθαρση.
Με επιφύλαξη οι γιατροί αντιμετωπίζουν την προοπτική τρίτης μεταμόσχευσης αφού το σώμα του Παναγιώτη παρήγαγε πολλά αντισώματα .
Στις 14 Νοεμβρίου 2006, το τρίτο "σωτήριο μόσχευμα" δωρίζει χωρίς δισταγμό η αδελφή του Διονυσία Καλαμβρέζου, που έσπευσε αμέσως στο πλευρό του κάνοντας ένα υπερατλαντικό ταξίδι από την όμορφη Ζάκυνθο όπου διαμένει μόνιμα.
Η τύχη του Παναγιώτη όμως είχε άλλα σχέδια. Ο οργανισμός του απορρίπτει και το τρίτο μόσχευμα ύστερα από 4 χρόνια και τον ξαναστέλνει στο βασανιστικό μαρτύριο της αιμοκάθαρσης. Όμως η αισιοδοξία του παραμένει αμείωτη χωρίς να χάνει το κουράγιο να συνεχίσει τη ζωή του όπως εκείνος ήξερε να τη ζει.
Τη σκληρότερη όμως δοκιμασία την έζησε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες όταν ανακοινώθηκε από τους γιατρούς ότι έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Για τον Παναγιώτη, η μία εγχείρηση διαδεχόταν την άλλη και τις είχε συνηθίσει πια. Το χειρουργείο ήταν ρουτίνα γι΄αυτόν εφόσον πάντα γύριζε στο σπίτι του. Όχι όμως αυτή τη φορά.
Στις 17 Ιανουαρίου 2011 γίνεται η εγχείρηση, ενώ 4 ημέρες αργότερα μπαίνει στην εντατική μονάδα του Royal Melbourne Hospital με επιπλοκές και μία καρδιακή προσβολή. Στο διάστημα που επακολουθεί, υπέστη ακόμη πέντε καρδιακά επεισόδια αλλά έβγαινε πάντα νικητής. Ήξερε να μάχεται, ν' αγωνίζεται, να πολεμά. Σε κωματώδη κατάσταση και με βηματοδότη αγωνιζόταν για τη ζωή του. Μία εβδομάδα μετά τον βρίσκουν άλλες δύο καρδιακές προσβολές. Οι πιθανότητες να κρατηθεί στη ζωή λιγοστεύουν αλλά ο Παναγιώτης το παλεύει. Την τελευταία εβδομάδα η υγεία του παρουσιάζει ανάκαμψη. Αρχίζει να έχει επαφή με το περιβάλλον του. Όλα δείχνουν πως σιγά-σιγά ξεπερνά τον κίνδυνο.
Όμως το πρωινό της περασμένης Πέμπτης 10 Φεβρουαρίου, αισθάνεται το τέλος να πλησιάζει. Η μητέρα του και η αδελφή του είναι συνέχεια στο πλευρό του. Ανοίγει τα μάτια του, πιάνει το το χέρι της μάνας και το φιλάει. Θα υποστεί και νέο καρδιακό επεισόδιο που θα αποβεί μοιραίο για τη ζωή του.
Νεφρά του δώρισαν η μητέρα του Αγγελική και η αδελφή του Διονυσία καθώς και ένας τρίτος δότης, με αποτέλεσμα να κερδίσει δέκα χρόνια ζωής
Ωστόσο η εγχείρηση ανοικτής καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε, επιδείνωσε την κατάσταση της υγείας του.
Όπως γράφει ο "Νέος Κόσμος" η περιπέτεια του Παναγιώτη άρχισε σε ηλικία μόλις 22 ετών όταν η ξαφνική άνοδος της πίεσής του προκάλεσε οξεία νεφρική ανεπάρκεια και των δύο νεφρών. Πρόκειται για μια κλινική κατάσταση που απειλεί άμεσα τη ζωή, εφόσον τα νεφρά αδυνατούν να εκτελέσουν τις βασικές λειτουργίες τους.
Η εξαντλητική διαδικασία της αιμοκάθαρσης ανά δύο ημέρες αποτελεί για εκείνον μια προσωρινή λύση μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος δότης. Με μια δυνατή ομάδα γιατρών στο πλευρό του και με μια άσβεστη ελπίδα και δίψα για ζωή, ο Παναγιώτης είναι τυχερός μέσα στην ατυχία του. Ένας άγνωστος δωρητής από το Albury τον απαλλάσσει από την αιμοκάθαρση, πρόσκαιρα όμως, γιατί το σώμα του Παναγιώτη απορρίπτει το καινούργιο νεφρό και ξαναμπαίνει στην ψυχοφθόρα διαδικασία της αιμοκάθαρσης.
