Η είδηση του σεισμού συντάραξε την Ιαπωνία σε μια ημέρα που κατά τα άλλα ήταν κανονική. Πράγματι, τα θέματα που απασχολούσαν τη χώρα την 11η Μαρτίου ήταν τα συνήθη: τα οικονομικά προβλήματα του αποπληθωρισμού και της ανεργίας, η αδυναμία της κυβέρνησης να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων ενάμιση μήνα μετά την εκλογή της, μία γενικευμένη αίσθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Κι ύστερα κτύπησε ο Εγκέλαδος, οδηγώντας στο θάνατο χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, δημιουργώντας μισό εκατομμύριο πρόσφυγες και προκαλώντας τεράστιες καταστροφές. Η σεισμική ενέργεια παρέσυρε όλα τα μέτρα και τις προφυλάξεις που είχε λάβει η Ιαπωνία: η εμπειρία της, η γνώση και η τεχνολογία δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν έναν τέτοιο σεισμό κι ένα τέτοιο τσουνάμι. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να δεχθεί οποιαδήποτε βοήθεια από σωστικά συνεργεία στο εξωτερικό.
Ολόκληρη η χώρα έχει συγκλονιστεί από το μέγεθος της καταστροφής περιοχών που κάποτε ήταν γνωστές για την ομορφιά τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τις τηλεοράσεις τους. Πολλοί εξακολουθούν να προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με γονείς, παιδιά, φίλους, και να μάθουν αν είναι ασφαλείς. Άλλοι δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να παράσχουν οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστεί. Άλλοι, πάλι, αρχίζουν να συγκεντρώνουν χρήματα για τα θύματα.
Κι όμως, παρά τις διαρκείς τηλεοπτικές εικόνες της καταστροφής, η χώρα αυτή των 120 εκατομμυρίων κατοίκων εξακολουθεί να είναι όρθια. Είναι αλήθεια ότι στη μείζονα περιοχή του Τόκιο σημειώνονται διακοπές ρεύματος και ότι οι κάτοικοι ζουν υπό την απειλή του «συνδρόμου της Κίνας» λόγω της απειλής για τα πυρηνικά εργοστάσια. Η οικονομία γνωρίζει μεγάλη αναταραχή, ο δείκτης Νίκεϊ κάνει βουτιές. Παρόλα αυτά όμως -- γράφει στην Γκάρντιαν ο Μασαχίρο Ματσουμούρα Κόμπε, καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο πανεπιστήμιο Σεντ 'Αντριους της Οζάκα -- οι δυσκολίες δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές που γνώρισε ο πληθυσμός στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η χώρα διαθέτει το ταλέντο και τις οικονομικές και βιομηχανικές δυνατότητες για την ανοικοδόμησή της.
Ολόκληρη η χώρα έχει συγκλονιστεί από το μέγεθος της καταστροφής περιοχών που κάποτε ήταν γνωστές για την ομορφιά τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από τις τηλεοράσεις τους. Πολλοί εξακολουθούν να προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με γονείς, παιδιά, φίλους, και να μάθουν αν είναι ασφαλείς. Άλλοι δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να παράσχουν οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστεί. Άλλοι, πάλι, αρχίζουν να συγκεντρώνουν χρήματα για τα θύματα.
Κι όμως, παρά τις διαρκείς τηλεοπτικές εικόνες της καταστροφής, η χώρα αυτή των 120 εκατομμυρίων κατοίκων εξακολουθεί να είναι όρθια. Είναι αλήθεια ότι στη μείζονα περιοχή του Τόκιο σημειώνονται διακοπές ρεύματος και ότι οι κάτοικοι ζουν υπό την απειλή του «συνδρόμου της Κίνας» λόγω της απειλής για τα πυρηνικά εργοστάσια. Η οικονομία γνωρίζει μεγάλη αναταραχή, ο δείκτης Νίκεϊ κάνει βουτιές. Παρόλα αυτά όμως -- γράφει στην Γκάρντιαν ο Μασαχίρο Ματσουμούρα Κόμπε, καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο πανεπιστήμιο Σεντ 'Αντριους της Οζάκα -- οι δυσκολίες δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές που γνώρισε ο πληθυσμός στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η χώρα διαθέτει το ταλέντο και τις οικονομικές και βιομηχανικές δυνατότητες για την ανοικοδόμησή της.