Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα χειροκροτούσα την τελευταία αποστροφή του λόγου του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, κ. Βενιζέλου, περί συναίνεσης και όλα αυτά τα ωραία που είπε για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί την κρίση, αρκεί αυτά τα οποία μας είπε εδώ να τα έλεγε και στον κύριο Πρωθυπουργό, όταν αφήνοντας για μία ώρα την Αίθουσα να συνεργαστεί μαζί του για την ομιλία του, του τα έλεγε για να τα κάνει πράξη. Διότι εδώ παρατηρείται το φαινόμενο να έχουμε άλλη ρητορεία από τη μεριά του Πρωθυπουργού και άλλη ρητορεία από τη μεριά του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης.Στα πλαίσια, επίσης, της συναίνεσης θα χειροκροτούσα την αποστροφή του λόγου του, που είπε «να ξαναγνωριστούμε και να ξαναπροσδιοριστούμε». Βεβαίως να το κάνουμε αυτό, αρκεί κάθε φορά που φέρνετε ένα νομοσχέδιο, να μη μειώνονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και τα εισοδήματα των μικρών και των μεσαίων ιδιοκτητών επιχειρήσεων, δύο μισθούς για τους υπαλλήλους, δηλαδή 20% με 30% των εισοδημάτων των ανθρώπων αυτών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου με δύο παρατηρήσεις:
Η μία αφορά τη θέση του κ. Πάγκαλου, που ένιωσε την ανάγκη να πάρει το λόγο και να μας πει για τη συνέντευξή του στην Ισπανική εφημερίδα. Από χθες έπρεπε να δώσει εξηγήσεις ο κ. Πάγκαλος. Από χθες έπρεπε να διορθώσει οποιεσδήποτε παρεξηγήσεις υπήρχαν γύρω από τη συνέντευξή του. Δεν μιλάει Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης για τανκς, ειδικά σε μία χώρα που έχει βιώσει τη δικτατορία για επτά χρόνια. Οι Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός πρέπει να είναι πάντα προσεκτικοί.
Εδώ παρουσιάζεται ένα φαινόμενο μιας Κυβέρνησης που τη μία φορά ο Πρωθυπουργός ομιλεί και λέει ότι έχουμε μία χώρα διεφθαρμένη από το άλφα μέχρι το ωμέγα -αυτό είναι σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά- έχουμε έναν πρώην Υπουργό Οικονομικών ο οποίος μας λέει ότι η Ελλάδα είναι Τιτανικός και έχουμε και έναν άλλο Υπουργό Οικονομικών ο οποίος ψεύδεται και μάλιστα, στο εξωτερικό, κατηγορώντας τον πολιτικό του αντίπαλο, τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ότι είναι αυτός που έλεγε ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη χώρα.
Αυτά, λοιπόν, είναι θέματα τα οποία πρέπει να συζητήσουν στην Κυβέρνηση, να υπάρχει ένας συντονισμός, διότι, κύριε Βενιζέλο, δεν μπορώ να σας βλέπω εσάς στο ένα παράθυρο στο ALTER να λέτε ότι παίρνετε πίσω τη διάταξη για τις αποδείξεις και ακριβώς την ίδια ώρα να βλέπω τον αγαπητό -ξέρετε, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον τον κ. Πρωτόπαπα- Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ να λέει: «Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Ούτε στο ΚΤΕ δεν το κουβεντιάσαμε να το πάρει πίσω». Και να βγαίνει και ο κ. Πάγκαλος τρία λεπτά μετά και να μας λέει το ίδιο. Δηλαδή, να καρφώνει ο ένας Αντιπρόεδρος μεγάλου πολιτικού και προσωπικού εκτοπίσματος τον άλλο Αντιπρόεδρο, εξίσου μεγάλου πολιτικού και προσωπικού εκτοπίσματος, για ένα θέμα πολύ σοβαρό που αφορά το Μνημόνιο, που γίνεται έκλυση στην Κυβέρνηση -με συγχωρείτε, στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και μελλοντική κυβέρνηση, αλλά γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέει- να ψηφίσει αυτό το νομοσχέδιο.
Τώρα θέλω να πω δύο άλλα πράγματα. Επικαλείται η Κυβέρνηση για να περάσει αυτό το νομοθέτημα τη Βιέννη. Θα πρέπει να ξέρουν οι συνάδελφοι της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι η Βιέννη δεν είναι ένα θέμα και μια συζήτηση που γίνεται για την Ελλάδα. Αυτό έγινε αρκετά χρόνια πριν το 2008 και 2009 για άλλες χώρες, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία, που αντιμετώπιζαν παρόμοια θέματα, που ήταν οι πρώτες χώρες που μπήκαν στο Μηχανισμό. Να, άλλο ένα μύθος του πρωθυπουργού, που μας λέει ότι ο Μηχανισμός ο οποίος δημιουργείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται μετά από τη δική του παρέμβαση στο Συμβούλιο των Αρχηγών και έγινε γι’ αυτές τις χώρες.
Έτσι έγινε η Βιέννη, έτσι μειώθηκε το χρέος, έτσι άλλαξαν τα επιτόκια. Όμως, ποια είναι η διαφορά; Ότι σε αυτές τις χώρες είχαμε τέσσερις πιστωτές, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Παγκόσμια Τράπεζα και ενδεχομένως έναν-δύο ακόμα.
Αυτό είπαν προχθές στον κ. Βενιζέλο αυτοί οι οποίοι τον συνάντησαν και οι οποίοι είχαν την έμπνευση να ξεκινήσουν αυτό το πρόγραμμα της Βιέννης. Είναι πολλοί οι πιστωτές, μικροί και μεγάλοι, κράτη και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και εκεί είναι η δυσκολία του εγχειρήματος της Ελλάδος. Άρα, η Βιέννη είναι κάτι το οποίο υπάρχει και προσπαθούμε και εμείς να ωφεληθούμε από αυτό.
