Την πρόθεσή του να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κύπρο προκειμένου να συμβάλει «στην ανατροπή ή μετατροπή κάποιων συσχετισμών», που κατά τη γνώμη του «μπλοκάρουν το λαϊκό πνεύμα» και εμποδίζουν τη συνύπαρξη Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, είχε εκφράσει σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ο γνωστός στιχουργός και συγγραφέας Μανώλης Ρασούλης. Τον πρόλαβε, ωστόσο, ο θάνατος. Στην επιστολή του, με ημερομηνία 27 Αυγούστου 2010, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» ο Ρασούλης μοιράζεται με τον πρόεδρο Χριστόφια τις εμπειρίες του με τους Κύπριους τον καιρό που ζούσε στη Βρετανία και δεν αφήνει ασχολίαστη τη σύγχρονη πραγματικότητα στην Ελλάδα, εκτιμώντας ότι η κρίση μεταφέρεται και στην Κύπρο.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής Ρασούλη είναι το ακόλουθο:
«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε, Αν θυμάστε, συναντηθήκαμε σε ένα ελικοφόρο της Ολυμπιακής από την Κέρκυρα στην Αθήνα. Μάλλον ο φιλικός χαιρετισμός σας με πείθει ότι κάτι ξέρετε από την περίπτωσή μου και ίσως από το έργο μου. Αυτό μου δίνει το θάρρος να σας γράψω, γνωστοποιώντας σας την ευκαιρία ότι έζησα σχεδόν εφτά χρόνια με τους Κύπριους στο Λονδίνο, δούλεψα μαζί τους σε εργοστάσια, δούλεψα σχεδόν τρία χρόνια σε κυπραίικα φάκτορι -ενώ τους πούλαγα τη Σοσιαλιστική Αλλαγή (για μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική Κύπρο)- και ότι για δυο χρόνια ζούσα με μια κυπριακή οικογένεια που ο άντρας ήταν Τουρκοκύπριος και η γυναίκα Ελληνοκύπρια.
Αργότερα η φορά των πραγμάτων με έβαλε για τα καλά στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ελλάδος, επομένως και της Κύπρου. Ευδόκησε ώστε να καθοδηγήσω -μετά τη χούντα- την πορεία του ελληνικού τραγουδιού που είναι η θεμέλια αξία της ταυτότητάς μας. Υπέστην τις συνέπειες. Δεν συμβιβάστηκα. Δεν μου το συγχώρησαν.
»Αnyway, διάβασα πριν λίγα χρόνια μια συνέντευξή σας στην ‘Χαραυγή’, στην οποία βεβαιώνατε ότι αυτοί, ή κάποιοι που υπήρξαν στελέχη της χούντας, τώρα έχουν πιάσει θέσεις-κλειδιά και η διαπίστωσή σας με βρήκε σύμφωνο. Συμφωνώ και επαυξάνω: Άτομα που έλεγαν τον Ιωαννίδη ‘πατέρα’ τώρα σχεδόν κυβερνούν, αλλά και στην Κύπρο χαίρουν χαρακτηρισμό ήρωα (sic). Γι’ αυτά και για άλλα έχω έρθει λίγες φορές στην Κύπρο για να δω αν μπορώ να συμβάλω στην ανατροπή ή μετατροπή κάποιων συσχετισμών, που κατά τη γνώμη μου μπλοκάρουν το λαϊκό πνεύμα να ανέβει στις πρέπουσες στάθμες και να αποστάξει, πολιτιστικά μιλώντας, το μέλι των γκρεμών.
»Εγώ, ως μάχιμος μεταρρυθμιστής και εκτός πεπατημένης δρων, στην κόψη του ξυραφιού ζων, αλλά και έχοντας κάνει πολλές παρεμβάσεις στην Τουρκία -κάποια τραγούδια μου έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες και στα τούρκικα- φρονώ ότι δύναμαι να έρθω στην Κύπρο, να εγκατασταθώ για όσο χρόνο χρειάζεται και να εργαστώ για μια διαύγεια ιδεολογική, όσον αφορά τον πυρήνα του ελληνοκυπριακού πολιτισμού, αλλά και για μια γεφύρωση μεταξύ του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
»Υπάρχει μια ιδεολογική και ηθική σύγχυση -και κρίση- εδώ στην Ελλάδα, η οποία μεταφέρεται συνειδητά και οργανωμένα και στην Κύπρο. Όσον αφορά εμένα πλανάται μια φημολογία εκεί και πιστεύω ότι την καλλιεργούν άνθρωποι ιδιοτελείς και αριβίστες. Νομίζω ότι είναι καιρός να υποστείλουμε την αυθάδεια, την ιδιοτέλεια αν στοιχειωδώς συνεργαστούμε και προσανατολίσουμε επίμονα το κοινό, προς τα ιδεώδη. Η Ελλάδα και η ανθρωπότητα το χρειάζεται επειγόντως.
