Σίδερο, πλαστικό και γυαλί είναι τα ανακυκλώσιμα υλικά που «κερδίζονται» από την ανακύκλωση ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, δηλαδή από ψυγεία, υπολογιστές, μέχρι κινητά, λάμπες, ηλεκτρονικά ρολόγια και μουσικά όργανα. Αν η απόσυρση του προϊόντος συνοδευτεί με αγορά νέου, ο καταναλωτής θα έχει και οικονομικό όφελος από τα συνεργαζόμενα καταστήματα. Από τη στιγμή που δίνουμε μία συσκευή, πώς επιτυγχάνεται η ανακύκλωσή της; Την οργάνωση και λειτουργία του Συλλογικού Συστήματος Εναλλακτικής Διαχείρισης των Αποβλήτων Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού (Α.Η.Η.Ε.) στην Ελλάδα έχει αναλάβει η εταιρεία Ανακύκλωσης Συσκευών Α.Ε.
Η εταιρεία αποτελεί ένα από τα 11 συλλογικά συστήματα διαχείρισης αποβλήτων που λειτουργούν στην Ελλάδα και ειδικεύεται στην ανακύκλωση αποβλήτων ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού.
Όσες επιχειρήσεις παράγουν ή εισάγουν ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη έχουν την υποχρέωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση να πληρώνουν εισφορά ανάλογα με την ποσότητα των προϊόντων που πουλούν κατά το «ο ρυπαίνων πληρώνει». Η συμμετοχή στην Ανακύκλωσης Συσκευών Α.Ε. εξασφαλίζει στις επιχειρήσεις την απαλλαγή τους από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που τους επιβάλλει ο νόμος 2939/2001 και το Προεδρικό Διάταγμα 117/2004 εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Νατάσα Βορηά, υπεύθυνη Επικοινωνίας της Ανακύκλωσης Συσκευών ΑΕ.
«Το σύστημα δημιουργήθηκε με την πρωτοβουλία δέκα εταιρειών, που έβαλαν τα κεφάλαια. Σήμερα είναι συμβεβλημένες συνολικά χίλιες εταιρείες. Ο στόχος είναι τέσσερις τόνοι ανά κάτοικο ή 44.000 τόνοι ετησίως. Από το 2008 έχουμε πιάσει τον στόχο. Πέρσι μόνο ανακυκλώσαμε 44.337 τόνους συσκευών», επισημαίνει η κ. Βορηά.
Υπάρχουν δύο τρόποι για την ανακύκλωση των ηλεκτρικών ή ηλεκτρονικών συσκευών.
Παραδίδουμε τις μικροσυσκευές στα δημοτικά σημεία συλλογής ή σε αντίστοιχα που έχουν εγκαταστήσει οι εταιρείες στο χώρο τους. Για ογκώδεις συσκευές συνεννοούμαστε με το δήμο για την παραλαβή τους.
Αν κάποιος θέλει να αντικαταστήσει μία παλιά συσκευή με μία καινούργια, απευθύνεται σε κάποιο κατάστημα. Η μεταφορά και η αποθήκευση γίνεται με ευθύνη της εταιρείας. Ανάλογα με τα προγράμματα της εταιρείας γίνονται εκπτώσεις στις νέες συσκευές ή μοιράζονται δωροκουπόνια.
Η κ. Βορηά αναφέρει ότι «520 δήμοι της χώρας είναι συμβεβλημένοι, δηλαδή το 80%. Τοποθετούμε εμείς κοντέινερ σε χώρο του δήμου. Ο δήμος είναι υποχρεωμένος να παραλαμβάνει τις ηλεκτρικές συσκευές, να τις τοποθετεί στο κοντέινερ και εμείς μετά τις συλλέγουμε. Δυστυχώς η συνεργασία δεν έχει πάντα τα ποθητά αποτελέσματα. Κάποιοι δήμοι δεν κλείνουν συμβάσεις, άλλοι απλώς δεν τις τηρούν. Ο νόμος περιέχει ασάφειες και υπάρχει και έλλειψη ελέγχου. Ο καλύτερος δήμος για πέρσι ήταν ο δήμος Κέας με 14 τόνους ανά κάτοικο».
Όλες οι συσκευές καταλήγουν στην εταιρεία και ακολουθούν συγκεκριμένη γραμμή επεξεργασίας.