Το δεύτερο το οποίο λέει η Κυβέρνηση -και αυτός είναι ένας άλλος μύθος- είναι ότι γίνονται διαπραγματεύσεις με την Ελβετία και ενδεχομένως, αφήνεται να εννοηθεί και με άλλους φορολογικούς παραδείσους.
Εάν αυτό είναι αλήθεια, θα το χαρούμε πολύ, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών και κύριε Αναπληρωτά Υπουργέ. Γιατί; Διότι, όντως, θα μαζέψετε χρήματα που χρειάζεστε στην Ελλάδα. Όμως, θα πρέπει να ξέρει η Εθνική Αντιπροσωπεία και κυρίως οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ ότι η Ελβετία είναι μία χώρα που δεν αναγνωρίζει τη φοροδιαφυγή ως αδίκημα και δεν υπήρξε ποτέ προηγούμενο χώρας η οποία να πάρει χαρτιά από τις ελβετικές αρχές, είτε μίλησε είτε δεν μίλησε ο Πρωθυπουργός. Και εδώ είδα πάλι μία δυσκολία ποιος το πρωτόπε, ο κ. Βενιζέλος ή ο κύριος Πρωθυπουργός και αναγκάστηκε ο κ. Κακλαμάνης να το διορθώσει. Όμως, είτε μιλάει ο Πρωθυπουργός με τον Πρωθυπουργό της Ελβετίας είτε μιλάει ο Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος με τον Υπουργό Οικονομικών της Ελβετίας, η Ελβετία χαρτιά δεν δίνει. Και κανένας ΟΟΣΑ -δυστυχώς, θα έλεγα εγώ- στον οποίο μετέχει και η Ελβετία, δεν δίνει αυτά τα στοιχεία. Μόνο με τη μεγάλη πίεση από το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα του ευρώ μπορεί ενδεχομένως να πείσουν κάποιες χώρες η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Πώς τα πήραν άλλες χώρες, παραδείγματος χάριν η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Βρήκαν τα στελέχη των τραπεζών και τα αγόρασαν. Η Γερμανία πλήρωσε 1,5 εκατομμύριο ευρώ για να πάρει τις δισκέτες και δεκαπέντε χιλιάδες φοροφυγάδες –που στη Γερμανία είναι ποινικό το αδίκημα- πλήρωσαν και κατασχέθηκαν περιουσιακά στοιχεία.
Αυτό να μην μας το λέει η Κυβέρνηση γιατί κατά νου έχει μόνο να πιάσει πάλι τη μικρομεσαία κοινωνική τάξη στην Ελλάδα, ανοίγοντας και σπάζοντας το απόρρητο των τραπεζών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα είναι λόγια «παχιά». Ωραία τα λέει ο κ. Βενιζέλος. Θα τον ήθελα κι εγώ να είναι δάσκαλος του παιδιού μου. Δεν φτάνει αυτό. Εδώ υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένες πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν και συγκεκριμένα μετρήσιμα αποτελέσματα, τα οποία πρέπει να υπάρξουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βιώνουμε ένα λαό που ζει σε κατάθλιψη και δεν μπορεί ο λαός να μη ζει σε κατάθλιψη. Αυτό το νομοθέτημα καλείται με πολλές δυσκολίες η Εθνική Αντιπροσωπεία να το ψηφίσει. Ευτυχώς, βλέπω ότι δεν υπάρχουν πρόθυμοι να το ψηφίσουν πια. Δεν το ψηφίζει κανείς άλλος, παρά μόνο -κι αυτό δεν είναι σίγουρο- όσοι έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ. Η κατάθλιψη αυτή οφείλεται στο ότι, πέρα από τους δύο περίπου μισθούς, οι οποίοι μειώθηκαν σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό με το Μνημόνιο 1 και σ’ αυτό εδώ το νομοθέτημα 30% στους εισοδηματίες και δύο μισθοί θα είναι η μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων. Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μην έχουν κατάθλιψη, όταν οδηγήθηκαν από την ανερμάτιστη πολιτική του ΠΑΣΟΚ –κι αυτή είναι η απάντηση στον κύριο Πρωθυπουργό- να έχουν για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία 1 τρισεκατομμύριο χρέη;
Αυτά χρωστάνε οι Έλληνες, κύριοι συνάδελφοι! 1 τρισεκατομμύριο ευρώ! Δεν είναι μόνο τα 350, 360 -370 θα είναι τώρα, όπως πάμε- οι αυξήσεις του χρέους, οι δαπάνες και τα ελλείμματα του κράτους, αλλά είναι και 280 δισεκατομμύρια τα ελλείμματα και τα χρέη των επιχειρήσεων των νοικοκυριών, 450 δισεκατομμύρια από αναλογιστικές μελέτες που γίνονται τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων. Αν τα προσθέσετε αυτά, είναι 1 τρισεκατομμύριο ο λογαριασμός. Αυτός είναι ο λογαριασμός που μας έστειλε το ΠΑΣΟΚ το 1980, χωρίς να έχουμε βάλει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.
Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την πολιτική της κότας, που κάνει ένα αυγό πολύ μικρό, αλλά φωνάζει και την ακούει όλη η γειτονιά. Το 1,5, δηλαδή, δισεκατομμύριο ευρώ –σε ευρώ σας τα λέω τώρα και τα μετέτρεψα σε ευρώ για να σας πω περίπου πόσα είναι- των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, το Πρώτο και Δεύτερο Πακέτο Ντελόρ, που ήταν 8 και 15 δισεκατομμύρια, τα δύο Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, που ήταν 22 και 25 δισεκατομμύρια της Νέας Δημοκρατίας –τότε που είχε βάλει το ΠΑΣΟΚ τον πήχη πολύ ψηλά και τον πέρασε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- μας κάνουν 100 δισεκατομμύρια, τα οποία πήγαν στις τσέπες των επιτηδείων και δεν βοήθησαν την ανάπτυξη. Αυτός ο λογαριασμός του 1 δισεκατομμυρίου 100 εκατομμύριων ευρώ με αυτά που εισέρευσαν -κι εκεί δεν βάζω ούτε της κοινής αγροτικής πολιτικής τα λεφτά, ούτε των διαρθρωτικών ταμείων, καμιά εκατοστή δισεκατομμύρια είναι κι αυτά στην εικοσαετία- είναι ο λογαριασμός που μας έστειλε το ΠΑΣΟΚ.
Το 1980, κύριοι συνάδελφοι –και πρέπει να είμαστε περήφανοι για την παράταξή μας, ακόμα και το κουκλόσπιτο δίπλα σε εμάς, που αντλούν πολλοί και από την καταγωγή τους πολιτικά από εμάς, όπως και άλλοι- αυτή η παράταξη, το 1981 που παρέδωσε την εξουσία, εκπληρούσε πέντε από τους εφτά όρους του Μάαστριχτ, χωρίς να υπάρχει Μάαστριχτ τότε. Ήταν, δηλαδή, μια από τις πιο υγιείς οικονομίες. Εκπληρούσε όλους τους όρους για το χρέος, για τα ελλείμματα, για την ανάπτυξη, ό,τι θέλει το Μάαστριχτ, εκτός μόνο από τον πληθωρισμό και τα επιτόκια, που είναι δύο οικονομικές έννοιες απόλυτα ταυτόσημες.
Η ελληνική οικογένεια δεν χρωστούσε ούτε μία δραχμή. Δεν υπήρχε Έλληνας να χρωστά στην τράπεζα. Όλοι οι Έλληνες που είχαν κεραμίδι στο κεφάλι τους ήταν με δικά τους λεφτά.
Σήμερα χρωστάμε αυτά που σας λέω, 280 δισεκατομμύρια χρωστούν τα νοικοκυριά. Όταν έχουν κάνει οι Έλληνες αυτό το πρόγραμμα, έρχεται η Κυβέρνηση, η οποία δεν θέλει να τα βάλει με τα δικά της παιδιά, τους Κολλάδες που ξεβράκωναν τους συναδέλφους τους και τους πολίτες, τότε που η Νέα Δημοκρατία σε μια λογική λαϊκού καπιταλισμού τα έδινε στους πολύτεκνους.
Είναι μόνο αυτοί; Είναι και οι Τόμπρες στον ΟΤΕ, οι Πέρροι στην Ολυμπιακή Αεροπορία, οι Φωτόπουλοι στη ΔΕΗ. Εξαιρώ τον κ. Πρωτόπαπα για τις τράπεζες, γιατί είναι φίλος μου. Όλοι αυτοί, λοιπόν, όλα αυτά τα παιδιά του ΠΑΣΟΚ, όλοι αυτοί που κατέβαζαν τους διακόπτες, όλοι αυτοί που έκλειναν τις τράπεζες, όλοι αυτοί που κατέβαζαν τα αεροπλάνα είναι η αιτία.
Πρέπει κάποιος, κύριε Βενιζέλο, πέρα από τα πολύ ωραία λόγια, να ζητήσει και ένα «συγγνώμη», γιατί το «συγγνώμη» είναι ασφαλής βάση για να ζητούμε τη συναίνεση. Δεν άκουσα, λοιπόν, κανένα από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει ένα «συγγνώμη» από τον ελληνικό λαό για αυτά τα οποία έγιναν όλα αυτά τα χρόνια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η λύση πρέπει να δοθεί τώρα. Πώς θα δοθεί, όμως, τώρα; Με τι θα δοθεί τώρα η λύση; Με χατίρια στους πιστωτές; Δηλαδή, εμείς αναλαμβάνουμε όλες τις δεσμεύσεις; Εμείς θα δίνουμε όλες τις εγγυήσεις; Οι πιέσεις θα ασκούνται μονομερώς, μόνο στην ελληνική οικογένεια και στο εσωτερικό, σαν τα καλά παιδιά του νηπιαγωγείου; Αυτή είναι η υπεύθυνη εθνική στάση; Όχι, κύριοι συνάδελφοι. Από την άλλη μεριά, τι μας λένε οι πιστωτές μας; Αυτοί θα μας σώσουν αργότερα. Εμείς θα τα υπογράψουμε όλα, εμείς θα δώσουμε όλες τις εγγυήσεις.
Επειδή μου έγινε κριτική προηγουμένως, θα σας διαβάσω μόνο δυο άρθρα του Μνημονίου. Παίρνω αυτήν την πρωτοβουλία, γιατί έχουμε και συνταγματολόγο δίπλα μας για να μας πει αν αυτά τα διάβασαν έστω και χιαστί, όπως διάβαζε και ο Βενιζέλος τα θέματα της ιστορίας που τα ήξερε πολύ καλά, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μεγάλος Βενιζέλος.
Αυτό, λοιπόν, το Μνημόνιο λέει στο άρθρο 14, παράγραφος 5 ότι «ο δανειστής αμετάκλητα και άνευ όρων» –εμείς δηλαδή, η Ελλάδα- «παραιτείται από κάθε ασυλία». Εμείς παραιτούμαστε από κάθε ασυλία. «Αναγνωρίζει στους δανειστές της χώρας το δικαίωμα να προχωρούν σε κατάσχεση όχι μόνο της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, αλλά και κρατικής περιουσίας ταγμένης στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού». Αυτός είναι ο εκτελεστικός νόμος που θα ψηφίσουμε αύριο και θα πούμε και εκεί, όπως και πολλά άλλα, ότι οι δανειστές μας μπορούν να πουλούν τα δάνειά μας σε τρίτους, εμείς, αν βρούμε από τη Ρωσία ή από την Κίνα, όπως πήρε τώρα η Ουγγαρία, δεν μπορούμε. Εμείς είμαστε καλά παιδιά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ΠΑΣΟΚ βάζει ένα δίλημμα. Ποιο είναι το δίλημμα; Το δίλημμα είναι ανεξέλεγκτη χρεοκοπία τώρα ή ελεγχόμενη χρεοκοπία το 2013.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τι κάνουν οι ξένοι, οι Ευρωπαίοι; Οι Ευρωπαίοι αγοράζουν χρόνο. Ποιος το λέει αυτό; Ο Κεφαλογιάννης; Όχι. Αυτό το λέει η κ. Μέρκελ. Η κ. Μέρκελ το Σαββατοκύριακο στο τηλεοπτικό δίκτυο ATR είπε: «Η Ευρώπη αγοράζει χρόνο μέχρι το 2013, οπότε θα υπάρχει ο μηχανισμός στήριξης για ελεγχόμενη χρεοκοπία». Εμείς σήμερα αυτό πρέπει να κάνουμε; Και για να μην έχετε αμφιβολία για το λάθος της μετάφρασης, ο κ. Σόιμπλε στην Εφημερίδα «Bild» την ίδια μέρα, χθες δηλαδή, γράφει: «Η Ευρώπη περιμένει την Ελλάδα να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρόκειται για μεγάλη κατάρρευση για την οποία έχουμε σχέδιο». Δηλαδή αν οι χώρες αυτές έχουν σχέδιο τώρα, φαντάζεστε τι σχέδιο θα υπάρχει το 2013.
Κύριοι συνάδελφοι –και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- αν το μοναδικό πρόβλημα στον κόσμο ήταν το πρόβλημα του ελληνικού χρέους και του ελληνικού ελλείμματος, τότε δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, διότι εμείς έχουμε Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, όπως η πόλη του Μονάχου και τρία-τέσσερα περίχωρα ακόμα, όχι η Βαυαρία, αλλά η πόλη του Μονάχου.
Άρα, είναι πολύ εύκολο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Παγκόσμια Τράπεζα και τις Ηνωμένες Πολιτείες να μας λύσει το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι αν η Ελλάδα δεν πάει καλά, η Βουλγαρία θα έχει πρόβλημα, η Ρουμανία θα έχει πρόβλημα, η Σερβία θα έχει πρόβλημα, τα λεγόμενα «PIGS», τα «γουρουνάκια», θα έχουν πρόβλημα, οι μικρές χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία!
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρόβλημα 200 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν μπει η Ισπανία, πάει στα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Αν μπει η Ιταλία, πάει στα 5 τρισεκατομμύρια ευρώ! Αν μπουν οι Ηνωμένες Πολιτείες –και δεν είναι τυχαίο που η συζήτηση έγινε με τις Ηνωμένες Πολιτείες- τότε μιλάμε για 14 τρισεκατομμύρια ευρώ έλλειμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες!
Άρα, εδώ δεν ασχολείται κανείς με το τι θα ψηφίσει ο κ. Βενιζέλος! Δεν ασχολείται κανείς με τις διατάξεις! Ούτε τις διαβάζει ούτε τον ενδιαφέρουν! Απλώς, πρέπει να περάσουν το μήνυμα! Όμως, το μήνυμα είναι σε βάρος των Ελλήνων πολιτών! Είναι σε βάρος της ελληνικής οικογένειας!
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Γι’ αυτό, η περήφανη στάση της Νέας Δημοκρατίας και του Αρχηγού της, του Αντώνη Σαμαρά, προχθές, στις συζητήσεις που έγιναν στις Βρυξέλλες δίνει πραγματική βοήθεια, χείρα βοηθείας, στην εθνική προσπάθεια, γιατί αυτό έχει γίνει και από άλλες χώρες που αντέδρασαν! Δεν είναι τυχαίο που είχαμε σύμμαχο τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, διότι η Ουγγαρία αρνήθηκε να υπογράψει αυτά που υπογράφει, χωρίς να τα διαβάζει, η Κυβέρνηση με το «Μνημόνιο 1» και ελπίζει με Υπουργό τον κ. Βενιζέλο ότι θα κάνει και το «Μνημόνιο 2».
Η Αυστρία αντιδρά διότι το 2009, όταν βιώσαμε τη διεθνή κρίση με την «Goldman Sachs», το Χρηματιστήριό της έπεσε κατά 50% και βρέθηκε στα πρόθυρα του Μηχανισμού. Οι δηλώσεις μόνο που γίνονται εδώ –γι’ αυτό είπαμε ότι πρέπει να υπάρχει συνεννόηση- οδήγησε στο να σταματήσουν να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Ιταλίας. Άρα, εμείς πρέπει να δούμε την Ελλάδα. Πρέπει το «ναι» μας να είναι «ναι» και το «όχι» μας να είναι «όχι», με αξιοπρέπεια και εθνική κυριαρχία!
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, κλείνω λέγοντας κάτι, μιας και έχω συνταγματολόγο απέναντί μου. Η λύση πρέπει να είναι εθνική, πρέπει να είναι της Ελλάδας. Και αυτό δεν γίνεται με διαχείριση. Με διαχείριση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πάμε πουθενά. Οι μεγάλοι ηγέτες –μιας και αρέσκεται ο αγαπητός συνάδελφος κ. Βενιζέλος να μιλάει για τους ηγέτες- σε κρίσιμες περιπτώσεις ποτέ δεν διαχειρίστηκαν, ούτε ο Χαρίλαος Τρικούπης με την αρχή της δεδηλωμένης ούτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με την Αναθεώρηση του Συντάγματος του 1909 ούτε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής της σύγχρονης εποχής! Άλλαξαν δομές!
