Το κείμενο της επιστολής του Προέδρου του ΛΑΟΣ έχει ως εξής:
Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 2012
Προς τον κ. Πρωθυπουργό και τους κ.κ. Πολιτικούς Αρχηγούς
Διαπραγμάτευση.
Προαπαιτούμενο της διαπραγμάτευσης είναι η ακριβής πληροφόρηση, η γνώση. Η παρουσίαση και ανάλυση όλων των τιθέμενων προς την ελληνική πλευρά θεμάτων, δηλαδή προς εμάς, είναι το ζητούμενο, άλλως η έκφραση γνώμης και η δέσμευση οιουδήποτε εξ ημών θα είναι πράξη επιπόλαια και επικίνδυνη.
Επιθυμούμε να γνωρίζουμε επακριβώς ποιες είναι οι αμετακίνητες θέσεις των συνομιλητών μας στο ανώτατο επίπεδο και όχι μόνον των υπαλλήλων τους, «τροϊκανών». (π.χ. ετέθη ποτέ πρόσφατα ή παλαιότερα στις Συνόδους Κορυφής, στο ECOFIN ή στο EUROGROUP θέμα αριθμητικής συνθέσεως και επιλογής του στελεχιακού δυναμικού των Ενόπλων μας Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας;)
Το Δ.Ν.Τ. ξεκίνησε ήπια και συνετά την εμπλοκή του στην Ελληνική περίπτωση. Σήμερα εμφανίζεται να έχει τον κύριο ρόλο, και μάλιστα σκληρά διαφοροποιημένο. Γιατί;
Αντιλαμβάνονται οι εταίροι μας ότι με τις ακραίες επιμονές και εμμονές τους δημιουργείται ανεξέλεγκτο κλίμα δυσαρέσκειας του ελληνικού λαού, το οποίο έρχεται σε αντίθεση προς τις επιζητούμενες από όλους ομαλές εξελίξεις;
Η διατύπωση των «έκτακτων» προς ρύθμιση θεμάτων (αλλαγών και μεταρρυθμίσεων του πίνακα των «όρων» που μας εδόθη), υποκρύπτει την δυνατότητα εμφανίσεως και προσθέτων απαιτήσεων (στην «πορεία της καταβολής» των δόσεων του νέου μεγάλου δανείου).
Οι νέες ρυθμίσεις, οι οποίες απαιτούνται από μας (θα έλεγα οι «όροι επιβολής» των δανειστών μας) έχουν δύο κρίσιμα σκέλη:
ΠΡΩΤΟ: το πως νομοθετικά θα διεκπεραιωθούν με την δεδομένη αντίδραση των Βουλευτών και
ΔΕΥΤΕΡΟ: Αν οδηγούν στην εξαθλίωση του Λαού ή όχι. Σε αυτά τα προαπαιτούμενα, για μένα θέματα , πρέπει να απαντήσουμε τώρα.. Και επ΄ αυτών να ενημερώσουμε τον Λαό.
Η Κυβέρνηση δια του υπουργού Οικονομικών και Αντιπρόεδρου της (εντός και εκτός Βουλής) μας ζητά να συμμετάσχουμε, τώρα και όχι αύριο, στην διαπραγμάτευση. Δεν φαντάζομαι ότι «ο πίνακας όρων» που μας κοινοποιήθηκε αποτελεί σοβαρό πλαίσιο για συμμετοχή στην διαπραγμάτευση. Όπως είναι σε όλους σας γνωστό για κάθε μία από τις αλλαγές που απαιτούν οι «όροι» του πίνακα χρειάζεται να έχουμε τα κρίσιμα στοιχεία. Π.χ. 1) Ποιο το οικονομικό αποτέλεσμα της κάθε επιδιωκόμενης ρύθμισης; 2) Μέσα σε ποιο χρονικό διάστημα μπορεί να γίνει η υλοποίηση των μέτρων; 3) Με τι μέσα διοικητικά αυτά θα εφαρμοσθούν; 4) Με ποιες νομοθετικές ρυθμίσεις τέλος θα επιβληθούν; Χωρίς την παρουσία αυτών των στοιχείων καμία άποψη δεν μπορεί να εκφέρει σοβαρά κανείς και ασφαλώς η όποια διαπραγμάτευση θα είναι απολύτως ελαττωματική.
Στους τυχόν ισχυρισμούς ότι δεν υπάρχει χρόνος για λογική - άνετη διαπραγμάτευση, η απάντησή μου είναι διαφορετική. Το ίδιο σκηνικό στήθηκε και στο Α! Μνημόνιο, τα λάθη του οποίου είναι τραγικά και μας απεκρύβησαν και τα οποία μας παρακολουθούν, και θα μας βασανίζουν για χρόνια.
ΟΧΙ στο δις εξαμαρτείν. Για πολλούς και για μένα, ορισμένες πτυχές του μεγάλου δανεισμού και του «κουρέματος» του χρέους της Χώρας οδηγούν, (αν δεν αντιδράσουμε), με μεγάλη βεβαιότητα, σε μακρά επονείδιστη κηδεμονία και στην εξαθλίωση μεγάλου μέρους του Λαού μας Αμφότερα οδηγούν στην ανατροπή. Αυτές τις πτυχές επομένως πρέπει με προσοχή και αίσθημα ευθύνης να τις αναλύσουμε και επ’ αυτών να αποφασίσουμε.
