Ο υπ. Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπεραμύνθηκε των αποφάσεων για τη συμμετοχή της Γερμανίας στη δανειακή σύμβαση βοήθειας στην Ελλάδα και τον προσωρινό μηχανισμό στήριξης του Ευρώ EFSF. Στην ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας ο κ. Σόιμπλε επικαλέσθηκε τις συνθήκες απειλής για το ευρώ που οδήγησαν στις αποφάσεις στήριξης της Ελλάδας και των άλλων υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης [Δεξί Εξτρέμ: Για να είστε ενήμεροι από τώρα, η απόφαση του Δικαστηρίου που θα βγει σε 3 μήνες δεν υπάρχει περίπτωση να απαγορευθεί η συμμετοχή της Γερμανίας στον μηχανισμό στήριξης... στη χειρότερη Κυβέρνηση θα υποχρεώσει τη Γερμανική Κυβέρνηση να εμπλέξει περισσότερο τη Βουλή στις όποιες αποφάσεις της]. Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο εξετάζει από σήμερα επί της ουσίας προσφυγή που υπογράφουν ο βουλευτής του συντηρητικού κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης CSU Πέτερ Γκαουβάιλερ και ομάδας ευρωσκεπτικιστών συνταγματολόγων, οικονομολόγων και οικονομικών παραγόντων. Οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι η απόφαση για τη βοήθεια στην Ελλάδα και τις ασπίδες προστασίας του ευρώ παραβιάζουν το άρθρο 125 της Συνθήκης της Λισαβόνας με τη ρήτρα που απαγορεύει την ανάληψη χρέους άλλης χώρας-μέλους της Ένωσης (No Bail out). Επίσης υποστηρίζουν ότι με τα 147 δισ. εγγυήσεις της Γερμανίας για το μηχανισμό, και άλλα 24 δισ. εγγυήσεων για τη βοήθεια στην Ελλάδα περιστέλλεται το θεμελιώδες δικαίωμα της γερμανικής βουλής να αποφασίζει επί του προϋπολογισμού της χώρας.
Ο κ. Σόιμπλε αντέκρουσε την επιχειρηματολογία αυτή και τόνισε ότι από τις αρχές του 2010 η ανθεκτικότητα και η συνοχή της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τίθενται συνολικά υπό δοκιμασία. «Λόγω των προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχει καμία καλύτερη οικονομική και πολιτική εναλλακτική λύση από την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Κάθε ευρωπαϊκή χώρα από μόνη της, ακόμη και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, είναι πολύ μικρή για να ανταποκριθεί στα συμφέροντά μας και στην ευθύνη μας στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο», είπε ο κ. Σόιμπλε.
Ο υπ. Οικονομικών αναφερόμενος στην περίπτωση της Ελλάδας σημείωσε ότι «όταν στο πρώτο ήμισυ του 2010 εμφανίστηκαν εκτιμήσεις των αγορών για μία επαπειλούμενη αδυναμία πληρωμών σε ένα ελάχιστα ανθεκτικό περιβάλλον αγορών, τότε ετέθη για τις κυβερνήσεις το ερώτημα, εάν αποτελεί υπεύθυνη στάση να δοκιμαστεί σ’ αυτή την περίπτωση η ανθεκτικότητα των αγορών. Πολλοί ειδικοί φοβήθηκαν ότι μία ανεξέλεγκτη αδυναμία πληρωμών θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις από την τραπεζική κρίση του 2008».
Ο κ. Σόιμπλε πρόσθεσε ότι «στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχει το επιπρόσθετο στοιχείο ότι τα δημοσιευθέντα στοιχεία που αφορούσαν στο έλλειμμα της χώρας ήταν λανθασμένα».
Ο υπουργός Οικονομικών αιτιολόγησε την απόφαση για τους μηχανισμούς στήριξης του ευρώ λέγοντας ότι «εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση να αποφευχθεί ο κίνδυνος “μόλυνσης” και να μειωθεί συνολικά ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης. Ο κίνδυνος μιας τέτοιας μόλυνσης δικαιολόγησε την αναγκαιότητα να βοηθηθεί τον Απρίλιο του 2010 η Ελλάδα με συντονισμένα διμερή δάνεια. Έως ότου ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις ο κίνδυνος “εξάπλωσης της μόλυνσης” είχε μεγαλώσει δραματικά. Για το λόγο αυτό έπρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα να συναφθεί ο προσωρινός μηχανισμός διάσωσης υπό τη συμμετοχή του ΔΝΤ ύψους 750 δισ. ευρώ».
