Του Δημήτρη Κατσούδα*
Είναι γεγονός ότι ο ελληνικός λαός χαίρεται να ακούει τον Πρόεδρό του να τοποθετείται με σαφήνεια τις δύσκολες αυτές ώρες που περνάει, έστω και αν εκείνος δεν το έπραττε πάντα, περιοριζόμενος συνήθως σε κοινοτοπίες, ούτε το έπραξε από την α ρ χ ή της κρίσης.
Την Τετάρτη το βράδυ, όμως, πολλοί υπεύθυνοι ´Ελληνες τον άκουσαν να τοποθετείται με δριμύτητα εναντίον του κ. Σόιμπλε, αφ´ ενός, αλλά και εναντίον δύο κρατών της Ε.Ε.: «Ποιά είναι η Ολλανδία»; και «Ποιά είναι η Φινλανδία»; Έτσι είπε!
Θεωρώ ότι, όσο και αν τα λόγια αυτά εκφράζουν την λαϊκή αγανάκτηση, υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, παραβιάζουν τις αρχές της σώφρονος διπλωματίας και δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις της Ελλάδος με σημαντικούς της εταίρους στα πλαίσια της Ε.Ε.-και μάλιστα στην πιο κρίσιμη στιγμή για την χώρα.
Είναι αδιανόητο για τον αρχηγό του ελληνικού κράτους να τοποθετείται με τέτοια απαξιωτική γενίκευση έναντι φίλων συμμαχικών κρατών-και ολόκληρων λαών!
Μπορεί να καυτηριάσει, αν το επιθυμεί (και αφού προηγηθεί συνεννόηση με το υπουργείο των Εξωτερικών), συγκεκριμένες πράξεις, ή δηλώσεις, προερχόμενες από κυβερνητικά ή άλλα στελέχη των χωρών αυτών και από τα εκεί ΜΜΕ.
Αλλά η απαξίωση ολόκληρων λαών και κρατών-μελών της Ε.Ε. από την κεφαλή ενός κράτους-μέλους, ας το πούμε ξεκάθαρα, ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΑΔΕΚΤΗ-και επιπλέον δυσκολεύει την Ελλάδα, που περνάει δύσκολες ώρες.
«Ποιά είναι η Ολλανδία»; ! Ας θυμηθεί ο κ. Πρόεδρος ότι η Ολλανδία είναι η δεύτερη πιο πετυχημένη οικονομικά χώρα της Ε.Ε.- με εξαγωγές πολλαπλάσιες εκείνων της Ελλάδος!
Μια χώρα της οποίας η τέχνη- και ιδίως η ζωγραφική (Ρούμπενς, Βαν Ντάϊκ κλπ)- την κατατάσσει στην κορυφή της παγκόσμιας καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Μια χώρα-σύμμαχός μας στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Μια χώρα που «πολέμησε» όσο λίγες την δικτατορία των συνταγματαρχών, όταν οι ΗΠΑ π.χ τους κολάκευαν.
Μια χώρα όπου επικρατεί η ελευθερία και ανθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και όπου το κράτος σέβεται τον πολίτη και εκείνος, με τη σειρά του, το κράτος σε βαθμό απλησίαστο για την χώρα μας.
Αντίστοιχα λόγια μπορούμε να πούμε και για την Φινλανδία (ξεχνάει τον Sibelius ο φιλόμουσος κ. Πρόεδρος;) η οποία, επιπλέον, προέβαλλε απίστευτα σθεναρή αντίσταση εναντίον της σοβιετικής τυραννίας η οποία επεχείρησε να την υποδουλώσει, ένα έπος που η παλιά συμπάθεια του κ. Παπούλια για την Σοβιετική Ένωση και για άλλα παρόμοια καθεστώτα (βλ. Λιβύη) δεν μπορεί να αμαυρώνει μόνο και μόνο διότι κάποιος, ή κάποιοι, αξιωματούχοι της Φινλανδίας "μας αδικούν"!
Κατά την θητεία του ως Προέδρου ο κ. Παπούλιας, εντός του πλαισίου των καθηκόντων του, δεν υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος, ίσως και λόγω της ηλικίας του.
Ο αριθμός των επισήμων επισκέψεών του σε χώρες-κλειδιά για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος είναι π.χ. το ένα δέκατο της αντίστοιχης δραστηριότητας του Τούρκου Προέδρου, ίσως και πολύ λιγότερο.
Από όλα αυτά δεν ωφεληθήκαμε, βέβαια, ως χώρα αλλά δεν πάθαμε και κανένα ιδιαίτερο "κακό" (διαφορετική άποψη έχω για την θητεία του νυν Προέδρου ως υπουργού Εξωτερικών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Ας μην προσθέτει λοιπόν ο κ. Παπούλιας τώρα, άκριτα και χάριν λαϊκισμού, την επικινδυνότητα στην αδράνεια.
Αυτό, στην θέση που κατέχει, απλώς δεν επιτρέπεται. Βλάπτει την Ελλάδα.
Δεν επιτρέπεται, όπως είπαμε, η απαξίωση ολόκληρων ΛΑΩΝ και κρατών επειδή δεν μας αρέσουν 2-3 δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησής τους.
Ως παλιός αντιστασιακός ο κ. Παπούλιας ας καυτηριάσει όποιον ξένο αξιωματούχο θέλει, αφού πρώτα συμβουλευθεί το ΥΠΕΞ, αλλά ας σεβαστεί τουλάχιστον τον Ολλανδικό και τον Φινλανδικό λαό, που ο ηρωισμός του έναντι των πανίσχυρων στρατευμάτων της Σοβιετικής τυραννίας έγινε παροιμιώδης.
Τα ανωτέρω σχόλια κατέστησαν απολύτως αναγκαία επειδή ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερέβη, όπως ήδη ελέχθη, επικινδύνως τα εσκαμμένα. Σεβόμαστε τόσο το πρόσωπο όσο και τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλά, ακριβώς επειδή ζούμε σε δημοκρατία, ουδείς βρίσκεται υπεράνω κριτικής. "Φίλος μεν Πλάτων φιλτάτη δε η αλήθεια"...
*Ο Δημήτρης Κατσούδας είναι Επιστημονικός Δ/ντής του “forum για την Ελλάδα” και τέως γ.γ. Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ.