Ένα ξεκάθαρο ερώτημα θέτει ο γαλλικός Μοnde στους αναγνώστες του: «Είναι η Ελλάδα χώρα της Ευρώπης»; Σε ένα δισέλιδο «αφιέρωμα» η εφημερίδα σημειώνει ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι ταμπού και διηγείται την πρόσφατη ελληνική ιστορία δύο αιώνων. Την ιστορία μιας χώρας που ίσως είναι λιγότερο ευρωπαϊκή από όσο φαίνεται.
To άρθρο ξεκινά με τη ρήση του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν στα χρόνια του 1970: «Δεν μπορούμε να κλείσουμε την πόρτα στον Πλάτωνα», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δώσει το στίγμα της Ευρώπης και της άμεσης σχέσης που έχει με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Στη συνέχεια παρατίθεται η σύγχρονη ελληνική ιστορία και η γέννηση μιας μικρής, αγροτικής χώρας στην άκρη της Ευρώπης, μιας χώρας που επέλεξε για συμβολικούς λόγους την Αθήνα για πρωτεύουσα, μιας χώρας που πέρασε πολέμους, διχασμούς, τη «Μεγάλη Ιδέα», την καταστροφή της Μικράς Ασίας, την πείνα της κατοχής, το αντάρτικο, την απελευθέρωση, τη δικτατορία των Συνταγματαρχών και τη Μεταπολίτευση.
Δεν λείπουν ασφαλώς οι αναφορές στο πελατειακό κράτος το οποίο δημιουργήθηκε και πάνω στο οποίο στηρίχθηκε το πολιτικό κατεστημένο.
«Μετά τη Μεταπολίτευση, ο ευρωπαϊκός δρόμος άνοιξε και πάλι» σημειώνουν οι αρθρογράφοι, παραθέτοντας τις ισχυρές αντιρρήσεις αρκετών χωρών της τότε ΕΟΚ, αλλά και τη στήριξη του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν στην είσοδο της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, το 1981.
Και μετά ήρθε η εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, τα πακέτα στήριξης από την Ευρώπη. «Ήταν η περίοδος που μπορούσε κανείς να δει σε κάθε ελληνικό χωριό ένα μαρμάρινο άγαλμα στους νεκρούς (σσ της Αντίστασης, κατά πάσα πιθανότητα), όπως και ταμπέλες που ανέφεραν την κοινοτική συμμετοχή στη χρηματοδότηση» θυμάται ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris X-Nanterre, Γκι Μπιρζέλ.
Ήρθε και η εποχή μεγάλων μεταρρυθμίσεων, αλλά και μιας διφορούμενης εξωτερικής πολιτικής, λόγω και της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας. Η κοινή γνώμη, όπως αναφέρει η εφημερίδα, δεν ένιωσε ιδιαίτερα καλά με το βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999 από το ΝΑΤΟ. «Ακόμα και σήμερα, η Αθήνα δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο και αρνείται στους γείτονες το όνομα 'Μακεδονία'».
Kαι μετά ήρθε η διεύρυνση και η Ευρωζώνη, για την οποία η εφημερίδα περιγράφει αναλυτικά τα ζητήματα που προέκυψαν με την είσοδο της Ελλάδας σε αυτήν.
«H Κομισιόν και η ΕΚΤ έδωσαν το πράσινο φως για την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη» θυμάται ο Ντιντιέ Ρέιντερς, υπουργός Οικονομικών του Βελγίου, σημειώνοντας την πολιτική σημασία που είχε η είσοδος και της Ελλάδας στο ενιαίο νόμισμα.
Στη συνέχεια γίνεται σαφή αναφορά στον ιστορική ευθύνη που έπαιζε ή έπρεπε να παίζει η Ευρώπη στην προσπάθειά της να εντάξει στους κόλπους της και χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. Επιπλέον εκφραζόταν η θέση ότι μια χώρα της οποίας το ΑΕΠ εκπροσωπεί μόλις το 2% με 3% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα...
Ήταν η εποχή της αισιοδοξίας, θυμάται η εφημερίδα, η οποία συνεχίστηκε με αποκορύφωμα το θρίαμβο στο Euro 2004 και την επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Και μετά ήρθε η απόφαση του νέου υπουργού Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη να κάνει «απογραφή», η οποία άλλαξε εντελώς τα δημοσιονομικά δεδομένα. Όλα ξαφνικά τα νούμερα ήταν λάθος...
«Όπως ο Δίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να απαγάγει την Ευρώπη, έτσι και η Ελλάδα είχε πει ψέματα» γράφει η εφημερίδα.
Και μετά άρχισε ο κατήφορος με σημείο αφετηρίας την ακρωτηριασμένη Αφροδίτη της Μήλου στο εξώφυλλο γερμανικού περιοδικού...
Το κλίμα στην Ελλάδα έχει πλέον αλλάξει και η περίφημη τρόικα είναι για τη χώρα μια μετενσάρκωση του Ναζισμού. Η βία επανέκαμψε στους δρόμους της Αθήνας. «Οι εποχές που τα δεινά των Ελλήνων συγκινούσαν τον Σατωβριάνδο και τον Λόρδο Βύρωνα είναι πολύ μακρινές» γράφουν χαρακτηριστικά οι συντάκτες της γαλλικής εφημερίδας.
Και μιλώντας για εφημερίδες: με όλα αυτά που συμβαίνουν, η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph έφτασε να γράψει ότι ότι «θα ήταν καλή ιδέα να γίνει ένα πραξικόπημα στην Αθήνα, για να έχει κανείς μια καλή αφορμή να διώξει την Ελλάδα από την ΕΕ.»
Η εφημερίδα φιλοξενεί και συνέντευξη του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν με τίτλο: «Η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν σοβαρό λάθος».
Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1974-1981) αναγνωρίζει πάντως ότι η Ευρώπη άργησε να δράσει στην ελληνική κρίση, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η Ευρώπη είναι η μοναδική ελπίδα για τους Έλληνες.
Για τον Γιώργο Παπανδρέου σημειώνει ότι ο κόσμος υπήρξε πολύ σκληρός μαζί του, αν και ο ίδιος πήρε μεγάλο και ανεξήγητο ρίσκο με το δημοψήφισμα.
Ο Ντ' Εστέν πάντως καταλήγει λέγοντας ότι υπάρχει μια υπερβολή με το ελληνικό ζήτημα: η Ελλάδα εκπροσωπεί ένα πολύ πολύ μικρό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε αυτή την κρίση πλανητικό ζήτημα...
Newsroom ΔΟΛ