Ας θυμηθούμε τι έλεγε το 1999 ο Ριζοσπάστης για τον σημερινό συνεργάτη του Σάλλα, για να καταλάβετε πως επιβιώνουν τέτοιοι τύποι:
Ειδικότερα ο Τ. Λυσιμάχου όταν ναυάγησε το «ΔΥΣΤΟΣ» ήταν και πρόεδρος του «Ελληνικού Νηογνώμονα», αλλά και της ασφαλιστικής εταιρίας ΑΣΤΗΡ, στην οποία ήταν ασφαλισμένο το πλοίο. Στις 28 Δεκέμβρη 1996 το «ΔΥΣΤΟΣ» ναυαγεί. Στις 7 Φλεβάρη 1997 και πριν ακόμα βγει το πόρισμα του Ανακριτικού Συμβουλίου Ναυτικών Ατυχημάτων για τις αιτίες του ναυαγίου, η ασφαλιστική εταιρία ΑΣΤΗΡ με εντολή του Τ. Λυσιμάχου σπεύδει και καταθέτει στην πλοιοκτήτρια εταιρία του ΔΥΣΤΟΣ ΑΝΕ - ΗΡΑΚΛΗΣ (θυγατρική της ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ) 2.312.000 δολάρια, όπως προέβλεπε το ασφαλιστήριο συμβόλαιο... Δύο βδομάδες μετά από την κατάθεση της επιταγής, ο Τ. Λυσιμάχου αναλαμβάνει τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στη Αγροτική Ασφαλιστική Εταιρία και στην Αγροτική Ζωής, οι οποίες είναι εταιρίες του δημοσίου, καθώς είναι θυγατρικές της Αγροτικής Τράπεζας!
Ομως όπως δείχνουν συγκεκριμένα στοιχεία, ο Τ. Λυσιμάχου συνεχίζει να κινείται ύποπτα και σε αυτές τις θέσεις. Πρώην οικονομικός διευθυντής της Αγροτικής Ασφαλιστικής, στις 26 Ιούνη 1999 κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθήνας, την οποία έχει κοινοποιήσει και στο ΣΔΟΕ (Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος). Στην αναφορά του αναφέρει ότι στο μηχανογραφικό σύστημα της εταιρίας υπάρχει «τρύπα», με την οποία γίνεται δυνατόν χρήματα που θα έπρεπε να κατατεθούν στο ταμείο της εταιρίας να «κάνουν φτερά» και τελικά να εμφανίζονται ως... δαπάνη!
Ο οικονομικός διευθυντής στη μηνυτήρια αναφορά του σημειώνει τις ενέργειες στις οποίες προέβη, όπως ήταν η άμεση ενημέρωση της διοίκησης και η κατάθεση υπομνημάτων, με τα οποία ζητούσε την άμεση διενέργεια ελέγχων, « οι οποίοι ουδέποτε- σημειώνει- διενεργήθηκαν»... «Εις τον ισολογισμόν της εταιρικής χρήσεως 1998 - τονίζει- ο οποίος εδημοσιεύθη στις 14-5-1999 και αφ' ότου εγώ είχα ήδη αποχωρήσει από την ως άνω θέση και έπαψα πλέον να ασκώ τα καθήκοντά μου, η ως άνω διαφορά αυθαίρετα καλύφθηκε κανονικά και δη ως εξής: Απαιτήσεις της εταιρίας ύψους 300 εκατομμυρίων δραχμών (τμήμα συνολικής ζημίας των 500.000.000) αντί να εισπραχθούν ως οφειλές εμφανίζονται εις τον ως άνω ισολογισμό ως δαπάνες και μάλιστα χωρίς δικαιολογητικά και παραστατικά, με αποτέλεσμα τη σημαντική περιουσιακή ζημία της Εταιρίας και κατ' επέκταση του Δημοσίου»!