Η χώρα μας χρειάζεται μία νέα Μεταπολίτευση! Και επειδή δεν κάνετε καλά σεμινάρια στον κύριο Πρωθυπουργό και τον αφήσατε –χωρίς την πρόθεσή σας, πιστεύω- μετέωρο με την πρότασή του για δημοψήφισμα, θα σας πω ότι αυτό είναι μία πομφόλυγα, μία φούσκα χωρίς νόημα!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου με δύο παρατηρήσεις:
Η μία αφορά τη θέση του κ. Πάγκαλου, που ένιωσε την ανάγκη να πάρει το λόγο και να μας πει για τη συνέντευξή του στην Ισπανική εφημερίδα. Από χθες έπρεπε να δώσει εξηγήσεις ο κ. Πάγκαλος. Από χθες έπρεπε να διορθώσει οποιεσδήποτε παρεξηγήσεις υπήρχαν γύρω από τη συνέντευξή του. Δεν μιλάει Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης για τανκς, ειδικά σε μία χώρα που έχει βιώσει τη δικτατορία για επτά χρόνια. Οι Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός πρέπει να είναι πάντα προσεκτικοί.
Εδώ παρουσιάζεται ένα φαινόμενο μιας Κυβέρνησης που τη μία φορά ο Πρωθυπουργός ομιλεί και λέει ότι έχουμε μία χώρα διεφθαρμένη από το άλφα μέχρι το ωμέγα -αυτό είναι σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά- έχουμε έναν πρώην Υπουργό Οικονομικών ο οποίος μας λέει ότι η Ελλάδα είναι Τιτανικός και έχουμε και έναν άλλο Υπουργό Οικονομικών ο οποίος ψεύδεται και μάλιστα, στο εξωτερικό, κατηγορώντας τον πολιτικό του αντίπαλο, τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ότι είναι αυτός που έλεγε ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη χώρα.
Αυτά, λοιπόν, είναι θέματα τα οποία πρέπει να συζητήσουν στην Κυβέρνηση, να υπάρχει ένας συντονισμός, διότι, κύριε Βενιζέλο, δεν μπορώ να σας βλέπω εσάς στο ένα παράθυρο στο ALTER να λέτε ότι παίρνετε πίσω τη διάταξη για τις αποδείξεις και ακριβώς την ίδια ώρα να βλέπω τον αγαπητό -ξέρετε, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον τον κ. Πρωτόπαπα- Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ να λέει: «Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Ούτε στο ΚΤΕ δεν το κουβεντιάσαμε να το πάρει πίσω». Και να βγαίνει και ο κ. Πάγκαλος τρία λεπτά μετά και να μας λέει το ίδιο. Δηλαδή, να καρφώνει ο ένας Αντιπρόεδρος μεγάλου πολιτικού και προσωπικού εκτοπίσματος τον άλλο Αντιπρόεδρο, εξίσου μεγάλου πολιτικού και προσωπικού εκτοπίσματος, για ένα θέμα πολύ σοβαρό που αφορά το Μνημόνιο, που γίνεται έκλυση στην Κυβέρνηση -με συγχωρείτε, στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και μελλοντική κυβέρνηση, αλλά γλώσσα λανθάνουσα την αλήθεια λέει- να ψηφίσει αυτό το νομοσχέδιο.
Τώρα θέλω να πω δύο άλλα πράγματα. Επικαλείται η Κυβέρνηση για να περάσει αυτό το νομοθέτημα τη Βιέννη. Θα πρέπει να ξέρουν οι συνάδελφοι της Εθνικής Αντιπροσωπείας ότι η Βιέννη δεν είναι ένα θέμα και μια συζήτηση που γίνεται για την Ελλάδα. Αυτό έγινε αρκετά χρόνια πριν το 2008 και 2009 για άλλες χώρες, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία, που αντιμετώπιζαν παρόμοια θέματα, που ήταν οι πρώτες χώρες που μπήκαν στο Μηχανισμό. Να, άλλο ένα μύθος του πρωθυπουργού, που μας λέει ότι ο Μηχανισμός ο οποίος δημιουργείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται μετά από τη δική του παρέμβαση στο Συμβούλιο των Αρχηγών και έγινε γι’ αυτές τις χώρες.
Έτσι έγινε η Βιέννη, έτσι μειώθηκε το χρέος, έτσι άλλαξαν τα επιτόκια. Όμως, ποια είναι η διαφορά; Ότι σε αυτές τις χώρες είχαμε τέσσερις πιστωτές, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Παγκόσμια Τράπεζα και ενδεχομένως έναν-δύο ακόμα.
Αυτό είπαν προχθές στον κ. Βενιζέλο αυτοί οι οποίοι τον συνάντησαν και οι οποίοι είχαν την έμπνευση να ξεκινήσουν αυτό το πρόγραμμα της Βιέννης. Είναι πολλοί οι πιστωτές, μικροί και μεγάλοι, κράτη και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και εκεί είναι η δυσκολία του εγχειρήματος της Ελλάδος. Άρα, η Βιέννη είναι κάτι το οποίο υπάρχει και προσπαθούμε και εμείς να ωφεληθούμε από αυτό.
Το δεύτερο το οποίο λέει η Κυβέρνηση -και αυτός είναι ένας άλλος μύθος- είναι ότι γίνονται διαπραγματεύσεις με την Ελβετία και ενδεχομένως, αφήνεται να εννοηθεί και με άλλους φορολογικούς παραδείσους.
