ΣΕ συνεχή ολισθήματα υποπίπτει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος.
ΑΦΟΥ, πρώτα, παρέκαμψε τις έγγραφες αντιρρήσεις που προέβαλαν στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, προχωρώντας στη χρηματοδότηση της Proton, υποστηρίζοντας τη «συστημική λογική» για τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος, χθες κατέθεσε προσθήκη στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών (ψηφίζεται σήμερα), με αναδρομική από το 1997 (!) ισχύ, η οποία ουσιαστικά παρέχει νομική κάλυψη εκ των υστέρων στον ίδιο για την ενέργειά του αυτή.
ΛΕΕΙ η προσθήκη ότι, όταν κλονίζεται η ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος, μπορεί ο κάθε υπουργός Οικονομικών να τοποθετεί χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου όπου αυτός νομίζει ότι έτσι θα διασφαλιστεί η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τα στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα του Δημοσίου.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ασύνηθες φαινόμενο στα κοινοβουλευτικά πράγματα της χώρας. Κατανοητό, όταν η αναδρομική ισχύς είναι για έναν χρόνο, αλλά για δεκατέσσερα; Και γιατί συγκεκριμένα από το 1997;
ΕΚΕΙΝΗ η χρονιά ήταν περίοδος «άνθησης» του Χρηματιστηρίου. Και οι τράπεζες είχαν τον πρώτο λόγο στις συναλλαγές, με τα γνωστά βεβαίως ολέθρια αποτελέσματα για τους καταθέτες-παίκτες.
ΣΗΜΕΡΑ επικρατεί ένας οργασμός περί συγχώνευσης τραπεζών, οι οποίες, όμως, οφείλουν να παρουσιάζουν υγιή οικονομική εικόνα. Κι αν δεν την έχουν, πρέπει να την εμφανίσουν. Είναι πολλές οι συμπτώσεις για να παραμένει κάποιος απαθής.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ η κίνηση αυτή του υπουργού Οικονομικών αναδεικνύει τα κενά της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας (η αρχή της δεδηλωμένης ισχύει στην ψήφιση κάθε νομοσχεδίου...), είναι ένα πλήγμα, ένα στίγμα στο ίδιο το σώμα της Δημοκρατίας.
ΠΡΟΣ τούτο τα πολιτικά κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στην κοινωνία, αλλά και στους δημοκρατικούς θεσμούς, για το αν θα το υπερψηφίσουν ή καταψηφίσουν. Ακόμη και οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Διότι δεν είναι δυνατόν να είσαι και ελεγχόμενος και ελέγχων.
ΕΑΝ ψηφιστεί η προσθήκη, αυτομάτως παρέχεται νομική κάλυψη στον υπουργό Οικονομικών και σε όλους τους υπουργούς από το 1997 εκ των υστέρων!
ΚΑΛΟΣ ρήτορας ο κ. Βενιζέλος, οδοστρωτήρας σχεδόν, αλλά ένας πολιτικός με τη νομομάθειά του, και μάλιστα με συνταγματικές ευαισθησίες, θα έπρεπε να δίνει πρώτος το παράδειγμα της υπεράσπισης του νόμου ως κορυφαίου στύλου της Δημοκρατίας.
enet.gr
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ασύνηθες φαινόμενο στα κοινοβουλευτικά πράγματα της χώρας. Κατανοητό, όταν η αναδρομική ισχύς είναι για έναν χρόνο, αλλά για δεκατέσσερα; Και γιατί συγκεκριμένα από το 1997;
ΕΚΕΙΝΗ η χρονιά ήταν περίοδος «άνθησης» του Χρηματιστηρίου. Και οι τράπεζες είχαν τον πρώτο λόγο στις συναλλαγές, με τα γνωστά βεβαίως ολέθρια αποτελέσματα για τους καταθέτες-παίκτες.
ΣΗΜΕΡΑ επικρατεί ένας οργασμός περί συγχώνευσης τραπεζών, οι οποίες, όμως, οφείλουν να παρουσιάζουν υγιή οικονομική εικόνα. Κι αν δεν την έχουν, πρέπει να την εμφανίσουν. Είναι πολλές οι συμπτώσεις για να παραμένει κάποιος απαθής.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ η κίνηση αυτή του υπουργού Οικονομικών αναδεικνύει τα κενά της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας (η αρχή της δεδηλωμένης ισχύει στην ψήφιση κάθε νομοσχεδίου...), είναι ένα πλήγμα, ένα στίγμα στο ίδιο το σώμα της Δημοκρατίας.
ΠΡΟΣ τούτο τα πολιτικά κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στην κοινωνία, αλλά και στους δημοκρατικούς θεσμούς, για το αν θα το υπερψηφίσουν ή καταψηφίσουν. Ακόμη και οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Διότι δεν είναι δυνατόν να είσαι και ελεγχόμενος και ελέγχων.
ΕΑΝ ψηφιστεί η προσθήκη, αυτομάτως παρέχεται νομική κάλυψη στον υπουργό Οικονομικών και σε όλους τους υπουργούς από το 1997 εκ των υστέρων!
ΚΑΛΟΣ ρήτορας ο κ. Βενιζέλος, οδοστρωτήρας σχεδόν, αλλά ένας πολιτικός με τη νομομάθειά του, και μάλιστα με συνταγματικές ευαισθησίες, θα έπρεπε να δίνει πρώτος το παράδειγμα της υπεράσπισης του νόμου ως κορυφαίου στύλου της Δημοκρατίας.
enet.gr