ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΕΝΑΡΙΟ Ι. ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ
Μια τέτοια ‘λύση’ θα ήταν καταστροφική για τη χώρα μας:
- Αποδοχή ότι αποτύχαμε, ότι είμαστε ανίκανοι να ανταγωνισθούμε και πέφτουμε στη Β’ Εθνική Ευρώπης.
- Για να έχει νόημα η υιοθέτηση μιας Νέας Δραχμής, αυτή θα πρέπει να είναι ελκυστικά υποτιμημέμη για να βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. Αλλά ποτέ η υποτίμηση δεν είχε ουσιαστικά μεσο-πρόθεσμα αποτελέσματα. Οδηγούσε σε φαύλο κύκλο πληθωρισμού, φόβο για νέα υποτίμηση, έξοδο κεφαλαίων και τελικά σε νέα υποτίμηση.
- Το τεράστιο χρέος σε ευρώ θα έπρεπε να αποπληρωθεί με υποτιμημένες δραχμές. Δηλαδή το χρέος θα ανέβαινε στο 250% του ΑΕΠ!
- Όλοι οι πολίτες που είχαν καταθέσεις και επενδύσεις στη χώρα μας θα κοίταζαν να αποφύγουν τις ζημιές από την επάνοδο στη Δραχμή και θα έβγαζαν έγκαιρα τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας!
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΙΙ
Η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συναποφασίσουν να ‘αποσύρουν’ και να διαγράψουν 100 δισεκ. ευρώ Ελληνικού χρέους, με αντάλλαγμα την εντατικοποίηση της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής. Πρέπει όμως οι αγορές και οι Εταίροι να πεισθούν ότι πράγματι τα δημόσια οικονομικά είναι σε πολύ σωστό δρόμο και πως τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι διατηρήσιμα.
Σήμερα θεωρούν την Κυβέρνηση αναποτελεσματική και αναξιόπιστη και δείχνουν να έχουν χάσει την υπομονή τους μαζί μας!
Η ΕΚΤ έχει ήδη αγοράσει σε χαμηλότερες τιμές περίπου 75 δισεκ. Ελληνκά ομόλογα. Αυτά θα μπορούσε να τα διαγράψει για να ανασάνει και σταθεροποιηθεί η χώρα. Και για το υπόλοιπο χρέος να συμφωνήσει για την μείωση των επιτοκίων κατα 2%.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΙΙΙ
Η ΕΚΤ για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συνεχίζει να αγοράζει Ελληνικό χρέος μέχρι ύψους 200 δισεκ. ευρώ στις δευτερογενείς αγορές με την έκπτωση που προσφέρονται τα ομόλογα σήμερα, και μετά να μας δανείσει για 40 χρόνια με 5% ώστε να τα αγοράσουμε από αυτήν με την δεδομένη έκπτωση που ισχύει στην αγορά. Η άνοδος των σπρέντς στις 1400 μονάδες έχει ρίξει τις τιμές των ομολόγων ακόμα πιο χαμηλά. Για το υπόλοιπο χρέος η μόνη επαναδιαπραγμάτευση να ήταν η μείωση του επιτοκίου κατά 2%. Για να το κάνουν οι εταίροι μας αυτό πρέπει να έχουν πεισθεί ότι η οικονομία βρίσκεται στο σωστό δρόμο και τα δημοσιονομικά πλεονάσματα θα είναι διατηρήσιμα.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΙV
Αν η Ελλάδα «επαναδιαπραγματευόταν» το χρέος σήμερα και δήλωνε για παράδειγμα πως θα αποπληρώσει 60 σεντς για κάθε ευρώ, αυτό θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στην αγορά. Τεράστιες απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, τις Ελληνικές τράπεζες και τους διεθνείς επενδυτές και γενικότερο ‘στιγματισμό’ της χώρας μας.
