Με το πυροτέχνημά του περί Δημοψηφίσματος, σχετικά με την παραμονή ή την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών κ. Δ. Δασκαλόπουλος απέδειξε ότι στα επικοινωνιακά είναι άξιος μαθητής της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, η οποία διαχρονικά έχει αριστεύσει στο «άθλημα»!
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, δηλαδή, ως γνήσιος κομματάρχης και όχι ως εκπρόσωπος της επιχειρηματικής κοινότητας, χρησιμοποιεί έναν προσφιλή στον Λαό δημοκρατικό θεσμό – το Δημοψήφισμα, – αλλά με στρεβλό τρόπο και με θέμα άσχετο με τα καυτά προβλήματα του Λαού μας.
Αυτή την ώρα, το μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι το εξής: Αν οι Ελληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, χωρίς ανάπτυξη, με 1.000.000 ανέργους, με μείωση των εισοδημάτων τους κατά 35% και με αύξηση των φόρων κατά 30%, μπορούν να αποπληρώσουν ένα χρέος 450 δισ. ευρώ (τόσο θα είναι το χρέος το 2013).
Το Δημοψήφισμα, όμως, που προτείνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ καμιά σχέση δεν έχει με το πρόβλημα αυτό.
Ο κ. Δασκαλόπουλος προτείνει να ερωτηθεί ο Λαός αν επιθυμεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στο ευρώ ή αν θέλει να φύγει από την Ευρωζώνη και το ευρώ και να επιστρέψει οίκαδε, δηλαδή στην επικράτειά της και στη δραχμή της.
Φυσικά, το σημερινό πυροτέχνημα περί Δημοψηφίσματος θα μπορούσε να αποτελεί μια έντιμη δημοκρατική παρέμβαση στην ευρωπαϊκή περιπέτεια της Ελλάδας αν είχε κατατεθεί ως αίτημα όταν έπρεπε. Αλλωστε, ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος δεν είναι χθεσινός. Είναι χρόνια στο δημόσιο και επιχειρηματικό κουρμπέτι και θα μπορούσε την τωρινή του πρόταση για Δημοψήφισμα να τη ρίξει – είτε ως επιχειρηματίας είτε ως εκπρόσωπος των επιχειρηματιών – στο τραπέζι ή στην κοινωνία:
* ή το 1979, πριν να υπογραφεί στο Ζάππειο η πράξη προσχώρησης στην ΕΟΚ…
* ή το 1980, πριν από την ένταξη της Ελλάδας, την 1.1.1981, στην ΕΟΚ…
* ή το 1991, πριν από την Ενιαία Αγορά του 1992…
* ή το 1992, πριν από την έγκριση της Συνθήκης του Μάαστριχτ…
* ή το 2000 πριν από την Οικονομική και Νομισματική Ενωση και το ευρώ…
* ή το 2002, πριν από την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και την καταστροφή της Γεωργίας μας…
* ή το 2007, πριν από τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισσαβώνας…
Ο λαλίστατος σήμερα πρόεδρος του ΣΕΒ, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε φειδωλός σε δηλώσεις και ακόμη πιο φειδωλός σε προτάσεις με δημοκρατική σφραγίδα.
Και έρχεται σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, να χρησιμοποιήσει το αίτημα για δημοψήφισμα, όχι σαν αίτημα του Λαού, αλλά για κατατρομοκράτηση του Λαού, – κατατρομοκράτηση που υπηρετεί μόνο τη Μνημονιακή Πολιτική του κ. Γ. Παπανδρέου.
Διότι, βεβαίως, το δίλημμα «εντός ή εκτός Ευρωζώνης» «εντός ή εκτός ευρώ» δεν το θέτει ο Λαός, αλλά ο κ. Γ. Παπανδρέου και τα φερέφωνά του, προκειμένου να καταπτοήσουν τον Λαό! Και ήταν φυσικό να βρει σύμμαχό του τον πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών!