(Θυμίζουμε εξ αρχής ότι όλα τα παρακάτω ιστορικά γεγονότα εκτυλίσσονται επί Πρωθυπουργίας του κεντροαριστερού Πλαστήρα και όχι επί του δεξιού Παπάγου... γιατί έχουμε ξαναπεί ότι το ΠΑΣΟΚ και ο γέρο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο τους έχωναν στα ξερονήσια και τις φυλακές και εμείς τους βγάζαμε... άσχετα αν σήμερα επικρατεί τελείως διαφορετική εικόνα)Δημόσια αυτοκριτική, έκανε η Α. Παπαρήγα, για τη στάση της καθοδήγησης του ΚΚΕ, δηλ. του Ζαχαριάδη το 1952, κατά του ηγετικού στελέχους του κόμματος Νίκου Πλουμπίδη, τον οποίο είχε κατηγορήσει άδικα, όταν ο Πλουμπίδης θέλοντας να σώσει τον Μπελογιάννη ανάλαβε, με επιστολή του στην ασφάλεια, την ευθύνη για τη δράση του ΚΚΕ. Τότε ο Ζαχαριάδης που δεν είχε ενημερωθεί από τον Πλουμπίδη για την πρόθεσή του, έπεσε στη λούμπα της ασφάλειας και πίστεψε όσα του σέρβιραν, μετά τη σύλληψη του Πλουμπίση, ότι ο τελευταίος είναι προδότης του "λαϊκού κινήματος" και τον αποκήρυξε σαν προδότη και χαφιέ, πριν καταλάβουν στην 9η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1958, τη μαλακία τους και τον αποκαταστήσουνάστησε ως αγωνιστή του ΚΚΕ.
Ο Πλουμπίδης, με το ψευδώνυμο "Μπάρμπας", που συνελλήφθη το Νοέμβριο του 1952 καταδικάστηκε είς θάνατο και εκτελέστηκε στις 5.25 το πρωί της 14ης Αυγούστου του 1954 στο Δαφνί παρουσία δημοσιογράφων. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για το καλό του λαού και για το κόμμα μου. Και αφήνω στο γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα. Νάστε πάντα καλά. Βλέπετε, εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει. Γεια χαρά παιδιά. Ζήτω το ΚΚΕ» Μιλώντας για τον Νίκο Πλουμπίδη, στον οποίο ήταν αφιερωμένη η σημερινή εκδήλωση για τα 68 χρόνια της ΕΠΟΝ, η Παπαρήγα είπε ότι "ο κομμουνιστής ήρωας και μάρτυρας βρέθηκε αντιμέτωπος με τη θανατική καταδίκη και το εκτελεστικό απόσπασμα, με το βάρος μιας άδικης κατηγορίας από την καθοδήγηση του ίδιου του κόμματος για το οποίο έδινε και τη ζωή του". Και ενώ εκείνος μέχρι το τέλος της ζωής του αδιαμαρτύρητα δήλωνε ότι "θα παραμείνει και θα πεθάνει κομμουνιστής" , η δικαίωση έρχεται με καθυστέρηση από την 9η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που χαρακτηρίζει την κατηγορία "άδικη και αστήριχτη".
Υπογραμμίζοντας ότι το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται αργότερα με αντίστοιχη κατηγορία εναντίον του Ζαχαριάδη, οποίος έπαθε τα ίδια που έκανε στο Πλουμπίδη μιας και καθαιρέθηκε το 1956 από την ηγεσία του ΚΚΕ ως "σεχταριστής" και εξορίστηκε την επόμενη χρονιά στην ΕΣΣΔ σαν "ύποπτος προδοσίας", η Παπαρήγα σημείωσε ότι "δεν είναι παραδεκτό να ταυτίζονται οι διαφορετικές απόψεις με τον ταξικό εχθρό, γιατί αυτού του τύπου η διαπάλη όχι μόνο δεν βγάζει πουθενά, όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει σε φοβερή αδικία, αλλά συγκαλύπτει το πολιτικό περιεχόμενο των διαφορών και τις υποκαθιστά με προσωπικές διαμάχες."