Ευελπιστώ σε μια συνάντηση μαζί σας, όποτε βολεύει.
Σας ευχαριστώ, Μανώλης Ρασούλης, Στιχουργός, συγγραφέας»
Το πλήρες κείμενο της επιστολής Ρασούλη είναι το ακόλουθο:
«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε, Αν θυμάστε, συναντηθήκαμε σε ένα ελικοφόρο της Ολυμπιακής από την Κέρκυρα στην Αθήνα. Μάλλον ο φιλικός χαιρετισμός σας με πείθει ότι κάτι ξέρετε από την περίπτωσή μου και ίσως από το έργο μου. Αυτό μου δίνει το θάρρος να σας γράψω, γνωστοποιώντας σας την ευκαιρία ότι έζησα σχεδόν εφτά χρόνια με τους Κύπριους στο Λονδίνο, δούλεψα μαζί τους σε εργοστάσια, δούλεψα σχεδόν τρία χρόνια σε κυπραίικα φάκτορι -ενώ τους πούλαγα τη Σοσιαλιστική Αλλαγή (για μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική Κύπρο)- και ότι για δυο χρόνια ζούσα με μια κυπριακή οικογένεια που ο άντρας ήταν Τουρκοκύπριος και η γυναίκα Ελληνοκύπρια.
Αργότερα η φορά των πραγμάτων με έβαλε για τα καλά στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ελλάδος, επομένως και της Κύπρου. Ευδόκησε ώστε να καθοδηγήσω -μετά τη χούντα- την πορεία του ελληνικού τραγουδιού που είναι η θεμέλια αξία της ταυτότητάς μας. Υπέστην τις συνέπειες. Δεν συμβιβάστηκα. Δεν μου το συγχώρησαν.
»Αnyway, διάβασα πριν λίγα χρόνια μια συνέντευξή σας στην ‘Χαραυγή’, στην οποία βεβαιώνατε ότι αυτοί, ή κάποιοι που υπήρξαν στελέχη της χούντας, τώρα έχουν πιάσει θέσεις-κλειδιά και η διαπίστωσή σας με βρήκε σύμφωνο. Συμφωνώ και επαυξάνω: Άτομα που έλεγαν τον Ιωαννίδη ‘πατέρα’ τώρα σχεδόν κυβερνούν, αλλά και στην Κύπρο χαίρουν χαρακτηρισμό ήρωα (sic). Γι’ αυτά και για άλλα έχω έρθει λίγες φορές στην Κύπρο για να δω αν μπορώ να συμβάλω στην ανατροπή ή μετατροπή κάποιων συσχετισμών, που κατά τη γνώμη μου μπλοκάρουν το λαϊκό πνεύμα να ανέβει στις πρέπουσες στάθμες και να αποστάξει, πολιτιστικά μιλώντας, το μέλι των γκρεμών.
»Εγώ, ως μάχιμος μεταρρυθμιστής και εκτός πεπατημένης δρων, στην κόψη του ξυραφιού ζων, αλλά και έχοντας κάνει πολλές παρεμβάσεις στην Τουρκία -κάποια τραγούδια μου έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες και στα τούρκικα- φρονώ ότι δύναμαι να έρθω στην Κύπρο, να εγκατασταθώ για όσο χρόνο χρειάζεται και να εργαστώ για μια διαύγεια ιδεολογική, όσον αφορά τον πυρήνα του ελληνοκυπριακού πολιτισμού, αλλά και για μια γεφύρωση μεταξύ του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
»Υπάρχει μια ιδεολογική και ηθική σύγχυση -και κρίση- εδώ στην Ελλάδα, η οποία μεταφέρεται συνειδητά και οργανωμένα και στην Κύπρο. Όσον αφορά εμένα πλανάται μια φημολογία εκεί και πιστεύω ότι την καλλιεργούν άνθρωποι ιδιοτελείς και αριβίστες. Νομίζω ότι είναι καιρός να υποστείλουμε την αυθάδεια, την ιδιοτέλεια αν στοιχειωδώς συνεργαστούμε και προσανατολίσουμε επίμονα το κοινό, προς τα ιδεώδη. Η Ελλάδα και η ανθρωπότητα το χρειάζεται επειγόντως.
Ευελπιστώ σε μια συνάντηση μαζί σας, όποτε βολεύει.
Σας ευχαριστώ, Μανώλης Ρασούλης, Στιχουργός, συγγραφέας»