10 Δεκεμβρίου 2011

Σε μάχη Γαλλίας-Βρετανίας εξελίσσεται η νέα ευρωπαϊκή συνθήκη, σύμφωνα με τα βρετανικά ΜΜΕ

Ως μία μάχη «χαρακωμάτων» ανάμεσα στη Γαλλία και τη Βρετανία παρουσιάζουν πολλά διεθνή ΜΜΕ τη νέα ευρωπαϊκή συνθήκη και την απόφαση του Βρετανού πρωθυπουργού να ασκήσει βέτο, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Γάλλου προέδρου.

«Ο Ναπολέων το είχε ονειρευτεί, ο Ντε Γκωλ πολέμησε γι 'αυτό, αλλά ο Νικολά Σαρκοζί μπορεί να γίνει ο άνθρωπος που θα το πετύχει, δηλαδή την Ευρώπη των Εθνών με τη Γαλλία στο πιλοτήριο και την Βρετανία στο περιθώριο» επισημαίνουν σε άρθρο τους οι Economic Times.
«Ο Γάλλος πρόεδρος εμφανίστηκε ως ένας από τους μεγάλους νικητές της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής της ΕΕ την Παρασκευή, η οποία έληξε με έως και 26 κράτη μέλη να συμφωνούν να προχωρήσουν στην οικονομική ολοκλήρωση γύρω από τη νέα διευρυμένη Ευρωζώνη που βρίσκεται προ των πυλών, ενώ την ίδια ώρα η Βρετανία αναζητά το ρόλο που θα υιοθετήσει σε αυτά τα νέα δεδομένα, ευρισκόμενη μέχρι στιγμής εκτός του νέου σχηματισμού» συνεχίζει.
Σύμφωνα με το άρθρο, αυτός «είναι ένα μακροχρόνιος στόχος της γαλλικής πολιτικής... Γιατί στη γαλλική παράδοση, η Βρετανία δεν ανήκε ποτέ στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
«Με τα εμπόδια που έβαλε στην τροποποίηση της συνθήκης της Λισαβόνας ο Ντέιβιντ Κάμερον, κατάφερε να συσπειρώσει αρχικά ολόκληρη την Ευρωζώνη και όπως φαίνεται τελικά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας» συνεχίζει το άρθρο, επισημαίνοντας ότι ο Ντέιβιντ Κάμερον τάραξε μία ισορροπία που η βρετανική διπλωματία επιχειρεί αιώνες τώρα να διατηρεί και σήμερα «παρακολουθεί τους “φίλους” του να συντάσσονται σταδιακά με το γαλλογερμανικό άξονα».

«Οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές στην πατρίδα τους πανηγυρίζουν. Άλλοι παραμένουν επιφυλακτικοί, ενώ αρκετοί αποδοκιμάζουν το βέτο που έθεσε ο πρωθυπουργός τους, Ντέιβιντ Κάμερον για την δημοσιονομική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την τροποποίηση της συνθήκης της Λισαβόνας. Ένα είναι πάντως σίγουρο. Ότι αυτό το βέτο χαράσσεται στην ιστορία σα μία μαύρη ημέρα για τον ίδιο και τη χώρα», τονίζει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

Σε διαφορετικό μήκος κύματος, η Wall Street Journal αναφέρει ότι «οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν σε... “επισκευές” για το ευρώ, αλλά λείπουν βασικά στοιχεία. Οι επενδυτές λένε ότι η απόφαση είναι ανεπαρκής και ότι δεν μπορεί να συγκρατήσει την κρίση χρέους».
Η εφημερίδα κρίνει ανεπαρκή τη συμφωνία αλλά και προβλέπει ότι έρχεται νέος γύρος αντιπαραθέσεων μετά και την «απομόνωση των Βρετανών».

«Η κρίση του ευρώ δεν μπορεί να λυθεί μονόπλευρα», γράφει ο Economist ερωτώμενος αν «θεωρηθεί η 8η και 9η Δεκεμβρίου σημείο καμπής της ιστορίας».
«Οι Μερκοζί έχουν θέσει μονόπλευρες προτεραιότητες. Αν το ευρώ τελικά επιβιώσει, χρειάζεται ένα πιο ισορροπημένο σχέδιο για την οικοδόμηση της δημοσιονομικής και οικονομικής ολοκλήρωσης. Η δημοσιονομική πειθαρχία είναι μόνο ένας από τους τρόπους για να αποτραπούν στο μέλλον δημοσιονομικές ασωτίες. Αλλά είναι μόνο ένας από τους τρόπους. Και μόνος του είναι απίθανο να λειτουργήσει», επισημαίνει.

Σε άλλο άρθρο του το Spiegel επισημαίνει ότι «η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ «επέβαλε τις θέσεις της για αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει την Ευρώπη των 27 ενωμένη στον αγώνα κατά της ευρωκρίσης».
«Η Μέρκελ δεν θα πρέπει να νομίσει ότι τώρα όλες οι χώρες θα βρίσκονται εσαεί στο πλευρό της. Οι επιφυλάξεις τους για ριζική μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συνθηκών ήταν από την αρχή μεγάλες, το ίδιο μεγάλες είναι και οι επιφυλάξεις για τον «ειδικό» δρόμο που ανοίγει. Πολλοί πρωθυπουργοί αναγκάστηκαν να ταχθούν στο πλευρό της Γερμανίας και της Γαλλίας γιατί δεν υπήρχε εναλλακτική».

«Στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών αποδείχθηκε η διαφορετικότητα των συμφερόντων», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung.
«Από τα χρηματοοικονομικά των Βρετανών Τόρυδων μέχρι τις κοινοβουλευτικές επιφυλάξεις των Σουηδών. Η Ευρώπη κινείται εδώ και καιρό με πάνω από δύο ταχύτητες. Στο μέλλον θα σχηματιστούν πολλοί υπο-συνασπισμοί, όπου όμως ο σημαντικότερος θα παραμείνει το Γιούρογκρουπ.
Εκεί η πειθαρχία θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη, γιατί η τύχη του κοινού νομίσματος εξαρτάται δυστυχώς -αλλά κι ευτυχώς- από μια συντονισμένη πολιτική.
Η διαμαρτία στη γέννηση του ευρώ ήταν το πάντρεμα κάτω από τη σκέπη του ευρώ πολλών χωρών με διαφορετικές οικονομίες».

www.bankingnews.gr