Την περασµένη εβδοµάδα ψηφίστηκε στη Βουλή, µε συντριπτικότατη πλειοψηφία των παρόντων, η σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής για να εξετάσει τις ευθύνες του πρώην κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, κατά την περίοδο που αυτός ήταν υπουργός Εθνικής Αµύνης.Το ότι πρόκειται περί τεραστίου σκανδάλου, ουδείς αµφιβάλλει. Όπως και ότι διανεµήθηκαν µίζες για την υπόθεση αυτή. Άλλωστε, και ο ίδιος ο εγκαλούµενος αποκάλεσε την υπόθεση υπαρκτό σκάνδαλο!
Εκείνο δε που περιµένει ο κόσµος -σε µία κρίσιµη για την αξιοπιστία του πανταχόθεν βαλλόµενου πολιτικού συστήµατος- είναι να υπάρξει τιµωρία. ∆ιότι ελέχθη κατά τη συζήτηση στη Βουλή ότι για το αδίκηµα της δωροδοκίας έχει επέλθει παραγραφή του αξιοποίνου και για τον λόγο αυτό, επειδή διερευνάται και η πορεία «µαύρου χρήµατος» να σταλεί απ’ ευθείας στην τακτική ∆ικαιοσύνη η υπόθεση.
∆εν χωρεί αµφιβολία ότι ο λαός που σήµερα υποφέρει απαιτεί τη Νέµεσι. Με το δίκιο του. Όµως, το σκάνδαλο των υποβρυχίων και η αναδιδόµενη οσµή σαπίλας από συγκεκριµένο κόµµα είναι η πλέον ουσιαστική πολιτική ταφόπλακα και για τους πολιτικούς που έχουν ανακατευθεί στο σκάνδαλο αλλά και για το κόµµα που καλλιέργησε τέτοια φαινόµενα. Μπορεί να πει κανείς, δικαιολογηµένα, ότι, ενώ απλοί πολίτες για µικρότερα αδικήµατα µπαίνουν φυλακή, οι πολιτικοί δεν µπορούν απλώς να έχουν ως τιµωρία την λαϊκή κατακραυγή µόνο. Ορθόν. Από την άλλη πλευρά, το πρωτοπαλίκαρο του Ανδρέα Παπανδρέου και η πλέον φαύλη περίοδος που εκπροσωπεί στην πολιτική ζωή του τόπου, έχουν καταγραφεί στη συνείδηση των Ελλήνων ως η µεγαλύτερη πολιτική σαπίλα της µεταπολεµικής Ελλάδας και µάλιστα µε ονοµατεπώνυµο.
Η Νέµεσις είναι διαρκής και έχει αρχίσει προ πολλού. Μπορεί άραγε να µην αισθάνεται ευτελισµένος ο κ. Τσοζατζόπουλος όταν δεκάδες Ελλήνων που κάνουν τον περίπατό τους στη ∆ιονυσίου Αρεοπαγίτου σταµατούν µπροστά από το ανάκτορο - σπίτι του, δείχνοντάς το, απαιτώντας την αποκάλυψη της προέλευσης των χρηµάτων για την απόκτησή του; Ή µήπως τον δάνεισαν και αυτόν, όπως τον Ανδρέα, για τη βίλλα της Αγράµπελης και είναι κι αυτό ένα «κ...σπιτο», όπως την είχε χαρακτηρίσει ο αλησµόνητος Γιαννόπουλος;
Εκείνο δε που περιµένει ο κόσµος -σε µία κρίσιµη για την αξιοπιστία του πανταχόθεν βαλλόµενου πολιτικού συστήµατος- είναι να υπάρξει τιµωρία. ∆ιότι ελέχθη κατά τη συζήτηση στη Βουλή ότι για το αδίκηµα της δωροδοκίας έχει επέλθει παραγραφή του αξιοποίνου και για τον λόγο αυτό, επειδή διερευνάται και η πορεία «µαύρου χρήµατος» να σταλεί απ’ ευθείας στην τακτική ∆ικαιοσύνη η υπόθεση.
∆εν χωρεί αµφιβολία ότι ο λαός που σήµερα υποφέρει απαιτεί τη Νέµεσι. Με το δίκιο του. Όµως, το σκάνδαλο των υποβρυχίων και η αναδιδόµενη οσµή σαπίλας από συγκεκριµένο κόµµα είναι η πλέον ουσιαστική πολιτική ταφόπλακα και για τους πολιτικούς που έχουν ανακατευθεί στο σκάνδαλο αλλά και για το κόµµα που καλλιέργησε τέτοια φαινόµενα. Μπορεί να πει κανείς, δικαιολογηµένα, ότι, ενώ απλοί πολίτες για µικρότερα αδικήµατα µπαίνουν φυλακή, οι πολιτικοί δεν µπορούν απλώς να έχουν ως τιµωρία την λαϊκή κατακραυγή µόνο. Ορθόν. Από την άλλη πλευρά, το πρωτοπαλίκαρο του Ανδρέα Παπανδρέου και η πλέον φαύλη περίοδος που εκπροσωπεί στην πολιτική ζωή του τόπου, έχουν καταγραφεί στη συνείδηση των Ελλήνων ως η µεγαλύτερη πολιτική σαπίλα της µεταπολεµικής Ελλάδας και µάλιστα µε ονοµατεπώνυµο.
Η Νέµεσις είναι διαρκής και έχει αρχίσει προ πολλού. Μπορεί άραγε να µην αισθάνεται ευτελισµένος ο κ. Τσοζατζόπουλος όταν δεκάδες Ελλήνων που κάνουν τον περίπατό τους στη ∆ιονυσίου Αρεοπαγίτου σταµατούν µπροστά από το ανάκτορο - σπίτι του, δείχνοντάς το, απαιτώντας την αποκάλυψη της προέλευσης των χρηµάτων για την απόκτησή του; Ή µήπως τον δάνεισαν και αυτόν, όπως τον Ανδρέα, για τη βίλλα της Αγράµπελης και είναι κι αυτό ένα «κ...σπιτο», όπως την είχε χαρακτηρίσει ο αλησµόνητος Γιαννόπουλος;