Οι Ελληνικές τράπεζες βρίσκονται ήδη σε πολύ δύσκολη θέση. Χάνουν συνεχώς καταθέσεις, τα επιχειρηματικά, στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που έχουν χορηγήσει καταγράφουν μεγάλες επισφάλειες, ενώ τα ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους έχουν χάσει 15-40% της αξίας τους. Δηλαδή τα ‘ίδια’ κεφάλαιά τους έχουν εξανεμισθεί! Οι συγχωνεύσεις είναι αναγκαίες, αλλά όχι επαρκείς λύσεις, καθόσον ‘δύο τυφλοί δεν κάνουν ένα μονόφθαλμο’. Απορώ πως η Τράπεζα της Ελλάδας δεν τις αναγκάζει να προβούν σε πιο γενναίες αυξήσεις κεφαλαίου έστω και σε πιο υποτιμημένες τιμές ανά μετοχή! Μια επαναδιαπραγμάρευση του χρέους και ‘οριστική’ μείωση της αξίας των ομολόγων του Ελληνκού Δημοσίου θα μπορούσε να προκαλέσει ουρές στις τράπεζες για μαζικές αναλήψεις καταθέσεων. Κάτι που φυσικά θα ήταν αδύνατο για τις τράπεζες να ικανοποιήσουν, και που θα οδηγούσε στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος!
Και τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν επενδύσει σε τέτοια ομόλογα θα υποστούν τεράστιες ζημίες, πέρα από την ήδη τραγική οικονομική τους κατάσταση!
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ V
Επιμήκυνση του χρέους. Δηλαδή η λήξη κάθε ομολόγου που έχει εκδοθεί από το Δημόσιο επεκτείνεται για 10-30 χρόνια παραπάνω, ενώ το επιτόκιο μειώνεται π.χ. στο 1%. Προφανώς η αξία αυτών των πολύ μακροπρόθεσμων ομολόγων θα μειωθεί εξοντωτικά και φυσικά όσοι τα κατέχουν (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, κλπ) θα υποστούν σημαντικές απώλειες κεφαλαίου. Ίσως, ψυχολογικά, υπάρξει μια ψευδαίσθηση ότι ‘τέλος πάντων, στο τέλος θα εισπράξω όλο μου το κεφάλαιο’, αλλά στην ουσία, αν ήθελε κανείς να τα ρευστοποιήσει, οι απώλειες θα ήταν τεράστιες.
Και όχι μόνο: Το θέμα είναι πως όποιου τύπου ‘διευθέτηση’ και να επιλεγεί, οι αγορές πρέπει να τις θεωρήσουν επαρκείς και τελικές, ώστε να αρχίσουν να επαναχρηματοδοτούν τη χώρα μας με όρους ανοικτής αγοράς. Δεν έχει νόημα μια επαναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση, αν το τραπεζικό σύστημα κλυδωνιστεί και άλλο, αν τα σπρέντς παραμείνουν στα ύψη και οι αγορές παραμένουν κλειστές διότι εκτιμούν ότι παρά την επαναδιαπραγμάτευση, το Ελληνικό Δημόσιο θα συνεχίσει να μην μπορεί να εξυπηρετεί τα –έστω μειωμένα- χρέη του! Και όχι μόνο: όσοι έχασαν χρήματα ή χάνουν, ή θα χάσουν χρήματα από τις επενδύσεις τους σε ομόλογα του Δημοσίου και οι αγορές γενικότερα θα μας ‘το φυλάνε’. Η δυσφήμιση της χώρας μας δεν είναι παράγοντας που μπορούμε να πάρουμε αψήφιστα.
Σε κάθε περίπτωση θα πρότεινα να περιμένουμε. Να μην βιαστούμε να προχωρήσουμε σε κάποια επαναδιαπραγμάτευση πριν σταθεροποιηθεί η κατάσταση και φανούν κάποια ουσιαστικά και διατηρήσιμα αποτελέσματα στα δημόσια οικονομικά.
http://citizengr.wordpress.com/2011/06/02/7132/