Τότε, το δεύτερο "φιλί ζωής" δέχεται ο Παναγιώτης από τη μητέρα του Αγγελική, το Σεπτέμβριο του 1995, η οποία, αφού υποβλήθηκε στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, κρατά το γιο της στη ζωή δίνοντάς του το νεφρό της και ελπίδες να συνεχίσει τη ζωή του φυσιολογικά.
Η μετεγχειρητική πορεία της υγείας του Παναγιώτη εξελίσσεται αρκετά ικανοποιητικά για τα επόμενα 10 χρόνια εξασφαλίζοντάς του μια ποιοτική ζωή μακριά από τα μηχανήματα. Η μοίρα του όμως του επιφυλάσσει κι άλλο ένα χτύπημα. Το σώμα του σιγά σιγά απορρίπτει το μόσχευμα, με αποτέλεσμα να καταλήξει εκ νέου σε αιμοκάθαρση.
Με επιφύλαξη οι γιατροί αντιμετωπίζουν την προοπτική τρίτης μεταμόσχευσης αφού το σώμα του Παναγιώτη παρήγαγε πολλά αντισώματα .
Στις 14 Νοεμβρίου 2006, το τρίτο "σωτήριο μόσχευμα" δωρίζει χωρίς δισταγμό η αδελφή του Διονυσία Καλαμβρέζου, που έσπευσε αμέσως στο πλευρό του κάνοντας ένα υπερατλαντικό ταξίδι από την όμορφη Ζάκυνθο όπου διαμένει μόνιμα.
Η τύχη του Παναγιώτη όμως είχε άλλα σχέδια. Ο οργανισμός του απορρίπτει και το τρίτο μόσχευμα ύστερα από 4 χρόνια και τον ξαναστέλνει στο βασανιστικό μαρτύριο της αιμοκάθαρσης. Όμως η αισιοδοξία του παραμένει αμείωτη χωρίς να χάνει το κουράγιο να συνεχίσει τη ζωή του όπως εκείνος ήξερε να τη ζει.
Τη σκληρότερη όμως δοκιμασία την έζησε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες όταν ανακοινώθηκε από τους γιατρούς ότι έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Για τον Παναγιώτη, η μία εγχείρηση διαδεχόταν την άλλη και τις είχε συνηθίσει πια. Το χειρουργείο ήταν ρουτίνα γι΄αυτόν εφόσον πάντα γύριζε στο σπίτι του. Όχι όμως αυτή τη φορά.
Στις 17 Ιανουαρίου 2011 γίνεται η εγχείρηση, ενώ 4 ημέρες αργότερα μπαίνει στην εντατική μονάδα του Royal Melbourne Hospital με επιπλοκές και μία καρδιακή προσβολή. Στο διάστημα που επακολουθεί, υπέστη ακόμη πέντε καρδιακά επεισόδια αλλά έβγαινε πάντα νικητής. Ήξερε να μάχεται, ν' αγωνίζεται, να πολεμά. Σε κωματώδη κατάσταση και με βηματοδότη αγωνιζόταν για τη ζωή του. Μία εβδομάδα μετά τον βρίσκουν άλλες δύο καρδιακές προσβολές. Οι πιθανότητες να κρατηθεί στη ζωή λιγοστεύουν αλλά ο Παναγιώτης το παλεύει. Την τελευταία εβδομάδα η υγεία του παρουσιάζει ανάκαμψη. Αρχίζει να έχει επαφή με το περιβάλλον του. Όλα δείχνουν πως σιγά-σιγά ξεπερνά τον κίνδυνο.
Όμως το πρωινό της περασμένης Πέμπτης 10 Φεβρουαρίου, αισθάνεται το τέλος να πλησιάζει. Η μητέρα του και η αδελφή του είναι συνέχεια στο πλευρό του. Ανοίγει τα μάτια του, πιάνει το το χέρι της μάνας και το φιλάει. Θα υποστεί και νέο καρδιακό επεισόδιο που θα αποβεί μοιραίο για τη ζωή του.