Ταυτόχρονα ο κ. Σόιμπλε επισήμανε ότι αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης σημαίνει ότι «οι χώρες με υψηλά χρέη και ελλείμματα θα πρέπει να σταθεροποιήσουν τους προϋπολογισμούς τους και να παραμερίσουν τα δομικά εμπόδια της ανάπτυξης». Σημείωσε δε ότι «προκειμένου να επενεργήσουν οι μεταρρυθμίσεις, οι χώρες χρειάζονται χρόνο. Χρόνο που δε δίνουν στις χώρες αυτές οι χρηματαγορές, και τον οποίο τους παραχωρούν οι χώρες της Ευρώπης μέσω οικονομικής βοήθειας, η οποία συνδέεται με αυστηρούς όρους». Το πόσο αυστηροί είναι αυτοί οι όροι, φάνηκε κατά τον κ. Σόιμπλε, από το πόσο χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία αντιστάθηκαν να υπαχθούν στο μηχανισμό και «σχεδόν υποχρεώθηκαν λόγω του συστημικού κινδύνου επέκτασης της κρίσης και λόγω της απειλής για την Ευρωζώνη συνολικά. Η Ελλάδα θα πρέπει να εκπληρώσει πολύ αυστηρούς όρους. Η χώρα έχει ήδη προχωρήσει σε επώδυνες τομές και πρέπει να κάνει κι άλλα ακόμη», είπε ο κ. Σόιμπλε. Κατέληξε δε ότι «με το ευρώ η Ευρώπη συνεισφέρει στην παγκόσμια σταθερότητα».
Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας αναμένεται περίπου σε τρεις μήνες.
Ο κ. Σόιμπλε αντέκρουσε την επιχειρηματολογία αυτή και τόνισε ότι από τις αρχές του 2010 η ανθεκτικότητα και η συνοχή της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τίθενται συνολικά υπό δοκιμασία. «Λόγω των προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχει καμία καλύτερη οικονομική και πολιτική εναλλακτική λύση από την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Κάθε ευρωπαϊκή χώρα από μόνη της, ακόμη και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, είναι πολύ μικρή για να ανταποκριθεί στα συμφέροντά μας και στην ευθύνη μας στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο», είπε ο κ. Σόιμπλε.
Ο υπ. Οικονομικών αναφερόμενος στην περίπτωση της Ελλάδας σημείωσε ότι «όταν στο πρώτο ήμισυ του 2010 εμφανίστηκαν εκτιμήσεις των αγορών για μία επαπειλούμενη αδυναμία πληρωμών σε ένα ελάχιστα ανθεκτικό περιβάλλον αγορών, τότε ετέθη για τις κυβερνήσεις το ερώτημα, εάν αποτελεί υπεύθυνη στάση να δοκιμαστεί σ’ αυτή την περίπτωση η ανθεκτικότητα των αγορών. Πολλοί ειδικοί φοβήθηκαν ότι μία ανεξέλεγκτη αδυναμία πληρωμών θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις από την τραπεζική κρίση του 2008».
Ο κ. Σόιμπλε πρόσθεσε ότι «στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχει το επιπρόσθετο στοιχείο ότι τα δημοσιευθέντα στοιχεία που αφορούσαν στο έλλειμμα της χώρας ήταν λανθασμένα».
Ο υπουργός Οικονομικών αιτιολόγησε την απόφαση για τους μηχανισμούς στήριξης του ευρώ λέγοντας ότι «εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση να αποφευχθεί ο κίνδυνος “μόλυνσης” και να μειωθεί συνολικά ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης. Ο κίνδυνος μιας τέτοιας μόλυνσης δικαιολόγησε την αναγκαιότητα να βοηθηθεί τον Απρίλιο του 2010 η Ελλάδα με συντονισμένα διμερή δάνεια. Έως ότου ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις ο κίνδυνος “εξάπλωσης της μόλυνσης” είχε μεγαλώσει δραματικά. Για το λόγο αυτό έπρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα να συναφθεί ο προσωρινός μηχανισμός διάσωσης υπό τη συμμετοχή του ΔΝΤ ύψους 750 δισ. ευρώ».
Ταυτόχρονα ο κ. Σόιμπλε επισήμανε ότι αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης σημαίνει ότι «οι χώρες με υψηλά χρέη και ελλείμματα θα πρέπει να σταθεροποιήσουν τους προϋπολογισμούς τους και να παραμερίσουν τα δομικά εμπόδια της ανάπτυξης». Σημείωσε δε ότι «προκειμένου να επενεργήσουν οι μεταρρυθμίσεις, οι χώρες χρειάζονται χρόνο. Χρόνο που δε δίνουν στις χώρες αυτές οι χρηματαγορές, και τον οποίο τους παραχωρούν οι χώρες της Ευρώπης μέσω οικονομικής βοήθειας, η οποία συνδέεται με αυστηρούς όρους». Το πόσο αυστηροί είναι αυτοί οι όροι, φάνηκε κατά τον κ. Σόιμπλε, από το πόσο χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία αντιστάθηκαν να υπαχθούν στο μηχανισμό και «σχεδόν υποχρεώθηκαν λόγω του συστημικού κινδύνου επέκτασης της κρίσης και λόγω της απειλής για την Ευρωζώνη συνολικά. Η Ελλάδα θα πρέπει να εκπληρώσει πολύ αυστηρούς όρους. Η χώρα έχει ήδη προχωρήσει σε επώδυνες τομές και πρέπει να κάνει κι άλλα ακόμη», είπε ο κ. Σόιμπλε. Κατέληξε δε ότι «με το ευρώ η Ευρώπη συνεισφέρει στην παγκόσμια σταθερότητα».
Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας αναμένεται περίπου σε τρεις μήνες.