Μια τέτοια τάση, πρόσθεσε η γραμματέας του ΚΚΕ, υπήρξε δυστυχώς και στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και το θίγουμε όχι για να βρούμε μια εύκολη δικαιολογία , αλλά για να αντλήσουμε πιο ουσιαστικά διδάγματα.
(Από εδώ και κάτω αρχίζουν οι παπαριές της Αλέκας...)
Αναφερόμενη στα άλλα κόμματα η Παπαρήγα παρατήρησε ότι " κανένα άλλο κόμμα από αυτά που έδρασαν στη σύγχρονη ιστορία δεν έχει προχωρήσει σε μια ανάλογη διαδικασία επιστημονικής ιστορικής διερεύνησης του παρελθόντος και δεν έχει κάνει τέτοιου τύπου δημόσια αυτοκριτική σαν το ΚΚΕ. Η κριτική και η αυτοκριτική τους είναι μέρος της ψηφοθηρίας και της δημαγωγίας τους, ενώ πολλές φορές η κριτική στα πρόσωπα εκφράζει προσωπικούς ανταγωνισμούς ".
"Για μας, πρόσθεσε,η κριτική και αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς μας είναι όρος ανάπτυξης, συλλογικότητας, βελτίωσης και αποτελεσματικότητας", σημειώνοντας ότι στην πραγματικότητα η εξέταση της ιστορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά χρονικά διαστήματα είναι εξέταση της στρατηγικής του.
Υπογραμμίζοντας ότι το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται αργότερα με αντίστοιχη κατηγορία εναντίον του Ζαχαριάδη, οποίος έπαθε τα ίδια που έκανε στο Πλουμπίδη μιας και καθαιρέθηκε το 1956 από την ηγεσία του ΚΚΕ ως "σεχταριστής" και εξορίστηκε την επόμενη χρονιά στην ΕΣΣΔ σαν "ύποπτος προδοσίας", η Παπαρήγα σημείωσε ότι "δεν είναι παραδεκτό να ταυτίζονται οι διαφορετικές απόψεις με τον ταξικό εχθρό, γιατί αυτού του τύπου η διαπάλη όχι μόνο δεν βγάζει πουθενά, όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει σε φοβερή αδικία, αλλά συγκαλύπτει το πολιτικό περιεχόμενο των διαφορών και τις υποκαθιστά με προσωπικές διαμάχες."Μια τέτοια τάση, πρόσθεσε η γραμματέας του ΚΚΕ, υπήρξε δυστυχώς και στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και το θίγουμε όχι για να βρούμε μια εύκολη δικαιολογία , αλλά για να αντλήσουμε πιο ουσιαστικά διδάγματα.
(Από εδώ και κάτω αρχίζουν οι παπαριές της Αλέκας...)
Αναφερόμενη στα άλλα κόμματα η Παπαρήγα παρατήρησε ότι " κανένα άλλο κόμμα από αυτά που έδρασαν στη σύγχρονη ιστορία δεν έχει προχωρήσει σε μια ανάλογη διαδικασία επιστημονικής ιστορικής διερεύνησης του παρελθόντος και δεν έχει κάνει τέτοιου τύπου δημόσια αυτοκριτική σαν το ΚΚΕ. Η κριτική και η αυτοκριτική τους είναι μέρος της ψηφοθηρίας και της δημαγωγίας τους, ενώ πολλές φορές η κριτική στα πρόσωπα εκφράζει προσωπικούς ανταγωνισμούς ".
"Για μας, πρόσθεσε,η κριτική και αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς μας είναι όρος ανάπτυξης, συλλογικότητας, βελτίωσης και αποτελεσματικότητας", σημειώνοντας ότι στην πραγματικότητα η εξέταση της ιστορίας του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά χρονικά διαστήματα είναι εξέταση της στρατηγικής του.
Τέλος η γραμματέας του ΚΚΕ ανέφερε ότι στους επόμενους μήνες , αφού ολοκληρωθεί η εσωκομματική συζήτηση θα δοθεί στη δημοσιότητα , προϊόν πανελλαδικής συνδιάσκεψης για το δεύτερο μέρος του Δοκιμίου της ΚΕ για την ιστορία του κόμματος που καλύπτει την περίοδο 1949-1968.