Βουλευτή Ν.Δ.και Κοσμήτορα της Βουλής
H χώρα ετοιμάζεται να ¨γιορτάσει¨ τις Άγιες Μέρες, μέσα στην πιο βαριά ατμόσφαιρα εδώ και πολλές δεκαετίες.
Τα επίσημα στοιχεία που έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα, είναι δραματικά:
Μόνο στην Αθήνα, τα αιτήματα στο Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου έχουν αυξηθεί από πέρσι σε τρομακτικά ποσοστά. Ανάλογη αν όχι χειρότερη είναι η κατάσταση και σε άλλα αστικά κέντρα.
Διπλάσιες και τριπλάσιες φέτος οι ουρές για ένα πιάτο φαϊ στα συσσίτια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Εκκλησίας. Ηλικιωμένοι αλλά και νέοι, ψάχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες για κάτι φαγώσιμο.
Ηλικιωμένοι μικροσυνταξιούχοι – πολλοί κυρίως στις βόρειες και ορεινές περιοχές – δεν έχουν να αγοράσουν λίγο πετρέλαιο για να μη ξεπαγιάσουν. Χιλιάδες οικογένειες δεν θα στρώσουν χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Παιδιά, όχι μόνον δεν θα πάρουν δώρο, αλλά λιποθυμούν μέσα στα σχολειά τους από την ασιτία!
Και απ΄ αυτές εδώ τις στήλες, επιμένω στην πρόταση που πρόσφατα κατέθεσα από το Βήμα της Βουλής: Για τα παιδιά που έχουν και τους δυο γονείς τους άνεργους, να διατεθεί ολόκληρος ο μισθός που περικόπηκε από τη βουλευτική αποζημίωση με το Πολυνομοσχέδιο. Λόγω των ημερών έστω, ας αφήσουμε την καρδιά να διαμορφώσει και να εφαρμόσει πολιτικές ανθρωπιάς, μακριά από λογικές στενής δημοσιονομικής διαχείρισης. Πολιτικές από ανθρώπους για τον άνθρωπο και πρωτίστως για τα παιδιά.
Η αγορά σε πλήρες τέλμα. Ο εσωτερικός τουρισμός, περίπου ανύπαρκτος. Η κίνηση στους χειμερινούς προορισμούς υπό το μηδέν. Και μπροστά, οι επόμενες δόσεις από τα δεκάδες χαράτσια, οι έκτακτες εισφορές, ο ¨μπουναμάς¨ της διψήφιας σε ποσοστό αύξησης στο ρεύμα.
Είμαστε ένας λαός σε απόγνωση, με ένα Κράτος σε παραλυσία.
Τι να περιμένουμε από σημερινούς υπουργούς, πρωτοκλασάτα πράσινα στελέχη, που ομολογούν κατόπιν εορτής ότι ήταν λάθος η αποδοχή του μνημονίου, λάθος η διαπραγματευτική τακτική τους, λάθος η πολιτική που επί μία διετία ΟΙ ΙΔΙΟΙ εφάρμοσαν και μας έφεραν σ΄ αυτό το χάλι;
Πώς και πόσο μπορεί να αποδώσει, μια Κυβέρνηση μ΄ αυτούς τους ίδιους υπουργούς σε καίρια πόστα, μια Κυβέρνηση που προήλθε εξ ανάγκης, που δεν έχει αναδειχθεί από τον λαό, που δεν έχει ούτε πολιτική νομιμοποίηση αλλά ούτε και τη δυνατότητα να προχωρήσει σε σοβαρές αποφάσεις;
Εδώ που φτάσαμε, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις μεταβατικών προσώπων και καταστάσεων, όσο καλοπροαίρετοι και αν είναι. Απαιτείται μια Κυβέρνηση ισχυρή, αυτοδύναμη, χωρίς αγκυλώσεις και εξαρτήσεις, με εκπεφρασμένη τη βούληση και με νωπή τη λαϊκή εντολή, να πάρει πάνω της την ευθύνη για τη σωτηρία του τόπου. Μια Κυβέρνηση που, με ανθρώπους ικανούς και καταξιωμένους, με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, θα σηκώσει το βάρος να φέρει σε πέρας το μεγαλύτερο έργο που έχει αναλάβει ελληνική Κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά.