Όπως παρατηρεί ο κ. Χαν, έως το τέλος του χρόνου θα έχουν ολοκληρωθεί εννέα προγράμματα, ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ και έως το 2013 έχουν προγραμματιστεί για την Ελλάδα 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε διαρθρωτικά προγράμματα. Από αυτά έχει απορροφηθεί ποσοστό 80%, είτε πρόκειται για εκταμίευση των πόρων, είτε για την ύπαρξη συγκεκριμένων σχεδίων.
Σε ερώτηση εάν είναι ικανοποιημένος με τον ρυθμό αυτό στην Ελλάδα, ο Αυστριακός Επίτροπος αναφέρει χαρακτηριστικά πως είναι ανυπόμονος και θα επιθυμούσε περισσότερα, ενώ συμπληρώνει ότι κανόνες και νόμους μπορεί κανείς να αλλάξει γρήγορα, όμως στην περίπτωση αυτή πρόκειται για νοοτροπίες και παρόλο που για πολύ καιρό επευφημείτο ο ελληνικός τρόπος ζωής, υπάρχουν στην Ελλάδα και άλλες απόψεις ως προς την αποτελεσματικότητα και τη σχέση ατόμου και κράτους.
Ο ίδιος προσθέτει πως στην Ευρώπη υπάρχουν διαφορετικά κοινωνικά μοντέλα και πως παρά τις διαφορές αυτές θα πρέπει να ισχύσουν κοινοί κανόνες παιχνιδιού, όπως δημοσιονομική πειθαρχία και μία βιώσιμη πολιτική επενδύσεων.
Ο κ. Χαν προειδοποιεί πως δεν θα πρέπει η ΕΕ να κάνει νέες προτάσεις κάθε εβδομάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, γιατί με τον τρόπο αυτόν προκαλεί ανασφάλεια και κρίση αξιοπιστίας, ενώ σε σχέση με την ανεργία παρατηρεί ότι στην ΕΕ υπάρχουν 23 εκατομμύρια μικρομεσαίες επιχειρήσεις και, από την άλλη, 23 εκατομμύρια είναι άνεργοι, οπότε αν καθεμιά από αυτές τις επιχειρήσεις απασχολούσε έναν από αυτούς τους ανέργους, θα είχε λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας.
Απαντώντας στο ερώτημα ως προς τη μείωση εξουσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον ρόλο πρωτοκαθεδρίας των Ζαρκοζί και Μέρκελ, ο Αυστριακός Επίτροπος διευκρινίζει πως δεν πρόκειται για θέμα εξουσίας, αλλά για αποτελέσματα. Η Επιτροπή έχει κάνει τις προτάσεις της για την επίλυση της κρίσης, λέει, και Παρίσι και Βερολίνο τις έχουν δεχτεί.
Ο ίδιος θεωρεί πως, σε περιορισμένη μορφή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ήδη ένα είδος μελλοντικής διακυβέρνησης της ΕΕ, έχοντας δικαίωμα πρωτοβουλιών, την εντολή και τη δικαιοδοσία για προώθηση των υποθέσεων και σημαντικό είναι να υπάρξει μια απλούστευση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων. «Οι ψηφοφορίες στις χώρες-μέλη θα πρέπει να γίνονται ταχύτερα, δεν επιτρέπεται οι λήψεις αποφάσεων να διαρκούν μήνες», τονίζει.