Εάν αυτό είναι αλήθεια, θα το χαρούμε πολύ, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών και κύριε Αναπληρωτά Υπουργέ. Γιατί; Διότι, όντως, θα μαζέψετε χρήματα που χρειάζεστε στην Ελλάδα. Όμως, θα πρέπει να ξέρει η Εθνική Αντιπροσωπεία και κυρίως οι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ ότι η Ελβετία είναι μία χώρα που δεν αναγνωρίζει τη φοροδιαφυγή ως αδίκημα και δεν υπήρξε ποτέ προηγούμενο χώρας η οποία να πάρει χαρτιά από τις ελβετικές αρχές, είτε μίλησε είτε δεν μίλησε ο Πρωθυπουργός. Και εδώ είδα πάλι μία δυσκολία ποιος το πρωτόπε, ο κ. Βενιζέλος ή ο κύριος Πρωθυπουργός και αναγκάστηκε ο κ. Κακλαμάνης να το διορθώσει. Όμως, είτε μιλάει ο Πρωθυπουργός με τον Πρωθυπουργό της Ελβετίας είτε μιλάει ο Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος με τον Υπουργό Οικονομικών της Ελβετίας, η Ελβετία χαρτιά δεν δίνει. Και κανένας ΟΟΣΑ -δυστυχώς, θα έλεγα εγώ- στον οποίο μετέχει και η Ελβετία, δεν δίνει αυτά τα στοιχεία. Μόνο με τη μεγάλη πίεση από το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα του ευρώ μπορεί ενδεχομένως να πείσουν κάποιες χώρες η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Πώς τα πήραν άλλες χώρες, παραδείγματος χάριν η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Βρήκαν τα στελέχη των τραπεζών και τα αγόρασαν. Η Γερμανία πλήρωσε 1,5 εκατομμύριο ευρώ για να πάρει τις δισκέτες και δεκαπέντε χιλιάδες φοροφυγάδες –που στη Γερμανία είναι ποινικό το αδίκημα- πλήρωσαν και κατασχέθηκαν περιουσιακά στοιχεία.
Αυτό να μην μας το λέει η Κυβέρνηση γιατί κατά νου έχει μόνο να πιάσει πάλι τη μικρομεσαία κοινωνική τάξη στην Ελλάδα, ανοίγοντας και σπάζοντας το απόρρητο των τραπεζών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα είναι λόγια «παχιά». Ωραία τα λέει ο κ. Βενιζέλος. Θα τον ήθελα κι εγώ να είναι δάσκαλος του παιδιού μου. Δεν φτάνει αυτό. Εδώ υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένες πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν και συγκεκριμένα μετρήσιμα αποτελέσματα, τα οποία πρέπει να υπάρξουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βιώνουμε ένα λαό που ζει σε κατάθλιψη και δεν μπορεί ο λαός να μη ζει σε κατάθλιψη. Αυτό το νομοθέτημα καλείται με πολλές δυσκολίες η Εθνική Αντιπροσωπεία να το ψηφίσει. Ευτυχώς, βλέπω ότι δεν υπάρχουν πρόθυμοι να το ψηφίσουν πια. Δεν το ψηφίζει κανείς άλλος, παρά μόνο -κι αυτό δεν είναι σίγουρο- όσοι έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ. Η κατάθλιψη αυτή οφείλεται στο ότι, πέρα από τους δύο περίπου μισθούς, οι οποίοι μειώθηκαν σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό με το Μνημόνιο 1 και σ’ αυτό εδώ το νομοθέτημα 30% στους εισοδηματίες και δύο μισθοί θα είναι η μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων. Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μην έχουν κατάθλιψη, όταν οδηγήθηκαν από την ανερμάτιστη πολιτική του ΠΑΣΟΚ –κι αυτή είναι η απάντηση στον κύριο Πρωθυπουργό- να έχουν για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία 1 τρισεκατομμύριο χρέη;
Αυτά χρωστάνε οι Έλληνες, κύριοι συνάδελφοι! 1 τρισεκατομμύριο ευρώ! Δεν είναι μόνο τα 350, 360 -370 θα είναι τώρα, όπως πάμε- οι αυξήσεις του χρέους, οι δαπάνες και τα ελλείμματα του κράτους, αλλά είναι και 280 δισεκατομμύρια τα ελλείμματα και τα χρέη των επιχειρήσεων των νοικοκυριών, 450 δισεκατομμύρια από αναλογιστικές μελέτες που γίνονται τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων. Αν τα προσθέσετε αυτά, είναι 1 τρισεκατομμύριο ο λογαριασμός. Αυτός είναι ο λογαριασμός που μας έστειλε το ΠΑΣΟΚ το 1980, χωρίς να έχουμε βάλει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.
Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την πολιτική της κότας, που κάνει ένα αυγό πολύ μικρό, αλλά φωνάζει και την ακούει όλη η γειτονιά. Το 1,5, δηλαδή, δισεκατομμύριο ευρώ –σε ευρώ σας τα λέω τώρα και τα μετέτρεψα σε ευρώ για να σας πω περίπου πόσα είναι- των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, το Πρώτο και Δεύτερο Πακέτο Ντελόρ, που ήταν 8 και 15 δισεκατομμύρια, τα δύο Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, που ήταν 22 και 25 δισεκατομμύρια της Νέας Δημοκρατίας –τότε που είχε βάλει το ΠΑΣΟΚ τον πήχη πολύ ψηλά και τον πέρασε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- μας κάνουν 100 δισεκατομμύρια, τα οποία πήγαν στις τσέπες των επιτηδείων και δεν βοήθησαν την ανάπτυξη. Αυτός ο λογαριασμός του 1 δισεκατομμυρίου 100 εκατομμύριων ευρώ με αυτά που εισέρευσαν -κι εκεί δεν βάζω ούτε της κοινής αγροτικής πολιτικής τα λεφτά, ούτε των διαρθρωτικών ταμείων, καμιά εκατοστή δισεκατομμύρια είναι κι αυτά στην εικοσαετία- είναι ο λογαριασμός που μας έστειλε το ΠΑΣΟΚ.
Το 1980, κύριοι συνάδελφοι –και πρέπει να είμαστε περήφανοι για την παράταξή μας, ακόμα και το κουκλόσπιτο δίπλα σε εμάς, που αντλούν πολλοί και από την καταγωγή τους πολιτικά από εμάς, όπως και άλλοι- αυτή η παράταξη, το 1981 που παρέδωσε την εξουσία, εκπληρούσε πέντε από τους εφτά όρους του Μάαστριχτ, χωρίς να υπάρχει Μάαστριχτ τότε. Ήταν, δηλαδή, μια από τις πιο υγιείς οικονομίες. Εκπληρούσε όλους τους όρους για το χρέος, για τα ελλείμματα, για την ανάπτυξη, ό,τι θέλει το Μάαστριχτ, εκτός μόνο από τον πληθωρισμό και τα επιτόκια, που είναι δύο οικονομικές έννοιες απόλυτα ταυτόσημες.
Η ελληνική οικογένεια δεν χρωστούσε ούτε μία δραχμή. Δεν υπήρχε Έλληνας να χρωστά στην τράπεζα. Όλοι οι Έλληνες που είχαν κεραμίδι στο κεφάλι τους ήταν με δικά τους λεφτά.
Σήμερα χρωστάμε αυτά που σας λέω, 280 δισεκατομμύρια χρωστούν τα νοικοκυριά. Όταν έχουν κάνει οι Έλληνες αυτό το πρόγραμμα, έρχεται η Κυβέρνηση, η οποία δεν θέλει να τα βάλει με τα δικά της παιδιά, τους Κολλάδες που ξεβράκωναν τους συναδέλφους τους και τους πολίτες, τότε που η Νέα Δημοκρατία σε μια λογική λαϊκού καπιταλισμού τα έδινε στους πολύτεκνους.
Είναι μόνο αυτοί; Είναι και οι Τόμπρες στον ΟΤΕ, οι Πέρροι στην Ολυμπιακή Αεροπορία, οι Φωτόπουλοι στη ΔΕΗ. Εξαιρώ τον κ. Πρωτόπαπα για τις τράπεζες, γιατί είναι φίλος μου. Όλοι αυτοί, λοιπόν, όλα αυτά τα παιδιά του ΠΑΣΟΚ, όλοι αυτοί που κατέβαζαν τους διακόπτες, όλοι αυτοί που έκλειναν τις τράπεζες, όλοι αυτοί που κατέβαζαν τα αεροπλάνα είναι η αιτία.
Πρέπει κάποιος, κύριε Βενιζέλο, πέρα από τα πολύ ωραία λόγια, να ζητήσει και ένα «συγγνώμη», γιατί το «συγγνώμη» είναι ασφαλής βάση για να ζητούμε τη συναίνεση. Δεν άκουσα, λοιπόν, κανένα από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει ένα «συγγνώμη» από τον ελληνικό λαό για αυτά τα οποία έγιναν όλα αυτά τα χρόνια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η λύση πρέπει να δοθεί τώρα. Πώς θα δοθεί, όμως, τώρα; Με τι θα δοθεί τώρα η λύση; Με χατίρια στους πιστωτές; Δηλαδή, εμείς αναλαμβάνουμε όλες τις δεσμεύσεις; Εμείς θα δίνουμε όλες τις εγγυήσεις; Οι πιέσεις θα ασκούνται μονομερώς, μόνο στην ελληνική οικογένεια και στο εσωτερικό, σαν τα καλά παιδιά του νηπιαγωγείου; Αυτή είναι η υπεύθυνη εθνική στάση; Όχι, κύριοι συνάδελφοι. Από την άλλη μεριά, τι μας λένε οι πιστωτές μας; Αυτοί θα μας σώσουν αργότερα. Εμείς θα τα υπογράψουμε όλα, εμείς θα δώσουμε όλες τις εγγυήσεις.
Επειδή μου έγινε κριτική προηγουμένως, θα σας διαβάσω μόνο δυο άρθρα του Μνημονίου. Παίρνω αυτήν την πρωτοβουλία, γιατί έχουμε και συνταγματολόγο δίπλα μας για να μας πει αν αυτά τα διάβασαν έστω και χιαστί, όπως διάβαζε και ο Βενιζέλος τα θέματα της ιστορίας που τα ήξερε πολύ καλά, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μεγάλος Βενιζέλος.
Αυτό, λοιπόν, το Μνημόνιο λέει στο άρθρο 14, παράγραφος 5 ότι «ο δανειστής αμετάκλητα και άνευ όρων» –εμείς δηλαδή, η Ελλάδα- «παραιτείται από κάθε ασυλία». Εμείς παραιτούμαστε από κάθε ασυλία. «Αναγνωρίζει στους δανειστές της χώρας το δικαίωμα να προχωρούν σε κατάσχεση όχι μόνο της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, αλλά και κρατικής περιουσίας ταγμένης στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού». Αυτός είναι ο εκτελεστικός νόμος που θα ψηφίσουμε αύριο και θα πούμε και εκεί, όπως και πολλά άλλα, ότι οι δανειστές μας μπορούν να πουλούν τα δάνειά μας σε τρίτους, εμείς, αν βρούμε από τη Ρωσία ή από την Κίνα, όπως πήρε τώρα η Ουγγαρία, δεν μπορούμε. Εμείς είμαστε καλά παιδιά.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ΠΑΣΟΚ βάζει ένα δίλημμα. Ποιο είναι το δίλημμα; Το δίλημμα είναι ανεξέλεγκτη χρεοκοπία τώρα ή ελεγχόμενη χρεοκοπία το 2013.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τι κάνουν οι ξένοι, οι Ευρωπαίοι; Οι Ευρωπαίοι αγοράζουν χρόνο. Ποιος το λέει αυτό; Ο Κεφαλογιάννης; Όχι. Αυτό το λέει η κ. Μέρκελ. Η κ. Μέρκελ το Σαββατοκύριακο στο τηλεοπτικό δίκτυο ATR είπε: «Η Ευρώπη αγοράζει χρόνο μέχρι το 2013, οπότε θα υπάρχει ο μηχανισμός στήριξης για ελεγχόμενη χρεοκοπία». Εμείς σήμερα αυτό πρέπει να κάνουμε; Και για να μην έχετε αμφιβολία για το λάθος της μετάφρασης, ο κ. Σόιμπλε στην Εφημερίδα «Bild» την ίδια μέρα, χθες δηλαδή, γράφει: «Η Ευρώπη περιμένει την Ελλάδα να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρόκειται για μεγάλη κατάρρευση για την οποία έχουμε σχέδιο». Δηλαδή αν οι χώρες αυτές έχουν σχέδιο τώρα, φαντάζεστε τι σχέδιο θα υπάρχει το 2013.
Κύριοι συνάδελφοι –και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε- αν το μοναδικό πρόβλημα στον κόσμο ήταν το πρόβλημα του ελληνικού χρέους και του ελληνικού ελλείμματος, τότε δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, διότι εμείς έχουμε Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, όπως η πόλη του Μονάχου και τρία-τέσσερα περίχωρα ακόμα, όχι η Βαυαρία, αλλά η πόλη του Μονάχου.
Άρα, είναι πολύ εύκολο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Παγκόσμια Τράπεζα και τις Ηνωμένες Πολιτείες να μας λύσει το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι αν η Ελλάδα δεν πάει καλά, η Βουλγαρία θα έχει πρόβλημα, η Ρουμανία θα έχει πρόβλημα, η Σερβία θα έχει πρόβλημα, τα λεγόμενα «PIGS», τα «γουρουνάκια», θα έχουν πρόβλημα, οι μικρές χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία!
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρόβλημα 200 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν μπει η Ισπανία, πάει στα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Αν μπει η Ιταλία, πάει στα 5 τρισεκατομμύρια ευρώ! Αν μπουν οι Ηνωμένες Πολιτείες –και δεν είναι τυχαίο που η συζήτηση έγινε με τις Ηνωμένες Πολιτείες- τότε μιλάμε για 14 τρισεκατομμύρια ευρώ έλλειμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες!
Άρα, εδώ δεν ασχολείται κανείς με το τι θα ψηφίσει ο κ. Βενιζέλος! Δεν ασχολείται κανείς με τις διατάξεις! Ούτε τις διαβάζει ούτε τον ενδιαφέρουν! Απλώς, πρέπει να περάσουν το μήνυμα! Όμως, το μήνυμα είναι σε βάρος των Ελλήνων πολιτών! Είναι σε βάρος της ελληνικής οικογένειας!
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Γι’ αυτό, η περήφανη στάση της Νέας Δημοκρατίας και του Αρχηγού της, του Αντώνη Σαμαρά, προχθές, στις συζητήσεις που έγιναν στις Βρυξέλλες δίνει πραγματική βοήθεια, χείρα βοηθείας, στην εθνική προσπάθεια, γιατί αυτό έχει γίνει και από άλλες χώρες που αντέδρασαν! Δεν είναι τυχαίο που είχαμε σύμμαχο τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, διότι η Ουγγαρία αρνήθηκε να υπογράψει αυτά που υπογράφει, χωρίς να τα διαβάζει, η Κυβέρνηση με το «Μνημόνιο 1» και ελπίζει με Υπουργό τον κ. Βενιζέλο ότι θα κάνει και το «Μνημόνιο 2».
Η Αυστρία αντιδρά διότι το 2009, όταν βιώσαμε τη διεθνή κρίση με την «Goldman Sachs», το Χρηματιστήριό της έπεσε κατά 50% και βρέθηκε στα πρόθυρα του Μηχανισμού. Οι δηλώσεις μόνο που γίνονται εδώ –γι’ αυτό είπαμε ότι πρέπει να υπάρχει συνεννόηση- οδήγησε στο να σταματήσουν να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Ιταλίας. Άρα, εμείς πρέπει να δούμε την Ελλάδα. Πρέπει το «ναι» μας να είναι «ναι» και το «όχι» μας να είναι «όχι», με αξιοπρέπεια και εθνική κυριαρχία!
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το επαναληπτικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κύριε Πρόεδρε, κλείνω λέγοντας κάτι, μιας και έχω συνταγματολόγο απέναντί μου. Η λύση πρέπει να είναι εθνική, πρέπει να είναι της Ελλάδας. Και αυτό δεν γίνεται με διαχείριση. Με διαχείριση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πάμε πουθενά. Οι μεγάλοι ηγέτες –μιας και αρέσκεται ο αγαπητός συνάδελφος κ. Βενιζέλος να μιλάει για τους ηγέτες- σε κρίσιμες περιπτώσεις ποτέ δεν διαχειρίστηκαν, ούτε ο Χαρίλαος Τρικούπης με την αρχή της δεδηλωμένης ούτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με την Αναθεώρηση του Συντάγματος του 1909 ούτε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής της σύγχρονης εποχής! Άλλαξαν δομές!
Η χώρα μας χρειάζεται μία νέα Μεταπολίτευση! Και επειδή δεν κάνετε καλά σεμινάρια στον κύριο Πρωθυπουργό και τον αφήσατε –χωρίς την πρόθεσή σας, πιστεύω- μετέωρο με την πρότασή του για δημοψήφισμα, θα σας πω ότι αυτό είναι μία πομφόλυγα, μία φούσκα χωρίς νόημα!