"Τρόμαξα πάρα πολύ γιατί τα παιδιά που με συνέλαβαν έπρεπε να δείξουν όλη τους την δύναμη. Στο τμήμα έμεινα πολύ λίγο χρονικό διάστημα, γιατί έτσι κι αλλιώς με καλύπτει ο νόμος του Πτωχευτικού Κώδικα και από την άλλη μεριά [οπότε στα αρχίδ@@ του ή ότι έχει τέλος πάντων...], αν ήταν να μείνω περισσότερο, θα ζητούσα ψυχολογική υποστήριξη, αφού δεν θα μπορούσα να μπω μέσα σε ένα τόσο μικρό χώρο, όπως είναι τα κρατητήρια, με φονιάδες, ανθρώπους ανακατεμένους με ναρκωτικά, κλέφτες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δεν σωφρονίζονται έτσι οι άνθρωποι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μάλιστα ότι πήρα να φάω μια τυρόπιτα και την έτρωγα με τις χειροπέδες. Αλίμονο δηλαδή!".
"Αυτό που με διακρίνει πάντα είναι το χιούμορ, γι’ αυτό και δεν παίρνω τα πράγματα τόσο στραβά. Η καθαρότητά μου είναι λευκότερη από το λευκό. Βαρέθηκα να χλευάζουν κάποιον και μετά να τον γλείφουν. Αν ήθελα να με γλείφουν, θα ήμουν γραμματόσημο! Ποτέ δεν ήθελα να μου συμπεριφέρονται κάπως. Γι’ αυτό και ποτέ δεν είχα μπράβους, αυλικούς και διάφορα άλλα. Πήρα στον λαιμό μου ανθρώπους που ήταν πολύ καλά άτομα, όμως είχα και τέρατα στην εταιρεία μου, που αυτά πέταξαν εμένα κανονικά. Αλλά δεν θα μιλήσω γι’ αυτά.
Άλλωστε, τις μεγαλύτερες εταιρείες τις έφαγαν διευθυντές, οικονομικοί, οπότε ας δούμε πώς ζουν κάποιοι σήμερα και πώς ζώ εγώ. Κουράστηκα να λένε ότι έχω Bentley και Rolls Royce! Πώς θα έκανα μια Burberry, να βγάζω τους τζίρους που έβγαζα τόσα χρόνια, αν δεν είχα ένα αγγλικό αυτοκίνητο; Ήταν και αυτό μέσα στο πλαίσιο της συνδιαλλαγής, αλλιώς χέ***κα! Απαγορεύεται να έχω σπίτι στα νότια ή στα βόρεια προάστια που είναι καλές περιοχές και πρέπει να ζούμε όλοι στην Τρούμπα του Πειραιά ή στην Αγία Βαρβάρα; Εντάξει!
Όχι ότι έχω πρόβλημα με αυτές τις περιοχές κι εγώ από τον Κορυδαλλό ξεκίνησα. Όμως επιτρέψτε μου να σας πω ότι δούλεψα πολύ σκληρά σαν σκλάβος για να εξελίξω την ζωή μου και να την πάω μπροστά", συμπλήρωσε.
Όσο για το ότι πήγε στη Ζωζώ Σαπουντζάκη μια μέρα μετά τη σύλληψή του ο Λάκης απαντά: "Είχα πάει να δω μια παγοδρομία, επειδή πρόκειται να κάνω ένα guest στο dancing οn ice και ήθελα να έχω ένα κριτήριο. Ακριβώς δίπλα από το Badminton, είχα μερικούς γνωστούς και πήγα να τους χαιρετήσω. Δεν έπρεπε να πάω επειδή την προηγούμενη μέρα είχα περάσει διάφορα; Εγώ πλέον αγόρι μου, δεν έχω «επόμενη μέρα». Δεν ξέρω τι μου ξημερώνει.
Ζω την κάμερα μου μέρα σαν να είναι η τελευταία! Δεν πρέπει να καταδικαστώ εγώ αλλά διάφοροι υπεύθυνοι που μπορεί να είναι ακόμη και μέσα από την εταιρεία μου. Όμως χτυπάνε εμένα που είμαι επώνυμος. Ας με σταυρώσουν! Αλλά τι καλό θα γίνει στην Ελλάδα αν με εξαφανίσουν μετά από 30 χρόνια πορείας; Τι θα κερδίσουν; Αν με εξαφανίσουν δεν πρόκειται να πάρουν τα λεφτά τους! Ενώ εάν με αφήσουν σε ηρεμία, μέσα στο πλαίσιο του νόμου θα παλέψω για να τα καταφέρω.
Εχω αντάλλαγμα, υπάρχει τόση περιουσία, ας μου τα πάρουν όλα. Δεν με νοιάζει αν πεθάνω στην ψάθα! Δεν γίνεται όμως να ασχολούνται με το εάν βγαίνω και πού πάω".
cosmo.gr