«Όταν φτάσει το φορτίο σε μας ζυγίζεται και οι συσκευές διαχωρίζονται. Αποσυναρμολογούνται και απορρυπαίνονται, από τοξικά υλικά και στη συνέχεια τεμαχίζονται. Ξεχωρίζονται το πλαστικό, το γυαλί και τα μέταλλα, όπως ο σίδηρος, και προωθούνται στις αντίστοιχες βιομηχανίες. Κάποιες βιομηχανίες βρίσκονται στην Ελλάδα, για παράδειγμα ο σίδηρος καταλήγει εξ ολοκλήρου στην Χαλυβουργία Ελλάδας. Ό,τι δεν ανακυκλωθεί προωθείται για υγειονομική ταφή, ενώ τα επικίνδυνα υλικά και τα τοξικά απόβλητα στέλνονται για επεξεργασία στο εξωτερικό, όπως το φρέον, που πηγαίνει στη Γαλλία και οι λάμπες φθορίου, που περιέχουν υδράργυρο, στη Γερμανία», εξηγεί η κ. Βορηά
Η εταιρεία αποτελεί ένα από τα 11 συλλογικά συστήματα διαχείρισης αποβλήτων που λειτουργούν στην Ελλάδα και ειδικεύεται στην ανακύκλωση αποβλήτων ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού.
Όσες επιχειρήσεις παράγουν ή εισάγουν ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη έχουν την υποχρέωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση να πληρώνουν εισφορά ανάλογα με την ποσότητα των προϊόντων που πουλούν κατά το «ο ρυπαίνων πληρώνει». Η συμμετοχή στην Ανακύκλωσης Συσκευών Α.Ε. εξασφαλίζει στις επιχειρήσεις την απαλλαγή τους από την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που τους επιβάλλει ο νόμος 2939/2001 και το Προεδρικό Διάταγμα 117/2004 εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Νατάσα Βορηά, υπεύθυνη Επικοινωνίας της Ανακύκλωσης Συσκευών ΑΕ.
«Το σύστημα δημιουργήθηκε με την πρωτοβουλία δέκα εταιρειών, που έβαλαν τα κεφάλαια. Σήμερα είναι συμβεβλημένες συνολικά χίλιες εταιρείες. Ο στόχος είναι τέσσερις τόνοι ανά κάτοικο ή 44.000 τόνοι ετησίως. Από το 2008 έχουμε πιάσει τον στόχο. Πέρσι μόνο ανακυκλώσαμε 44.337 τόνους συσκευών», επισημαίνει η κ. Βορηά.
Υπάρχουν δύο τρόποι για την ανακύκλωση των ηλεκτρικών ή ηλεκτρονικών συσκευών.
Παραδίδουμε τις μικροσυσκευές στα δημοτικά σημεία συλλογής ή σε αντίστοιχα που έχουν εγκαταστήσει οι εταιρείες στο χώρο τους. Για ογκώδεις συσκευές συνεννοούμαστε με το δήμο για την παραλαβή τους.
Αν κάποιος θέλει να αντικαταστήσει μία παλιά συσκευή με μία καινούργια, απευθύνεται σε κάποιο κατάστημα. Η μεταφορά και η αποθήκευση γίνεται με ευθύνη της εταιρείας. Ανάλογα με τα προγράμματα της εταιρείας γίνονται εκπτώσεις στις νέες συσκευές ή μοιράζονται δωροκουπόνια.
Η κ. Βορηά αναφέρει ότι «520 δήμοι της χώρας είναι συμβεβλημένοι, δηλαδή το 80%. Τοποθετούμε εμείς κοντέινερ σε χώρο του δήμου. Ο δήμος είναι υποχρεωμένος να παραλαμβάνει τις ηλεκτρικές συσκευές, να τις τοποθετεί στο κοντέινερ και εμείς μετά τις συλλέγουμε. Δυστυχώς η συνεργασία δεν έχει πάντα τα ποθητά αποτελέσματα. Κάποιοι δήμοι δεν κλείνουν συμβάσεις, άλλοι απλώς δεν τις τηρούν. Ο νόμος περιέχει ασάφειες και υπάρχει και έλλειψη ελέγχου. Ο καλύτερος δήμος για πέρσι ήταν ο δήμος Κέας με 14 τόνους ανά κάτοικο».
Όλες οι συσκευές καταλήγουν στην εταιρεία και ακολουθούν συγκεκριμένη γραμμή επεξεργασίας.
«Όταν φτάσει το φορτίο σε μας ζυγίζεται και οι συσκευές διαχωρίζονται. Αποσυναρμολογούνται και απορρυπαίνονται, από τοξικά υλικά και στη συνέχεια τεμαχίζονται. Ξεχωρίζονται το πλαστικό, το γυαλί και τα μέταλλα, όπως ο σίδηρος, και προωθούνται στις αντίστοιχες βιομηχανίες. Κάποιες βιομηχανίες βρίσκονται στην Ελλάδα, για παράδειγμα ο σίδηρος καταλήγει εξ ολοκλήρου στην Χαλυβουργία Ελλάδας. Ό,τι δεν ανακυκλωθεί προωθείται για υγειονομική ταφή, ενώ τα επικίνδυνα υλικά και τα τοξικά απόβλητα στέλνονται για επεξεργασία στο εξωτερικό, όπως το φρέον, που πηγαίνει στη Γαλλία και οι λάμπες φθορίου, που περιέχουν υδράργυρο, στη Γερμανία», εξηγεί η κ. Βορηά