Στα πλαίσια της ίδιας συνέντευξης, αναφέρει: «Η Ευρώπη των 17 θα μπορούσε να σημάνει την αρχή του τέλους της ένταξης της Βρετανίας στην ΕΕ και όχι την αρχή του τέλους της ίδιας της ΕΕ. Αυτό δεν είναι επιθυμητό, αλλά πιθανό. Όμως, ήταν σαφές, ότι η Βρετανία επεχείρησε να εκβιάσει τους εταίρους της προχθές το βράδυ».
Το γεγονός ότι εννέα κράτη της ΕΕ θα υιοθετήσουν το νέο Σύμφωνο αξιολογείται από τον Schulz ως έκφραση βούλησης για ένταξη στη ζώνη του Ευρώ. Δήλωσε σχετικά: «Υπάρχουν 26 κράτη, τα οποία συμφωνούν στη δημιουργία μιας δημοσιονομικής ένωσης και για την οποία αποδέχονται τη συνδρομή των ευρωπαϊκών θεσμών, της Κομισιόν και του Ευρωκοινοβουλίου. Πρόκειται σαφώς για εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το Λονδίνο, όμως, ήθελε από τη μία πλευρά να επωφελείται από την ύπαρξη του ευρώ, αλλά από την άλλη να αφήνει «ανέπαφη» τη δική του χρηματοπιστωτική αγορά στο Λονδίνο. Αυτό δεν το κατάφερε ο Βρετανός πρωθυπουργός. Πρόκειται για κλασική περίπτωση αυτογκόλ».
Όταν ρωτήθηκε εάν με τη Σύνοδο Κορυφής έγινε ένα ακόμα βήμα προς την επίλυση της κρίσης, ο Schulz απάντησε ότι κανένα από τα μείζοντα οικονομικά και νομισματικά προβλήματα δεν επιλύθηκε στη Σύνοδο. "Δεν γνωρίζουμε πώς τα υπερχρεωμένα κράτη θα χρηματοδοτηθούν με ευνοϊκούς όρους τους ερχόμενους μήνες. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει με τον μόνιμο μηχανισμό διάσωσης. Απορρίψαμε εκ νέου την έκδοση ευρωομολόγων. Ο δρόμος για τη δημοσιονομική ένωση δεν είναι με τον τρόπο αυτό και δρόμος για μία ένωση σταθερότητας, αλλά για μία περιοχή οικονομικών κρίσεων. Στο σημείο αυτό είμαι ανήσυχος μετά τη Σύνοδο Κορυφής", τόνισε.
Όσον αφορά το ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου στην επόμενη μέρα, ο Γερμανός πολιτικός εξέφρασε την εκτίμησή του ότι ο θεσμός αυτός θα συμμετάσχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το ευρώ. «Αυτό θα ήταν μια μεγάλη αλλαγή», επεσήμανε.
Στη συνέχεια της συνέντευξης, ο Schulz δήλωσε ότι η Σύνοδος Κορυφής δεν ήταν επιτυχία της Γερμανίδας Καγκελαρίου και του Γάλλου Προέδρου. "Θέλησαν να τροποποιήσουν τις Συνθήκες, αλλά δεν το κατάφεραν", σχολίασε. "Όλα τα σημαντικά θέματα έμειναν ανοιχτά πλην ενός: Η Γερμανία κατάφερε να επιβάλει τις μονομερείς περικοπές στους προϋπολογισμούς χωρίς να γίνεται λόγος για μελλοντικές επενδύσεις σε ανάπτυξη και απασχόληση. Προσωπικά, θεωρώ ότι αυτός είναι ο λάθος δρόμος. Και η τακτική των δύο ηγετών να αποφασίζουν μόνοι τους από πριν για τα πάντα και να θέτουν στους λοιπούς εταίρους το δίλημμα “ή το αποδέχεσαι ή όχι”, οδηγεί στη δημιουργία αρνητικού κλίματος κατά των Γερμανών και των Γάλλων».