Η πιθανή κατακρήμνιση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος θα έχει τόσο καταστροφικές συνέπειες που όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες που το χρησιμοποιούν είναι πεπεισμένοι πως ακόμα και χιλιοστά πριν τον γκρεμό, θα βρεθούν νομοθέτες να σώσουν την κατάσταση. Άλλωστε, κανένας εξ αυτών δεν θα ήθελε να είναι υπόλογος στον κόσμο της Ευρώπης ή υπεύθυνος για την αποτυχία του.
Αν το ευρώ πάψει να υφίσταται, το παγκόσμιο χάος που θα προκληθεί αναμένεται να είναι χειρότερο από την ύφεση του 2008-09. Η ευρωζώνη θα αποτελούσε, σε μια τέτοια περίπτωση, απομεινάρια σπασμένου –σε χίλια κομμάτια- καθρέφτη, απεικονίζοντας γενικευμένο τραπεζικό πρόβλημα, χώρες σε οικονομική κατάρρευση και δυνατό ιδιωτικό κεφάλαιο που πια θα έβρισκε πάτημα να αναδυθεί, να υπερισχύσει και να ελέγξει τα πράγματα όπως και όσο θέλει.
Ο Economist προχωρά και γράφει πως εάν κι εφόσον ανακοινωθεί λήξη του ευρώ τότε ίσως να φτάσουμε να μιλάμε ακόμα και για τέλος της Ενωμένης Ευρώπης όπως την ξέραμε από την γέννησή της και μέχρι σήμερα.
Κι αν και όλα τα παραπάνω διαβάζονται με κομμένη την ανάσα, το άρθρο του καταξιωμένου στον οικονομικό χώρο περιοδικού πάει ένα βήμα παραπέρα και λέει ότι, η υπαρκτή απειλή μιας καταστροφής δεν σημαίνει πως, τελικά, κάποιος θα ακούσει την παράκληση και θα τείνει χείρα βοηθείας. Θα μπορούσε να είναι απειλή η οποία θα πραγματοποιηθεί μια και έχουμε να κάνουμε με πεισματάρηδες ηγέτες που αρέσκονται να τραβούν την κατάσταση στα άκρα, χωρίς, ταυτόχρονα να είναι βέβαιη πως μπορούν να δώσουν τη λύση.
Σύμφωνα πάντα με το άρθρο, αυτό που έχει καταφάει το σώμα της ευρωζώνης είναι οι αγορές, οι μανίες και ο πανικός που έχει προκληθεί με –ειρωνικό- σκοπό να μειωθεί ο πανικός αυτός.
Μόνη λύση που αναφέρεται ότι θα βοηθούσε είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αν αποφάσιζε να προσφέρει στις τράπεζες απεριόριστη ρευστότητα για όσο χρόνο χρειαστεί έτσι ώστε να αποφευχθούν οι παράπλευρες απώλειες.
Μέχρι η ΕΚΤ να πάρει την απόφαση αυτή, ο πανικός θα συνεχίσει να υφίσταται και να εξουσιάζει. Σαν τελευταίο παράδειγμα παρουσιάζεται η Ισπανία, όπου, παρόλη τη συντριπτική νίκη του Ραχόι και τη διάθεσή του να κάνει μεταρρυθμίσεις και να ακολουθήσει την οδό της λιτότητας, παραδόξως είδε το κόστος δανεισμού της να αυξάνεται για μια ακόμα φορα.
«Η κυρία Μέρκελ και η ΕΚΤ δεν μπορούν να συνεχίσουν να απειλούν ανίσχυρες οικονομίες με έξοδό τους από το ευρώ, σε μια στιγμή, και να διασφαλίζουν τις αγορές υποσχόμενοι τη σωτηρία του ευρώ, την επόμενη. Αν δεν αλλάξει στάση, η Γερμανίδα καγκελάριος θα καταλάβει ότι ακόμα και το δικό της μέλλον έχει προαποφασισθεί», κλείνει το άρθρο.