Η «απειλή» της εξόφλησης των 14 δις στις 20 Μαρτίου ή «άλλως χρεοκοπούμε», που λειτουργεί εκβιαστικά νομίζω ότι μπορεί να απορριφθεί. Θεωρώ ότι με κοινή συμφωνία, με τους ομολογιούχους, μπορούμε να πάρουμε παράταση ενός μηνός ή να ζητήσουμε από τους εταίρους μας δάνειο - γέφυρα. Άλλως οδηγούμεθα πράγματι στην χρεοκοπία. Θα είμαι όμως περίεργος να δω (παρά τις δραματικές και επώδυνες - σε ένα τέτοιο γεγονός - εξελίξεις για την χώρα μας) πόσο αντέχουν σ΄ ένα τέτοιο κακό όνειρο οι ισχυροί πρωταγωνιστές του σήμερα. Να δω, στην κάλπη του εκλογικού έτους 2012 τις επιπτώσεις για τον Ομπάμα, την Μέρκελ και τον Σαρκοζί, της Ελληνικής Χρεοκοπίας!
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ και να επισημάνω στην κυβέρνηση ότι σε διαπραγματεύσεις, κυρίως με τοκογλύφους και σκληρές κυβερνήσεις, χρησιμοποιείς είτε τα όπλα που έχεις - αν έχεις - για να αμυνθείς, προστατεύοντας την Χώρα και τον Λαό ή τις συγκυρίες. Οι εκλογές του 2012 στις τρεις αυτές χώρες είναι οι «καλές συγκυρίες». Ελπίζω αυτά που λέγω και με τον κακό ίσως τρόπο που σας τα λέγω να είναι κατανοητά.
Κατ΄ εμέ η σκληρή και επωφελής για την χώρα διαπραγμάτευση σημαίνει: Πρώτον: Προστασία της αξιοπρέπειας της Χώρας και του Λαού της. Οτιδήποτε ταπεινώνει είναι απαράδεκτο (Όπως π.χ. οι απαιτούμενες ξανά υπογραφές των πολιτικών αρχηγών(!) Εφαρμογή του Αγγλικού Δικαίου στην δανειακή σύμβαση ή η τοποθέτηση γκαουλάϊτερ στην Αθήνα)
Δεύτερον: Απόρριψη των δανειακών - τοκογλυφικών εκβιασμών, οι οποίοι δεν οδηγούν πουθενά.
Τρίτον: Να μας δοθεί οπωσδήποτε ο λογικός χρόνος για να μπορέσουμε να εξετάσουμε τόσο τις δυνατότητες εφαρμογής των νέων αλλαγών που μας ζητούν (μακριά από τους πάσης φύσεως συντεχνιακούς αντεκβιασμούς ή τις κρατικές αγκυλώσεις) όσο και τις επιπτώσεις τους στην πορεία του Τόπου.
Τέταρτον: Επιβεβλημένη η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προκειμένου να αποφανθεί αυτό το ίδιο για το παραδεκτό και την νομιμότητα (Συνθήκη της Λισσαβόνας, Ευρωπαϊκό κεκτημένο), των νέων απαιτήσεων των Ευρωπαϊκών Οργάνων ως προς τις ρυθμίσεις του Δημοσίου Χρέους της Ελλάδος και της νέας δανειακής σύμβασης.
Πέμπτον: Άμεσα υλοποιήσιμα αναπτυξιακού χαρακτήρα μέτρα στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας μας.
Καθ’ όσον αφορά την δική μας αξιόπιστη παρουσία, φαντάζομαι ότι κανένας μας δεν είναι ευτυχής από τις κοινοβουλευτικές πρακτικές των τελευταίων ημερών. Συμφωνήσαμε για λόγους υπέρτατης εθνικής ανάγκης στην συγκρότηση μίας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας με ειδική αποστολή. Το επιτύχαμε - έστω και αν αισθητικά έχουμε - όπως αποδεικνύεται και από τις καταθέσεις κομματικών νομοσχεδίων - κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Αυτό, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν είναι παραδεκτό, γιατί προκαλούνται ανεπίτρεπτα ανόητες τριβές και γελοιοποιήσεις αυτής της κοινής μας προσπάθειας, τούτη την ώρα. Καθώς βρισκόμαστε σ’ αυτό το τελευταίο και πιο κρίσιμο στάδιο του εγχειρήματός μας για την διάσωση της Χώρας, προτείνω, για σωρεία λόγων, τον άμεσο ανασχηματισμό της Κυβερνήσεως κατά τα πρότυπα της Κυβερνήσεως Μόντι και την αποφυγή καταθέσεως στην Βουλή οιουδήποτε νομοθετήματος το οποίο θα βρίσκεται εκτός των αναγκών της ρυθμίσεως του Δημοσίου Χρέους και της δανειακής σύμβασης.
Όλες οι πιο πάνω προτάσεις μου (όπως και εκείνες του MEMO I ) έχουν απόλυτη σχέση με το σύνθετο αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε, λόγω πιέσεων και εκβιασμών, και την εμφανή διαπραγματευτική μας αδυναμία.
Κύριε Παπαδήμο Σας στηρίζουμε.