Αν και έγραψα το αθλητικό μου σχόλιο μετά τον αγώνα με τον Άρη το περασμένο Σάββατο, το δημοσιεύω σήμερα με μια εβδομάδα καθυστέρηση λόγω των σημαντικών πολιτικών εξελίξεων που μεσολάβησαν… [και ποιο ήταν το πρόβλημα αν το δημοσίευες το περασμένο Σάββατο ρε Αντρέα; Θα σε έπαιρναν με τις πέτρες, ενώ τώρα που "σωθήκαμε" θα σου πούνε μπράβο; Μπράβο Αντρέα! Είσαι έτη φωτός μακριά απ' τα άγχη της κοινωνίας... γι αυτό και θα γίνεις κάποτε Πρωθυπουργός της Ελλάδας... Τέλος πάντων, διαβάστε την ανάλυση του Αντρέα αφού έκανε τον κόπο και την έγραψε]Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που θα καθορίσει την ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας και περιλαμβάνει και το μεγάλο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη. Το Σάββατο νικήσαμε σε μια παραδοσιακά δύσκολη έδρα και οπωσδήποτε πρέπει να κρατήσουμε και τη νίκη και την επιθετική παραγωγικότητα της ομάδας που αισίως έφθασε τα 16 γκολ σε 7 αγώνες. Θέλω να σταθώ όμως στο πρόβλημα που όλοι έχουμε εντοπίσει και αφορά την αμυντική μας λειτουργία. Στο «Κλ. Βικελίδης», ως συνέχεια του ματς με τον Ο.Φ.Η, αποδείχθηκε περίτρανα ότι το ονοματεπώνυμο που όλοι είχαμε στα χείλη μας ως υπεύθυνο για τις άσχημες αμυντικές επιδόσεις, είχε μεν καίρια ευθύνη αλλά δεν είχε την αποκλειστική. Ο προπονητής Βαλβέρδε πήρε τελικά το ρίσκο και έριξε στη μάχη τον νεαρό ταλαντούχο Ούγγρο Μέγιερι, αλλά το πρόβλημα παρέμεινε…Μήπως τελικά έχουμε έλλειψη συγκέντρωσης και χαλαρώνει η προσπάθεια μας όταν θεωρούμε «ληγμένα» τα παιχνίδια από το 75’ ; Μήπως τελικά το πρόβλημα αφορά κυρίως την αμυντική γραμμή και όχι τον τερματοφύλακα αποκλειστικά ; Στο «Βεστφάλεν» ηττηθήκαμε 1-0 με αμαρκάριστο σουτ έξω από την περιοχή, στη Θεσσαλονίκη δεχθήκαμε 2 γκολ με την άμυνα μας σε ρόλο παρατηρητή… Κοιτώντας βιαστικά τη βαθμολογία μας, είδα πως όχι μόνο δεν έχουμε την πρωτιά στην άμυνα, αλλά ο Παναθηναϊκός και ακόμη 5 ομάδες έχουν καλύτερη αμυντική επίδοση από εμάς! Εννέα γκολ σε επτά αγώνες!!! Τέσσερα σε δύο μάνι – μάνι με Ο.Φ.Η και Άρη. Καλοσυνηθίσαμε με τον Αντώνη Νικοπολίδη και τώρα μας κακοφαίνεται. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι τι φαίνεται σε εμάς τους φιλάθλους, αλλά ποια είναι η πραγματικότητα, ειδικά ενόψει των δυο κρίσιμων επόμενων αγώνων. Σε 12 μέρες ακολουθεί το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και αμέσως μετά η Μαρσείγ. Με την ομάδα συγκεντρωμένη για 180’ λεπτά πάμε για 2 τελικούς. Με τον κόσμο στο πλευρό μας θα τα καταφέρουμε.
http://andreasloverdos.wordpress.com/