Πως εξελίχθηκε μετά το έτος 2009O κ. Παπανδρέου κατηγορεί διαρκώς την Νέα Δημοκρατία ως υπεύθυνη για την εκτίναξη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αφ ης στιγμής ανήλθε εκείνος στην εξουσία, δεν έχει παύσει να επιρρίπτη ευθύνες στους προκατόχους του. Ότι έπεσαν έξω στους στόχους τους, ότι εξαπάτησαν τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες, ότι επέφεραν την καταστροφή και ότι εν τέλει εκείνοι ευθύνονται που ο ίδιος αναγκάσθηκε να προσφύγη στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηρίξεως και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ακόμη και αν υποτεθή ότι όλα αυτά ισχύουν -που ασφαλώς δεν ισχύουν- το ερώτημα είναι τι έχει κάνει η Κυβέρνησις Παπανδρέου κατά τους 23 τελευταίους μήνες για να μειωθή το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Διαρκής υπονόμευσις
Αν η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας ήταν εσφαλμένη μία φορά, η αντίστοιχη πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι εσφαλμένη δέκα φορές. Η Κυβέρνησις Καραμανλή είχε θέσει κάποιους στόχους για το 2009 οι οποίοι πράγματι δεν επετεύχθησαν. Αλλά ουδέποτε αφέθηκε να τους επιτύχη ή έστω να τους διορθώση εκ των υστέρων. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ σφυροκοπούσε την τότε Κυβέρνηση κατά τρόπο ανελέητο. Κάθε προσπάθειά της να μειώση τα ελλείμματα προσέκρουε σε αντιδράσεις στις οποίες πρωτοστατούσε το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και όταν ανεκοινώθησαν σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις, ο κ. Παπανδρέου εστήριζε και υπέθαλπε τις αντιδράσεις. Θυμηθείτε την στάση του για το θέμα της παραχωρήσεως του εμπορευματικού σταθμού του Λιμένος Πειραιώς στην κινεζική Cosco. Το ΠΑΣΟΚ τορπίλλισε ευθέως την σχετική συμφωνία. Όμως ο κ. Παπανδρέου φέρει ευθύνες για την διαμόρφωση του ελλείμματος του έτους 2009 και για έναν πρόσθετο λόγο: Ότι έσυρε τον τόπο σε πρόωρες εκλογές. Λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο κυριώτερος λόγος που το έλλειμμα του 2009 ξέφυγε και εκτινάχθηκε στα ύψη ήταν ακριβώς οι πρόωρες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Αν αυτές είχαν αποφευχθή, ουδέποτε το έλλειμμα θα είχε διαμορφωθή στο 12,7% του ΑΕΠ. Αυτό συνέβη διότι κατά το δεύτερο εξάμήνο του 2009 παρέλυσε ο εισπρακτικός μηχανισμός του δημοσίου αλλά και μεγάλο τμήμα της οικονομικής δραστηριότητος, η οποία γεννά φόρους. Μετά την απειλή του κ. Παπανδρέου ότι θα έρριχνε την Κυβέρνηση Καραμανλή κατά την προεδρική εκλογή, η χώρα εισήλθε σε κλίμα εκλογών και το κράτος έπαυσε να λειτουργή.
Αλλά και μετά την διενέργεια των εκλογών και την άνετη νίκη του ΠΑΣΟΚ, απέμενε ένα ολόκληρο τρίμηνο για να λάβη η νέα Κυβέρνησις διορθωτικά μέτρα και να περιορίση το έλλειμμα. Δεν το έκανε για λόγους πολιτικούς.
Στην πραγματικότητα ήθελε να αυξηθή το έλλειμμα του 2009 όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να επιρρίψη τις ευθύνες στην Κυβέρνηση Καραμανλή και η ίδια να έχη μεγαλύτερα περιθώρια μειώσεώς του κατά το 2010. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Παπανδρέου παρουσιάζει ως «κατόρθωμα» το γεγονός ότι η Κυβέρνησίς του εμείωσε το 2010 το έλλειμμα κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες (από 15,4% σε 10,5% του ΑΕΠ). Αυτό από μόνο του δείχνει την πολιτική σκοπιμότητα της εκτινάξεώς του το 2009 στα ανώτερα δυνατά επίπεδα. Να φταίη η «κακή» Νέα Δημοκρατία και να διορθώνη τα λάθη το «καλό» ΠΑΣΟΚ. Αυτό το άθλιο πολιτικό παιγνίδι παίχθηκε με το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009.
Κανένα αποτέλεσμα
Σήμερα, 23 μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία, άραγε τι πέτυχε το ΠΑΣΟΚ στον τομέα του δημοσιονομικού ελλείμματος; Ουσιαστικώς τίποτε. Καθ όλες τις ενδείξεις το έλλειμμα θα διαμορφωθή και εφέτος στα επίπεδα του 10% του ΑΕΠ. Ο αρχικός στόχος ήταν να μειωθή στο 7,5%, οι σημερινές εκτιμήσεις (τρόικας και Κυβερνήσεως) το αναβιβάζουν στο 8,5% και τελικώς μάλλον θα ξεπεράση το 9% του ΑΕΠ. Οι κυβερνώντες επικαλούνται για αυτό την ύφεση, για την οποία όμως ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι ίδιοι. Όλοι οι Έλληνες έχουν καταλάβει σήμερα ότι ο κύριος υπαίτιος για την επιδείνωση της υφέσεως είναι η φορολογική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ενώ αντίθετα, στον βαθμό που για το έλλειμμα του 2009 ευθύνετο και η τότε ύφεσις, εκείνη ήταν αποτέλεσμα της παγκοσμίου οικονομική κρίσεως και όχι της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας.
Ποιος ευθύνεται λοιπόν που ο κ. Παπανδρέου, δύο χρόνια μετά την άνοδό του στην εξουσία δεν έχει περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα σε ανεκτά επίπεδα; Προφανώς ο ίδιος. Οι ευθύνες του είναι πολλαπλάσιες, τόσο του προκατόχου του όσο και άλλων εξωγενών παραγόντων όπως είναι η διεθνής κρίσις και η τρόικα. Άλλωστε η τελευταία πιέζει πρωτίστως για την επίλυση του δημοσιονομικού. Ενώ η Κυβέρνησις του κ. Παπανδρέου αρνείται να περιορίση δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, που είναι ο μόνος δρόμος για να περιορισθή το έλλειμμα.
ΕΣΤΙΑ